विडंबन

पेर्ना..! =))

प्रत्येकाला सकाळी जायची घाई असते,
घुसायचीही मधे भलतीच तयारी असते,
जो मधे घुसला, तो धन्य होतो,
जो तसाच्च राहिला बिचारा तो "अन्य" होतो !!

पण घुसणाय्राच्या मनी कुठलाही खेद नाही,
आज, उद्या, पर्वा, नेहमीच!, असा भेद नाही,
पोटात कळ आणि गच्चीत नळ असेल तर,
तिकडे पहाटे बसणेही अशक्य नाही !!

आमची प्रेरणा

आशा मनात तुझी धुसर धुसर,
मागताना आवाज कातर कातर,
स्मरता जुन्या त्या आठवणींना,
दरवळलो मी अत्तर अत्तर !!१!!

क्लायंट कायम करतो काशी,
म्हणतो पगार कसा छापाल छापाल
मुहूर्त काढता सणासुदीचा रिलीजला
शिव्या अपुर्या पडतील पडतील !!२!!

डिजाइन टीमची असते बोंब
रिक्वायरमेंट नाही क्लियर क्लियर,
क्यूएची आहे नसती कटकट मागे ,
बग सापडलेत बघा शंभर शंभर!!३!!

प्रेरणा

पण होत नाही ना!

आपण जावं,
अंगणात जरा सुखानं पाणी भरुन घ्यावं
फुलांच्या बहरात पाखरांची गाणी ऐकत,
मऊशार गवतावर बसून राहावं,
डोळे मिटून.

पण होत नाही ना!

आधी कसं,
जमिनीतच सगळं अदृश्य व्हायचं
कुठेतरी एखाद्या कोंब यायचा
पण तोवर माजलेलं तण
आपणच नकळत काढून टाकावं

तरीही होत नाही ना!

आपण नुसतं बसावं,
करण्यासारखं आहे काय?
शिंपडू थोडा ओलावा
तेवढीच मनाला शांतता

च्यामारी आज होत का नाही?

खरेतर अश्या रोमँटिक कवितेचे विडंबन करावयास कीबोर्ड कचरत होता, पण शेवटी धीर करून टंकलो.. निनाव सर क्षमा करा.. प्रेर्णास्थान

आलो आहे पुन्हा सख्या रे
मिठीत तुझिया आज पहा रे
आवरे वेग मज न अधिक आता
एकदाचा मज पडू दे ना रे...

निजले जग, निजले तारे
अंतर असे हे मिटले सारे
मिठीत तुझिया मी अवतरता
सागरासही उधाण आले

किती बरसलो मला कळेना
तरी मिठीतुन बांध फुटेना
मी तर सारा बरसून गेलो
तुझ्या डोळ्यांत मज बघवेना रे

censor ने बंदी घातलेला
तरीही पायरेटेड सीडी शोधून घेतलेला
निव्वळ प्रौढासांठी गोलातलं A चिन्ह असलेला
कुठलातरी तमीळ चित्रपट
पाहतोचकी आपण
एकही 'सीन' नसलेला
कधी pause, play, fast forward
तर कधी zoom, backward, resume करत

दुसरं काय असतो
एकांत म्हणजे तरी?

कानही बधीर आणि सहवेदनाही
नवसाचा बोगस क्लेम
मोदकांच अपचन
मंत्रजागराची तीनपत्ती
आणि मिरवणूकीत सैराटच्या गाण्यांवर
बेधुंद नाचणारा समाज पाहून
विकट हसलो तुझ्या दैवत्वावर
की माझ्या या बांधवांच्या उन्मादावर
समजेनासे झालंय हल्ली सार
हे बुद्धीच्या ईशा ,तुझ्या असण्यात
तरीही हवहवस वाटत काही
उत्सवातली शांतता असेल
उज्वल भविष्याची नांदी
हे उमजेल तो दीन उगवू दे

एका मित्राचे नुकतेच लग्न ठरले आहे. सध्या प्रेमरसात न्हाऊन निघत असल्यामुळे ट ला ट जुळवून रोज तो एक प्रेमकविता करतो. मला कवितेतलं खूप काही कळतं असा त्याचा समाज असल्यामुळे तो आधी मला पाठवतो मग तिला..आज सकाळी त्याने पाठवलेल्या कवितेचे विडंबन करण्याचा मोह मी टाळू शकलो नाही..

मित्राची कविता..

भिडत होती नजर मोहक ती...
माझ्या नजरेस जेंव्हा जेंव्हा...
उमटत होते प्रतिबिंब तूझे ते...
या ह्रुदया मधे तेंव्हा तेंव्हा...