विरंगुळा

अंधार होत चाललाय. त्याही अवस्थेत मी वर पहातो. सुर्याला एका काळ्या मातकट ढगाने झाकून टाकलंय. उजेड संपत चाललाय.
जाणवण्यासारख्या दोनच गोष्टी. माझ्या मनगटावरची घट्ट होत जाणारी महेशची "पकड" आणि अंधार......
मागील दुवा ध्रांगध्रा - ४ http://misalpav.com/node/49734
आ......ह. कुणीतरी टाळूवर थेट हातोडीने हाणलं असावं असं दुखतय डोकं.
मी डोक्याला मागे हात लावतो. बोटाला काहितरी ओलसर चिकट लागतं. अरे बापरे. हे काय....... रक्त!

जिंदगी का क्या पता .. राहे किस ओर मुडेंगी.
हाल हो ... बेहाल हो ....चलना अपना काम है...
मागील दुवा ध्रांगध्रा-३ http://misalpav.com/node/49727
गाणे गुणगुणायला सुरवात कोणी केली ते सांगता येणं कठीण आहे. पण आम्ही दोघेही तेच गाणं गुणगुणतोय. इतका वेळ ती चढणीची वाटणारी वाट आता तितकीशी चढणीची वाटत नाहिय्ये.डोंगरात चालताना ती गोष्टीत असते तशी दाट झाडी तशीही नव्हतीच तुरळक एखादे झाड दिसायचे तेही आता नव्हते.

आयफेल टॉवर – फ्रांसचे बोधचिन्ह. संपूर्ण फ्रांसमध्ये व्हर्सायपासून मार्सेलिसपर्यंत कितीही भव्यदिव्य राजवाडे आणि अन्य ऐतिहासिक वास्तू उभ्या असल्या तरी फ्रांस हे नाव उच्चारताच डोळ्यासमोर जी प्रतिमा उमटते ती असते केवळ आयफेल टॉवरचीच. पॅरिसमधून वाहणाऱ्या सेईन नदीच्या किनाऱ्यावर हा टॉवर उभा आहे. त्याच्या उभारणीला सुरुवात झाली, त्या घटनेला यावर्षीच्या सुरुवातीलाच 135 वर्षे पूर्ण होत आहेत.

" ते झाड मागे टाकून अर्धा तास झाला पुढे आलो आपण तु म्हणतोस तसा रस्ता कुठे दिसलाय? आपण पुढे तर नाही ना आलो?
नाही रे . झाड मागे गेलं हे खरं, पण तुला वाटतं तसं ते वळण झाड गेल्यावर लगेच येणार नव्हतं तर थोड्या वेळाने नंतर म्हणजे थोडे आणखी चालल्यावर.
आम्ही इतकं बोलतोय तोच समोरून कोणीतरी येताना दिसतय. लेंगा शर्ट, डोक्यावर गांधी टोपी,हातात पिशवी.
"कोण असेल रे?" हळू हळू तो माणूस आमच्या जवळ येतोय.

मागील दुवा ध्रांगध्रा-२ http://misalpav.com/node/49721

पण काय करणार. दोस्त पडला ना. कुणीतरी म्हंटलय की शाळेत स्वतःला लागली नसतानाही मित्राला सोबत म्हणून मुतारीपर्यंत येतो तो तुमचा खरा दोस्त.
लोक ना कायच्या काय संबंध जोडतात......
मागील दुवा
ध्रांगध्रा - १ http://misalpav.com/node/49708
पण ही व्याख्या एकदम पटते मनाला.

ध्रांगध्रा - १
"आता हे झाड दिसतय ना त्याच्या बाजूने पुढे गेलो की दिसेलच आपल्याला."

"आरे असं सांगून दाखवलेलं हे पाचवं झाड."

"नाही रे, या वेळेला अगदी खरं. माझे गट फिलींग सांगतंय मला. यावेळेला अगदी खरं दिसेल ते आपल्याला. मला तर मनातून आत्ता ते दिसायलाही लागलंय."

"काय?"

"काय म्हणजे? आपण जे शोधतोय ते. ते मोठे देऊळ. त्याच्या त्या दगडी भक्कम भिंती... त्याचा भव्य दिंडी दरवाजा..... देवळाशेजारी उभे असलेलं पिंपळाचं झाड, झाडाखाली प्रशस्त पार. सगळं दिसतंय बघ मला अगदी मनात."

प्रेमअगन.
इसवी सन १९९८.
फरदीन खान- सूरज, मेघना कोठारी- सपना.
राज बब्बर- सूरजचा बाप+ आर्मीमध्ये कॅप्टन.
स्मिता जयकर- सूरजची आई.
अनुपम खेर- सपनाचा बाप+ अब्जाधीश उद्योगपती वगैरे.
बीना बॅनर्जी- सपनाची आई.
समीर मल्होत्रा- विशाल (सपनाचा भाऊ).

पहिल्याच सीनमध्ये भर रस्त्यात झोका बांधून त्यावर
झुलत जीवन आणि मृत्यूसंबंधी जांभईदार चिवचिवाट करणारी सपना दिसते आणि आपल्याला कळतं की आपली कशाशी गाठ पडलेली आहे..!

भाग-१:
https://www.misalpav.com/node/49462

(पुढे चालू)...

'भाभी,असं कसं विसरून जाऊ सपनाला? माझा दिल
दुखतो. मला आत्ताच सपनाला जाऊन भेटलं पाहिजे'
रोहित-निशिगंधाभाभीचा होस्टेलच्या गेटवर संवाद चाललाय.

(हे वाचणाऱ्यास विपश्यनेच्या दहा दिवसांच्या कोर्ससंबंधी अनुभवाने किंवा ऐकून वाचून माहिती असेल, असं गृहीत धरून लिहितोय.)

१. तर फारा वर्षांनी एकदाचा दहा‌ दिवसांच्या सुट्टीचा जुगाड करून, पद्धतशीर बॅग वगैरे घेऊन, ट्रेनमधून उतरलो.
रिक्षातून विपश्यना सेंटरच्या दिशेने जाताना 'कदम बंधू बिअर शॉपी' असा एक ओझरता बोर्ड दिसला.
म्हटलं, कोर्स संपल्यानंतर आपल्यासारख्यांसाठी ह्या कदम बंधूंनी जवळच 'सोय' करून ठेवली आहे, हे एक बरंय.

लोगो..

'अ' कंपनीला 'ब' कंपनीने टेकओव्हर केलं. 'अ' कंपनी तशी जुनी पण गावठी. 'ब' कंपनी एकदम आंतेर्रराष्ट्रीय! काही तांत्रिक कारणाने 'अ' कंपनीच नाव बदलता येणार नव्हतं. त्यामुळे ती ब कंपनीची ग्रुप कंपनी म्हणून ओळखल्या जाणार होती. कागदी टेकओव्हर पूर्ण झाल्यावर हळूहळू प्रत्यक्षात कब्जा करणं सुरू झालं.रोजच्या रोज पॉलिसी,प्रोसेस, कल्चर, इथिक्स, कॉम्पलायन्स वगैरे शब्दांचा भडिमार सुरू झाला. मग कंपनीचा लोगो या विषयावर गाडी आली.