हा लेख खूप दिवस डोक्यात होता. पण लिहायला जमले नाही आणि माझा पिंड लेखकाचा नाही असं मला वाटायचं. पण सध्या असं वाटायला लागलं की लिहिण्याची गरज आहे. गेले काही दिवस समलैंगीकतेवरून चर्चांचा बाजार उठला आहे. काही बुद्धीवादी, “पटाइत” लोकं तर स्वत:लाच निसर्ग समजून, जगातील सर्व गोष्टींना नैसर्गिक आणि अनैसर्गिक, उत्कर्ष-विनाश, असं वेगळं करू लागली आहेत. म्हणून मग विचार केला की आपणसुद्धा का नाही चार शब्द लिहावेत? म्हणून हा खटाटोप.....
ताज्या बातमी नुसार सुप्रीम कोर्टाने २००९ मध्ये दिल्ली हायकोर्टाने दिलेल्या निर्णयाविरोधात निकाल दिलेला आहे. या अनुसार आता दोन समलैंगिक व्यक्तीं मधील लैंगिक संबध हे आता कायद्यानुसार कलम ३७७ नुसार हे गुन्हा मानण्यात येतील. आणि या फ़ौजदारी गुन्ह्यानुसार अशा संबध ठेवणारया व्यक्तीला अधिकात अधिक १० वर्षांच्या शिक्षेची कायद्यात तरतुद आहे.
सानंदा चा कल्ट
"घन आज तो कठोर आहे"
कीती फोडशील हंबरडा तू
घन आज तो कठोर आहे
ना थांबे तुझ रानापाशी
कोणाशी तरी फितूर आहे
तुझाच अश्रू तुझ्याच रानात
गळण्यासाठी आतुर आहे
कोरडी गर्जना ऐकवत कानी
घन आज तो कठोर आहे
आसुसलेली नजर तुझे ती
नभापाशी का लाचार आहे
नभी कडाडी वेजेची ती
अर्थहीन पण वाचाळ आहे
तुझेच काळीज पेटवायला
पाणी हे एक हत्यार आहे
दु:ख आपले गीळत बस तू
घन आज तो फितूर आहे
आज एक महत्वाची बातमी वाचली. महत्वाची मी म्हणतोय कारण ती मला महत्वाची वाटली. सिंगापूर मधे भारतीय वंशाच्या एका कामगाराचा अपघाती मृत्यू आणि त्यानंतर दंगल. त्या दंगलीत अनेक जखमी, लाखोंची वित्तहानी इत्यादी.
सिंगापूर हा अतिशय शांत देश आहे, तिथे न्यायव्यवस्था अतिशय कडक आहे आणि त्यामुळे तो एक सेफ देश समजला जातो. हे खरं आहे, तिथे रहाणा-या माझ्या परिचयाच्या व्यक्तींच्या अनुभवावरून मी असं म्हणू शकतो. आता तिथे ही अशी घटना झाली. जी गेल्या ३० वर्षात झाली नव्हती.
आजच चार विधानसभांचे निवडणूक परिणाम प्राप्त झालेले आहेत. व त्यात भाजप ची सरकारे चारही राज्यात येणार हे दिसते आहे. भाजपाला असलेला पाठिंबा वाढला आहे का ? याचे उत्तर हे निकाल देउ शकणार नाहीत त्यासाठी मतदानाची आकडेवारी अभ्यासावी लागेल. आम आदमी चा दिल्लीतील उदय हा एक ऐतिहासिक क्षण आहे.
नेताजींचे सहवासात
"यमाची वरात"
पाहिला मी तयास डोकावुनी दारात
उंब-यापाशी होती यमाची वरात
मंदावली मज बुबुळांची वळणे
भयाची कळ आली हऴव्या उरात
जरी शांतता होती चोहोबाजूंनी
रेड्याचे हंबरने झाले कर्कश सुरात
जाता कटाक्ष माझा देवघराकडे
पणतीचे फडफडणे झाले उगी जोरात
अजुनही उचलला नव्हत माझा देह
त्याची पाऊले फिरत होती घराघरात
आठवूनी आल्या मज मागच्या स्मृती
पुरता वाहून गेलो मी अश्रूंच्या पुरात
जाता शून्य नजर समोरच्या भिंतीकडे
माझाच फोटो मज दिसला हारात
धडधडत नाही पहिल्यासारखी हृदयाची नाडी
निष्करश्यांची मज आता पडत नाहित कोडी
झोपाण्यावर जगण्याच्या नाहीत काळ्या धाडी
स्वन्पेही माझ्याशी आता करत नाहीत खोडी
सये शीकलो आहे तुझ्यावाचून जगण्याची मी गोडी
वाटच साला चुकली ती, पण नाही मनी अढी
त्या निखाऱ्याच्या झोतात मी टाकली होती उडी
भाजले तंव कळले मजला ते वेळच होती वेडी
वाटच साला चुकली म्हणून सोडून दिली होडी
सये शीकलो आहे तुझ्यावाचून जगण्याची मी गोडी
गाडी चालवणा-या समस्त लोकांपैकी फार कमी लोकांना पॅरलल पार्किंग व्यवस्थित जमतं. माझ्या सोसायटीतल्या काही महाभागांना तर पार्किंग नावाचं काही असतं हेच माहित नाही; ते येतात आणि जिथे भिंत समोर येईल तिथे गाडी थांबवून उतरून घरी जातात. असो.
पॅरलल पार्किंग हे खूप महत्वाचं स्किल आहे स्किल, माझ्या मते. आणि ते यायला हवं. ते वाटतं तितकं कठीण नव्हे. जराशी भूमिती, जरासं गणित, आणि जरासा अंदाज आला, की झालं.
