विडंबन

पेर्ना

कूणास ठाऊक ?
काय घेण्यासाठी
काय वेचण्यासाठी
या मॉलमध्ये आलोय आम्ही

कूणास ठाऊक ?
काय चापण्यासाठी
काय गिळण्यासाठी
या मॉलमध्ये आलोय आम्ही

कूणास ठाऊक ?
काय टापण्यासाठी
काय हुंगण्यासाठी
या मॉलमध्ये आलोय आम्ही

कूणास ठाऊक ?
काय करण्यासाठी
का नूसतेच खर्चण्यासाठी
या मॉलमध्ये आलोय आम्ही

पाकिटशोध (दिव्यसंग्रह)

सध्य:स्थितीत रहात असलेल्या जागेत ह्या कबुतरांनी ग्यालरीत जे डांबरी'करण सुरु केलय..त्याला तोड नाही.खरच नाही. कारण घासून काढायला पत्रा किंवा फावडं जरी वापरलं तरी "ते वाळलेले" तुटत काहि नाही. मेलं इथे उद्वेगानी "श्शी!" पण म्हणता येत नाही! त्यामुळे त्याच सदर उद्-वेगातून ह्ये वेगवान विडंबन बाहेर पडलेले आहे. ते त्याच भावनेनी वेचावे...सॉरी, वाचावे!

प्रेरणा स्त्रोत

रे मामा
गाडी पकडलेली पाहताना त्रास होतो-
मागे पळून गाडी पकडू नकोस!
आठवून भूतकाळ वाईट वाटतं-
नंबरप्लेट तू पाहू नकोस!

दिल्या-घेतल्या पावत्यांची
फिकिर तू करू नकोस
पकडलेल्या गाडीस
दया बिलकूल दावू नकोस!

गेलास निघुनी गाडीची चाबी घेउनी
आता पैसे नाकारु नकोस
या चौकात भेटलास ,
कृपया पुढल्या चौकात भेटू नकोस!!

(ताजी कविता- आताच 9/10वाजता हाफिसात येताना केली होती.)

ही कोंबड्याची'चव'हा,वेड लावी जिह्वा(जिभ)

(टीप : सदर गाणे "ही गुलाबी हवा"च्या चालीत म्हणावे.
आरवा=कोंबड्याचे आरवणे या अर्थाने घ्यावे)

ही कोंबड्याची 'चव'हा, वेड लावी जिह्वा(जिभ)
हाय रश्श्यातही,ऐकू ये आरवा......

तंगडी फोडी कुणी,कड्डकडाडूनी
सुख प्रकटले,आज माझ्या मनी
पांढर्या रश्श्यातही,गंध दाटे नवा
ऐकू ये आरवा.......

का किती पेग हे,रिचवले(पचवले) उदरा
भान हरपून मी,हावराबावरा
का कळेना तरी,जाणवतो गारवा
ऐकू ये आरवा.......

-
-
- खाली मुंडी कोंबडी धुंडी

पैजारबुवा, नीमोतै आणि सध्या अद्रुश्य झालेले/ल्या दमामि येऊन षटकार ठोकून जायच्या आधी दोन रन काढून ठेवते. प्रेरणा द्यायचा कंटाळा आला आहे.

घेतो खीर ओरपून
ही किमया गोडाची
बेल्ट जरा सैलावून
चिंता करतो घेराची

पुरीआड दडती भजी
भय घालती केलरी
डोळे वटारता बायको
देऊ मोत्यांच्या सरी

येता ताटात पुलाव
शोधू काजूचे काप
कसा टाकू शिल्लक
नको माथी पाप

डायट मारती माथी
इथे सारेच पापड*
जो मारतो मिटक्या
त्याला म्हणती खादाड

पहिला (जांभई देत): ता sss स केंsव्हाss सsरेssss?

दुसरा (निःश्वास सोडून): -हाय! केंव्हा रे सरेल?
वाटते लिहून-लिहून हात मोडेल!
अन पेनही बहुदा झिजेल!
फिजिक्स, केमिस्ट्री संपले तास,
उरे अजून हा बायोलॉजीचा त्रास!

पहिला: -हाय! तास केंव्हा सरे?

दूसरा: खरडून-खरडून भुर्ता झाला!
शिजून-शिजून बटाटा झाला!
तरी का न ये दया सरांना?
फूटे न पाझर तयांच्या हृदयाला?

(पहिल्याला एकदम काहीतरी आठवते. तो चुटकी वाजवतो. सॅकमध्ये हात घालतो. एक पुस्तक बाहेर काढतो.)

अश्शी सासू असती तर, आंम्ही असे झालो नसतो
भर तारुण्यात बायकोला,
असं उठसूट सासुरवाडीला घेऊन गेलो नसतो
तिची नसती आली कुणालाच सर
अश्शी सासू असती तर

आळी सगळी गाजवली असती,
मिजास मोठी केली असती,
राजा बनून हिंडलो असतो
मेव्हणीही म्हणली नसती मेल्या बाजु सर
अश्शी सासू असती तर

घरातल्या कार्ट्यांजवळ तिला सोडून गेलो असतो
आंम्हीसुद्धा नवरा-बायको मग सतत जवळ दिसलो असतो
मळ्यातल्या शिदुबाने दिले असते अनेक वर
अश्शी सासू असती तर