पाभेअंकलची सॉरी मागून हे लिहित आहे,
माफी असावी. वय पाहून दुर्लक्ष्य करावे.
.............................
किती लौकर आज उजाडलं बाई
स्कूलच्या होमवर्काला काळवेळ नाही
काल रात्री बघत बसलो छोटा भीम
एवढी नाय भारी त्याची सध्याची थीम
कंटाळून शेवटी रिमोट फेकून मारला
हाय....
बाबांनी टीव्ही बंद करुन उठवले
बेडवर टाकून लाइट बंद केले
अंधारातून तो भीम रोखूनी पाही
किती लौकर आज उजाडलं बाई
खुळखुळ वाजं खिशातऽऽ
भलतंच खुललंया आज...
बायकुचं चुकवून ड्वाळं…
सुमडीत गाठलंया बार
अन् झनानलंऽऽऽ
बाटल्यामंदीऽऽऽ
अन ग्लासातनं व्हटात गेलं जी
तर्राट झालं जीऽऽ...
तर्राट झालं जीऽऽऽऽ...
तर्राट झालं जीऽऽऽऽऽऽ....
झिंगून गेलंया सारंऽऽ
त्वंडाचं सुटलंया घाण
अल्लद झेपावल्यालंऽऽ
आभाळामंदी विमान..
ग्यलं व्हटातनं..
या प्वटा मंदी
अन प्वटातून भेजामंदी जीऽऽ
तर्राट झालं जीऽऽ...
तर्राट झालं जीऽऽऽऽ...
तर्राट झालं जीऽऽऽऽऽऽ....
स्वप्नांचा पाऊस पडे सारखा
महागाईलाही पूर चढे
विमान उडवीत चहूकडे
गं बाई .... गेले मोदी कुणीकडे
शिक्षण खोटे पदवी खोटी
मंत्रीणबाई तुळशी झाली
केजरीवालची पडता बिजली
दचकून तीचा ऊर उडे
गं बाई .... गेले मोदी कुणीकडे
पैसा काळा आणू म्हणुनी
ठोकूनी भाषण दाही दिशांनी
चाय - गाय पे चर्चा करूनी
मनकी बाता देश बुडे ,
गं बाई ...... गेले मोदी कुणीकडे
चीनमध्ये झोपाळ्यावरुनी
दाढीवाले बिंब बघूनी
हसता संघ भगव्या रानी
धर्म अफूचे ऊन पडे
गं बाई .... गेले मोदी कुणीकडे..
= = = = = = = = =
मिकादा, पैजारबुवा, अभ्यादादा आऊर रातराणीतै के पिच्चे पिच्चे मै भी कस्काय चल पड्या कायच म्हैती नाही. पन मेरा भी जळके करपा मस्सालाभात हुवा इस्लीये मयनेभी हिन्दिक्की चिंदी करनेका ठाणच डाल्या. मंग काय...एक आय अपने पोरट्याको कयसे धोपातटी हय वैच्च चित्र कविता मे उतारके इद्दर डालरा हू! तेवढेमे भाशेका ट्याण्डर्ड भी लै खालीच आया उस्के लिए मापी, लेकीन ये भाशा आपुनका बच्चपनका दोस्त मुलाणी मेरेको शिकायेला हय, जो उस्के आऊर मेरे वास्ते जान से प्यारी हय.
ठयरे हुए पानी मे
किसी येडेने डालेले फत्तरकी माफिक
होता है रे बाबा तेरा मारना!!
हमारे दोस्तने हिंदीमे एक कविता क्या लिखी सब लोग उसका लैच कौतुक करने लगे. मेरी तो बहोत म्हणजे बहोत जलने लगी. एकदम चुलके वल्ले लकडीकी माफिक मै धुमसने लगा. बहोत धुवा निकालनेके बाद मैने सोच्या अगर वो लिख सकता है तो मै क्यो नही? फिर क्या..... निकाली अपनी पाचवी की पुस्तक और लिख डालीच ये कविता.
