मध्यंतरी डायरी लिहिणे बंद केले होते. निसर्गाच्या सोहळ्यात रमलो होतो. उन्हाळ्याची भट्टी पावसाच्या धारांनी थंड झाली. एक उत्साही शिरशिरी सगळीकडे पसरली. मातीचा सुगंध भरभरून आत साठविल्यावर उन्हाळी घामट चिडचिडीचा विसर पडला. ह्या वर्षी पावसाने देखील हात आखडता न घेता, भरभरून जीवनदान केले. जुन्या कवितेत म्हटल्याप्रमाणे “आनंदीआनंद गडे जिकडे तिकडे चोहीकडे” भरून वाहत होता.
Dedicated to Mumbai खड्डे ...
वाटेवर खाडे चुकवीत चाललो
वाटले जसा फुल टाईट जाहलो
मिसळुनी ट्रँफिक मधी, एक हात सोडूनी कधी
आपुलीच सेल्फ स्टार्ट कधी मारित चाललो
पुढचा ब्रेक दाबीत , मागचीचा ऐकीत हाँर्न
तोंडातच शिव्या घालित चाललो
करूनि मान तिरकी ,परि ती दिसेना मिररवरती
अलवार आरसा फिरवित चाललो
चुकली तालात कट, पडला बोनेटला स्क्रँच
ढळलेला तोल सावरीत चाललो
खांद्यावर बाळगिले ओझे सँकचे
फेकून देऊन आता परत चाललो
(सदर धाग्याच्या लेखिका आदरणीय आणि सिनियर मिपाकर आहेत. आम्ही त्यांच्या लेखनाचे पंखा आहोत - त्यामुळे धागा टाकताना दोन दिवस विचारच करत होतो - पण आशा आहे की त्या स्वतः आणि ज्यांच्याकडे कळत नकळत निर्देश होते ते सगळेही ह.च घेतील.)
बागेत काही 'खारी' अशा येतात, कि त्यांचा धुमाकूळ किंवा खादाडी खूपच कमी वेळेची असते... काही सेकंदाची, फार-फार तर एक-दोन मिनिटांची... पण त्या आपल्या फळांवर खूप खोल दात मारुन जातात.. कुठे कुठे केर करुन जातात... आणि नंतर तुम्हाला ती फळे टाकून देताना परत-परत आठवत राहतात :/ :/ मी त्या वेळी घराच्या दुसर्‍या मजल्यावर होते... लोणी कढवून तूप बनवत होते... खिडकीतून 'बदामा'च्या झाडाच्या फांदीवर अशीच 'ती' (खार :/ ) मला नजरेस पडली... ती बहुधा तिथे रोजच येत असावी...इकडेतिकडे पहात होती... बदामवर बदाम फस्त करत होती ती... आमची नजरेला नजर झाली...
हजारांच्या नोटेची चमक पाहीन म्हणतो
मी बी बियर बार काढीन म्हणतो...!!
बियरला रास्त भाव
भेटला काय, न भेटला काय
पिणार्‍यांच्या मनांत
असल्या भूक्कड गोष्टी येतच नाय
मी पण थोडे फार कमवीन म्हणतो
मी बी बियर बार काढीन म्हणतो...!!
पिणार्‍यांना नशा
चढली काय, न चढली काय
पिणार्‍यांना भरपुर रिचवायची सवयच हाय
मी पण थोडे फार कमवीन म्हणतो
मी बी बियर बार काढीन म्हणतो...!!
तुझे नाव
नी केवळ भितीने गारठून जायला होते
पानांवरून ओघळून गेलेला प्रत्येक थेंब
डागांची लांबच रांग दुखण्याचीही थांबलेली
अन तुझी आठवण म्हणजे स्मरण शब्दातील
रण, सरण आणि मरण
जसा सडलेल्या समुद्राने त्याच्या उदरातून
ओकलेल्या सड्याचा
किनार्‍यावर पसरलेला ऊग्र वास
हिरव्या शालूत
कळी लाजली
फुलपाखराचे जी
झिंगाट झाले जी.
फिरफिर नाचला
शिट्टी वाजवली
झिंगत म्हणाला
आय लव यू.
झिंग झिन झिंगाट
झिंग झिन झिंगाट.
प्रिन्स चिमण्याने
डाव साधला
बेसुध फुलपाखरू
चोचीत धरला.
फुलपाखरू खाऊन
चिवताई खुश
चिवचिव प्रिन्स
आय लव यू.
झिंग झिन झिंगाट
झिंग झिन झिंगाट.
दूर झाडावर काळा कावळा त्यांचे प्रेमाचे चाळे बघत होता,.......
मिपावरती कातरवेळा अवतरल्या, प्रतिसादातून कोणीकोणी क्वाटरवेळाचाही उल्लेख केला, मग काय ईर्शाद...
साक्षात गदिमांच्या कातरवेळी ला आम्हाला असं 'कातरावं' लागलं! ;)
या क्वार्टरवेळी, पाहिजेस तू जवळी!
दिवस जाय बुडुन पार
तिष्ठत किती यार चार
फुकत एक चारमिनार
खुलवि 'ओल्ड मंक' कळी!
मी टाकलेल्या एकूण (धागा)पिंका
एकोणवीस
शोधण्यात खूप वेळ जातो
काथ्याकुटात एक धागा हुकला आहे
त्याच्या जरासं खाली
एक किडा वळवळतोय
दुर्लक्षण्यात खूप वेळ जातो
टंकाळा आल्यावर मी
एखादा प्रतिसाद लिहायला घेतो
अर्थ?
समजण्यात खूप वेळ जातो
तोल सुटलाय मिपावरचाही
रोज उठून कोण साव्ररणार त्याला?
सल्ला,
मागण्यातही तूचभेळ खातो
अनाथ आकाशला मराठी अम्मा लहानाचं मोठं करते. डोशाच्या गाडीवर कांदा कापत कापत आकाश बेगमपेठला शिकतो. (इथं अजयच्या आर्त सूरात एक दीनवाणं गाणं, मात्र ठेका तोच) Software Consultant बनून US ला onsite जातो.
इकडे अम्माची झोपडपट्टी redevelop होते पण सुनेने हाकलल्या मुळे अम्मा वृद्धाश्रमात शेवटच्या घटका मोजतेय. तिला भेटायला आकाश हैद्राबादला येतो.
तीची अंतीम ईच्छा म्हणून तीच्या अस्थी तीच्या मूळ गावच्या विहीरीत विसर्जन करायला तो करमाळ्याला येतो. आणी बघतो तर काय? विहिर चक्क कोरडीठक्क पडलीय. वारेमाप ऊस पिकवल्यामुळे सगळ्या जिल्ह्यातच पाण्याची बोंब आहे.
