मौजमजा

मेरे सामनेवाली खिडकी मे

मेरे सामनेवाली खिडकी मे... २

*********

संदर्भः
http://www.misalpav.com/node/26057
निकालास बराच उशीर होत असल्याबद्दल क्षमस्व.
आमच्या विनंतीस मान देऊन मिपाकरांनी प्रेमाने उतमोत्तम, अभ्यासपूर्ण प्रतिदाद दिले, त्याबद्दल सर्वांचे आभार.
सर्वच प्रतिसाद मननीय आहेत, त्यात डावे उजवे ठरवणे अवघड. तरी त्यातल्या त्यात निवड करणे क्रमप्राप्त असल्याने (एकाच्या ऐवजी) तीन विजेत्यांना मी चित्र देणार आहे:
वल्ली, पैसा आणि प्रसाद गोडबोले.

मेरे सामनेवाली खिडकी मे

*****

माझ्या आईला बागकामाची आवड आहे. पण आम्ही तिस-या माळ्यावर राहात असल्याने, तळमजल्यावर जी मंडळी राहतात त्यांनीच बिल्डींगच्या आजुबाजुच्या परिसरात त्यांची(कसं आहे ना लोक झाडांवरही हक्क सांगतात) झाडं लावलेली आहेत. त्यामुळे आईला तिची हौस घरच्या घरीच खिडक्यांत कुंड्या लाऊन भागवावी लागते. किचनमधल्या ('स्वयंपाकघरात' असं म्हणणं आणि लिहीणं दोन्ही वेळखाऊ) खिडकीत एक लांबलचक मोठ्ठी चौकोनी कुंडी आहे. याला आम्ही खख म्हणतो (खताचा खड्डा). इथे भाज्या-फळांची सालं, बिया, उरलेला भात, शिळी पोळी, नासका पाव - थोडक्यात जे जे काही टाकाऊ आणि विघटनशील आहे ते इथल्या मातीत टाकतो.

एकला चालो....

एवढ्यात बस आली.

विनायक "आधी मुलींना चढू द्या मुलींना चढू द्या...बसमध्ये" हे स्वतः बसमधल्या ३ पायर्या चढून इतर मुलांना सांगत होता. मग काय मंजू मागोमाग सगळ्याजणी आणि सगळेजण असे लाईनशीर बसमध्ये चढणे चालू झाले.

सन १९८८,डिसेंबर तिला प्रथम भेटलो मी. सकाळी सात वाजता सगळे मित्र मैत्रिणी रायगड पिकनिक साठी पु.लं.च्या भ्रमण मंडलागत उभे होतो. ढापण्या विनायक टीम लीडर सर्वांना काहीबाही सूचना देत होता मैत्रिणी ते ऐकत उभ्या होत्या आणि मित्र "पकवतोय रे!! मंजुला इम्प्रेस करतोय" सारखे वाग्बाण त्याच्या दिशेने भिरकावत त्याला टेन्शन देत होते.