काहीच्या काही कविता

शाळेत नववीत असतांना (१९८९ ) , आम्हाला मराठी पाठ्यपुस्तकात काही कविता / अभंग होते . त्यावेळी मी एक उत्साही नवकवी होतो.सर्व कवितांचे मी विडंबन केले होते . अर्थातच अल्पमतीनुसार. आता सहज आठवले म्हणून टाकतो आहे , हे मी संत ज्ञानेश्वरांच्या 'दया तेथ धर्मु 'वर केले होते.अभंगाची थीम होती जेथे धर्म तेथे विजय. मी तोच अर्थ कायम ठेऊन तत्कालीन काव्य (?) केले होते. यात सनी म्हणजे सनी देओल घ्यावा तर पूजा म्हणजे पूजा बेदी ....( त्याकाळी तीच होती हो तशी....)

उनाचं नुसतं मजी नुसतं तापत हुतं
घंघाळभर पाण्यानं भागंना
आता हिरीतंच खुपशी घालावी म्हूण
खळ्यावर आलू

बांधावर फिरताना जवा
सोग्यानं त्वांड पुसलं
तवा म्होरल्या वावरात मला
ऊसाचं कांडं रवताना
उफाड्याचं सामान दिसलं

आभाळाची पाखरं भिरीभिरी हाणत
पायताणं तिकडं वळावली
मग दगडं घेऊन गोफणीत
जवारीवरं भिरकावली

तसं म्होरलं वाफं सोडून
सामान मधल्या आळ्याकडं आलं
कंबरचा काष्टा काढून
निऱ्या सावरत ताठ उभं झालं

मुळाक्षरे १
येते ऊबळ अधून -मधून ,
खाजर्या धाग्याची ,
टाळ्याखाऊ हर्षाची ,
तुझ्या कुजक्या शेर्यांची ,
अन त्यावर केलेल्या फेर्याची …

येते सणक अधून -मधून ,
खुसपटी लिखाणाची ,
निसटलेल्या अर्थाची ,
तुझ्या डोळ्यातील अविश्वासाची ,
अन एकाचवेळी मिळालेल्या खेटरांची ….

आभाळानं वाजिवलाय ढोल

हानम्या सुतार लुना घीऊन झाडाच्या शेंड्यावर जाऊन बसलाय
तंबाखूची पिशवी घिऊन धुरपी कॉकटेल सर्व्ह करायला निघालीय
विमान १८० मैल वेगानं आभाळात झेपावलयं
माकडांनी भक्तीसंगिताचा खिस काढत बानूबयावर ठेका धरलाय
गोलमेज परिषदेत मारुतीनं शनवारचा उपास सोडलाय
एक डोळा झाकून पारध्यानं चिमणीवर निशाना साधलाय
बेबेवाडीच्या धरणात वाळूचा उपसा चाललाय
डांबरीवर घसरुन संत्याचा पायजमा फाटलाय
आरं हाय कारं मंडळी हितं कोण? आज एंडरेल पिऊन आभाळानंच ढोल बडवलाय

उंच गुढीतच तपशीलाची गाठी
सकस धाग्यात अनाचे दोडोबा..

संकृताचा थाट, नवरसाची दावी वाट
न चुकता (मारी)हजरजबाबी खुट्टा..

विनोद्बुद्धी सबूत, संवादही मजबूत
संदर्भाचा तर खजिना अबाबा...

धाग्यात दरारा सदा (घ्यावाच) लागतो
प्रवक्त्यांचा सासुरवास सदानकदा

मालोजींकडे जातो घेऊन साथी
शिवकालीन चीजा आणि शिवबा..

त्रिकाळी वाचन, सतत (पंग्यास)तयार
चतुरस्त्रा ज्ञानी दोडोबा..

कच्चा माल

दोन मिंटात पाताळेश्वर गाठी
तीन ढेंगात आम्चे आगोबा..

सुकांताचे ताट आमरसही दाट
न चुकता प्रत्येक कट्टा..

तैलबुध्धी शाबूत खाणेही मजबूत
ज्ञानाचा तर नित्य धबधबा..

लेण्यांत आसरा घ्यावासा वाटतो
दर्पणसुंदरीचा सहवास सदानकदा

गुरजींकडे जाती घेऊन हाती
दहा किलोचा पावभाजीसाठी डबा..

सुकांती आहार सतत (लेणी)विहार
आरोग्याचा मंत्र आगोबा..

निरागसतेचा पुतळा जणू हा
बुवांना पिडणे हाच मनसुबा ..

......... सालसकुमार दातपाडे

पेर्ना

कूणास ठाऊक ?
काय घेण्यासाठी
काय वेचण्यासाठी
या मॉलमध्ये आलोय आम्ही

कूणास ठाऊक ?
काय चापण्यासाठी
काय गिळण्यासाठी
या मॉलमध्ये आलोय आम्ही

कूणास ठाऊक ?
काय टापण्यासाठी
काय हुंगण्यासाठी
या मॉलमध्ये आलोय आम्ही

कूणास ठाऊक ?
काय करण्यासाठी
का नूसतेच खर्चण्यासाठी
या मॉलमध्ये आलोय आम्ही

पाकिटशोध (दिव्यसंग्रह)

एक पिपाणी द्या पप्पूस आणुनी
पिचकीन जी तो परप्राणाने
छेदुनी टान्गूनी सारी लक्तरे
दीर्घ तिच्या त्या किंकाळीने,
अशी पिपाणी द्या हीज आणुनी
मती जाऊ द्या मरणालागुनि
जाळूनी किंवा पुरुनी टाका
कुन्थत न एका ठायी ठाका
सावध ऐका पुढला धोका
खांद्यास चला खांदा देऊनी
एक 'कन्हैया' द्या हीज आणुनी
(वाजवील तो बासुरी सुन्दर)
प्राप्तकाल हा विशाल धूसर
सुंदर बेणी तयात खोदा
निजधामे त्या वरती नोंदा
बसुनी का गाढवीवर मेदा
विक्रम काही करा चला तर
हल्ला करण्या ह्या सि.न्हावर,ह्या वाघीणीवर

पैजारबुवा, नीमोतै आणि सध्या अद्रुश्य झालेले/ल्या दमामि येऊन षटकार ठोकून जायच्या आधी दोन रन काढून ठेवते. प्रेरणा द्यायचा कंटाळा आला आहे.

घेतो खीर ओरपून
ही किमया गोडाची
बेल्ट जरा सैलावून
चिंता करतो घेराची

पुरीआड दडती भजी
भय घालती केलरी
डोळे वटारता बायको
देऊ मोत्यांच्या सरी

येता ताटात पुलाव
शोधू काजूचे काप
कसा टाकू शिल्लक
नको माथी पाप

डायट मारती माथी
इथे सारेच पापड*
जो मारतो मिटक्या
त्याला म्हणती खादाड

समदी पतंग सुताया लागली
पुरुस हुसकाया लागलं,
बाय नाडाया लागली;
का?, का?, का?, का?, का?, का?,

समदी लंगडाया लागली
गाय हसाया लागली
लोमडी नाचाया लागली
का?, का?, का?, का?, का?, का?,

पाव वातड होवाये लागलं
मिसळ इटाया लागली
राजकारण कुथाईने लागलं
का?, का?, का?, का?, का?, का?