क्या करु मजबुरी है ना…..
ठहेरे हुए पानी मे
तैरते डुबते भैस की तरह
होता है तेरा शॉपिंग
कहेने को तो भैस पानी को
कभी पिती तो नही
बस पानी मी डुबती हुई
तैरती रहेती है
बाबाच्या पोटावर
झोपतय एक वेडं पिल्लू
तोंडामध्ये अंगठा धरून
हसतंय हळू खुदूखुदू!
इवल्याशा बोटांच्या
इवल्या इवल्या मुठीने
ढुशी देत सारख्या सारख्या
करतयं बाबाला गुदूगुदू!
बा - बा - का - का
मध्येच हसू खळखळून
बोबड्या बोलांच गाणं एक
फिरतंय घरभर दुडूदुडू!
- संदीप चांदणे
संदर्भ फक्त चालीसाठी आणि गाभा हेतु: मिपावर पुन्हा पुन्हा प्रवेश करणार्या आणि मिपावर दंग्यासाठी ठरावीक आयडीने येणार्या महाभागांना हा भाग समर्पीत आहे
( हल्ली मिपावर वावर आहे ‘एक्स्पर्ट(?) टॉकर’चा! अशीच एक टॉकर येतो ‘डु आय्डी बनून’.
जुन्या आय्डीने बदल्यासाठी नवी कोरी डु आयडी सलामत! मग काय?
जुन्या आय्डीची 'फुकाची घालमेल'. नव्या डु आय्डीची 'उत्साही सुरर्सुरी.
पण, त्या जुन्या आयडीला काय बरे सांगायचे असावे? )
लढत होतो मी पूर्वी जेव्हा
सुसंवादक मिपा दारी तेव्हा
सध्य:स्थितीत रहात असलेल्या जागेत ह्या कबुतरांनी ग्यालरीत जे डांबरी'करण सुरु केलय..त्याला तोड नाही.खरच नाही. कारण घासून काढायला पत्रा किंवा फावडं जरी वापरलं तरी "ते वाळलेले" तुटत काहि नाही. मेलं इथे उद्वेगानी "श्शी!" पण म्हणता येत नाही! 
त्यामुळे त्याच सदर उद्-वेगातून ह्ये वेगवान विडंबन बाहेर पडलेले आहे. ते त्याच भावनेनी वेचावे...सॉरी, वाचावे!
दोन पाय अन आधार काठी
तीन पायांचे आमचे आजोबा..
पाठ ताठ खांदेही ताठ
ना दुखतो एकही खुबा..
दृष्टी शाबूत दातही मजबूत
हास्याचा तर नित्य धबधबा..
धाक दरारा अजून वाटतो
गल्लीत साऱ्या त्यांचा दबदबा..
गिरणीत जाती घेऊन हाती
दहा किलोचा दळण डबा..
चौरस आहार सतत विहार
आरोग्याचा मंत्र अजूबा..
नव्वदीतला तरुण जणू हा
पार शंभरी करणे मनसुबा ..
......... विजयकुमार देशपांडे
.
डॉक्टर साहेबांची माफी मागुन आपले काव्य पुष्प मी मिपारसिकांच्या चरणी सविनय सादर करतो. या अज्ञबालकाचे चार तोडके मोडके बोबडे बोल तुम्ही गोड मानून घ्याल ही आशा करतो
वेळ संध्याकाळची मी पाळतो
मी विलायती ‘नीट’ घेणे टाळतो
फारसे चखणे नसावे वाटीतही
मी उगाचच मेन्युकार्डही चाळतो
ही मळलेली वाट आहे पण इथे
परताना मी किती ठेचकाळतो
कोणते असतात ग्रेव्हीत हे कलर
रंग शर्टाचा कसा डागाळतो
केवढे जडशीळ झाले हे नयन
देव जाणे कसा तोल सांभाळतो
