लंचटाईमला कळलं मला
डब्यात लाडू होता दिला
तिरीमिरीने झटक्यात उचलून
खिडकीबाहेर फेकून दिला
आठवड्यापूर्वी तरसलो होतो जेव्हा
भुकेने कासावीस झालो होतो जेव्हा
ए रासभग्रासा
तेव्हा तू कुठं होता?
घरी येता संध्याकाळला
टॉमी कुत्रा फार आनंदला
घातली कमरेत लाथ त्याच्या
शेपूट हलवत जेव्हा आला
लहान होतो मी जेव्हा
दोन कुत्री चावली जेव्हा
ए दगाबाज कुत्र्या
तेव्हा तू कुठं होता?
चारचा चहा touch screen असतो!
कपाच्या कानाला गुदगुल्या केल्या कि
आतल्याआत मस्तसे हसतो,
How's the day? म्हणून
मिश्कीलपणे विचारतो!
चारचा चहा screen saver असतो!
शरीराचा tab refresh करतो
मनाचे software update करतो,
What's on your mind? म्हणून
खोडीलपणे विचारतो!
चारचा चहा google map असतो !
मनाचा cursor global होतो
पण हातातला mouse local च राहतो
...... ............. ............ .......
............ हळूहळू चारचा चहा धूसर होतो
अरबी समुद्रापार दिसेनासा होतो......... !
रात्री रस्त्यावर चालताना
समुद्र माझ्या ओंजळीत लपला.
उथळ पाण्यात चंद्र ढगाआडून खोल हसला.
काळवंडलेली विवरं अनंतात रुतत गेली.
आकर्षकणाची साखळी सहस्त्रकांत गोल फिरली.
हलकेच तरंग उठले आणि चांदण्या बेभान झाल्या.
ऊधानलेल्या समुद्रात सहर्ष हेलकावत खिदळत राहिल्या.
कुठुनसा एक किरण लाजत लाजत चालुन आला
अविरक्त अवकाशात फाटत फरफटत पुढे गेला
हे नटराजा
तुझी सोडून मी कधीच दुसऱ्या कशाची उपासना केली नाही..
पण माझ्या प्राक्तनात आले स्मशानवत बैरागी भोग आणि टाळ्या घेण्याच्या मस्तीची शकले उडून दूरवर जाऊन पडली..
भयावेगात मी जाळून टाकल्या उर्मी आविष्काराच्या आणि ती राख सावडत अश्रू ढाळत बसतो सध्या..
तुझ्या अधिष्ठानाबद्दल कधीच शंका नव्हती मनात माझ्या पण गलितगात्रतेच्या विचारांची धार फोडत गेली माझा निर्धार आणि मी थंडपणे बंद केल्या तुझ्या जाणिवांच्या आकर्षक वाटा
तुझ्यापेक्षा मोठे तुझे वेड-पण चौथ्या भिंतीपलिकडे बसलेल्या भेसूर दुःस्वप्नांना मी घाबरतो..
(गुलझार यांच्या एका मुक्ताकावरून भारावून काहीबाही सुचलेले..)
शाळेतून येताना चिंचोक्या सोबत लपवला होता आकाशाचा एक तुकडा..
निळा शुभ्र तुकडा एक.. ज्यात स्वप्नं लपवली होती माझी...
लाल हिरव्या तांबड्या लोलंकात हरावयाचा तो कधी.. कधी चोरकप्यात लपून बसायचा..
अंधारात चांदण्याचा प्रकाश शोधून देत असे मला.. माझा आकाशाचा तुकडा..
निळा शुभ्र तुकडा एक.. ज्यात स्वप्नं लपवली होती माझी...
गर्दी दाटून आली नव्याने काळ्या मेघांची अंबरात,,
व्हावी धरणीवरी सुखाने ओल्या थेंबाची बरसात..
आतुरली ही घरणी, आतुरले सारे पक्षी
आस लावी मनाला निळ्या आभाळाची नक्षी,
भरलेले आकाश दवाने पुन्हा बसरु दे निमिषात ,
व्हावी धरणीवरी सुखाने ओल्या थेंबांची ब़रसात..
पंख पसरुनी मयुर हा जणु गातो मनी गाणे
गंध दाटला मातीचा सुर छेडीले चातकाने
ओढे,नाले,सरिता,डबके पुन्हा भरावी क्षणात
व्हावी धरणी वरी सुखाने ओल्या थेंबाची बरसात..
पाणी पितो ती नदी आमची नाही
अन्न गिळतो ती शेतं आमची नाहीत
आकाश पक्षी चंद्र झाडं हे तर राहूच द्या
ही कुत्री मांजरं बदकं कोंबड्या पण आमची नाहीत!
युनिसेफची गुळगुळीत पुस्तकं अन तुळतुळीत मडमा
WHO ची झटपट औषधं अन चाकपाक डॉक्टर्स
RedCross चं जगभरातील वैविध्यपूर्ण एकच रक्त
युनोने थाटलेले Waterproof तंबू अन मिनरल बाटल्या
यातलं काहीच आमचं नाही!
जमलंच तुला...... तर
जमलंच तुला...... तर
करुण दू: खानं ओथंबलेल्या डोळ्यांना
धागा (सुखाचा) दे विसावण्यासाठी
या लोकशाहीला थोड़ी जागा दे प्रसवण्यासाठी
त्यामुळं उघड्यावर होणारे तिचे प्रसव टळतील
नाहीतर उगाच लोक बड़बड़तील
काहीही अन कुठेही ?
जुळयाचे नव्हे जुळ(व्)लेले दुखणे
जुळे १:
सासं नसूनही तबला तू
सकल मिपाचा झमेला तू
धाग्यवरील सैरभैर (चि)चुंद्र
अन्... सुप्त बोक्याची जागा तू
मोकळाढाकळा रांगडा तू रे
सुमडीत सोपान डोम ही तू
ज्वर धाग्याचे आरोळी कधी तू
कधी फसलेली चारोळी तू
मिपात असूनही.. एकटाच तू रे
तुझ्या लाट्णीचा आधार तू
जुळे २:
छान छान यावे धागे
छान छान वंदावी थेट
टीआर्पी जसा चॅनेलला
येऊन मिळतो थेट थेट
मग येतो नवा धागा
जुना जातो अंधारात
टीच्भर प्रतीसाद मागून
तोही मिटतो अंधारात
काहीच नाही म्हणता म्हणता
चंद्राभवती पडले खळे,
खळेच पडले इतके सुंदर
चंद्र दिसेना त्यानंतर!
काहीच नाही म्हणता म्हणता
चाफ्याभवती पान उमटले
पानच इतके गर्भरेशमी,
फूल दिसेना त्यानंतर!
काहीच नाही म्हणता म्हणता
बागेभवती जडली माया
माया इतकी गर्दसावळी
बाग दिसेना त्यानंतर!
काहीच नाही, काहीच नाही
कशी म्हणू मी यानंतर?
तव श्वासांचे गान ऐकते
इथले तिथले मिळून अंतर!
