अवखळ अवखळ या भावना...।
तुझ्याविना जिव माझा आहे रिकामा ।।
तू साद दे
मी ऐकतो...
बघता तुला
मी हरवितो...
ही स्पंदने.....तुझीच आता.....।।
अवखळ अवखळ या भावना...।
तुझ्याविना जिव माझा आहे रिकामा ।।
शोधत होतो तुला, चारही दिशा जरी ।
कळले ना कधी, होते जवळी तरी ।।
शब्द जेव्हा तुझे, येती कानावरी ।
प्रेमळ दवबिंदू जणू, बनती पानावरी ।।
श्रावण सरीनीं मला भिजु दे आता ।
भेटल्याचा तू आनंद कळू दे जगा ।।
परी समान स्पर्श तुझा जाहला मना ।
परीस स्पर्श ऐकून होतो मिळाला पुरावा ।।
गरज आहे मला आज
त्या तुझ्या आधाराची
अडखळणारे पाऊल माझे
सावरणार्या तुझ्या हातांची
गरज आहे मला
तुझ्या त्या मोहक मिठीची
दडपण असता या मनी
तुझ्यात स्वत:ला सामावून
टाकणार्या त्या बाहूंची
गरज आहे आज मला
त्या तुझ्या कोमल प्रितीची
भय दाटताच या मनी
आपलेपणा देणार्या
त्या तुझ्या स्पर्शाची
गरज आहे आजही मला
माझ्यावरच्या त्या तुझ्या
नि:स्वार्थी प्रेमाची
सारे जग असुरक्षित वाटतांना
तू जवळ आहेस या जाणिवेची
गरज आहे मला
खूप गरज आहे....
एक होती चिऊ
तिला दोन भाऊ
ती बोलु लागली की वाटे मऊ मऊ,
तिची सकाळची सातची एन्ट्री झकास
दहाची एक्झीट करुन जाई भकास
एकला तिच्या परतीची लागे आस
तो पर्यंत होई डोळ्यांना नुस्तेच भास
एक दिवस ती बोलली स्वतःहुन
तिचा आवाज ऐकुन बदलली जीवनाची धुन
गालावर तिच्या खळी, चेहरा तिचा मुन
विचारले तिला होशील का माझ्या आईची सुन?
ती म्हणाली यार तु बोलतोस खुप छान
तुझ्याशी बोलुन कमी होतो मनावरचा ताण
गोड गोड बोलुन बाईसाहेब झाल्या मुक्त
माझ्या प्रश्नावर नकारार्थी मान हलवली फक्त
तू येणार नाहीस हे माहित असताना,
मी आपल्या नेहमीच्या ठिकाणी गेलो होतो,
न पुन्हा एकदा मैफिल जमवावी म्हणून,
जुन्या आठवणींना नव्याने हाक देत होतो !!१!
संध्याकाळ डोक्यावरून हळूहळू सरत होती,
धरणीने आकाशाला दिलेलं आलिंगन पाहून भारावलो होतो,
न आपण एक असण्याच्या एखादा तरी पुरावा म्हणून,
तिथल्या दगडांवर आपले दोघांचे नाव कोरत होतो !!२!!
सरोवराचा गारवा अंगाला भिडत होता,
तु जवळ होतीस त्या आठवणींनी उब घेत होतो,
जड पावलांनी घरी परतल्या हे कळलं की,
मी उगाच तुझ्या आठवणींचे ओझे वागवत होतो !!३!!
ती कित्येक वर्षांनी भेटलीय मला या अशा दिवसात,
अन भावनांचा बांध फुटला माझा...त्या एका पावसात...
लहानपणी हातात हात घेऊन खेळलो आम्ही त्या मागच्या अंगणात,
नशिबान वेगळे झालो...अशाच एका पावसात...
तिच्यासाठी धडपडलो मी कित्येक अशा वर्षावात,
भेटेल मला परत ती, हीच एक भाबडी आशा...त्या हर-एक पावसात...
आज समोर उभी आहे ती, अन शब्द फुटत नाहीत ओठात,
न बोलताही मन भिडली...त्या एका पावसात...
भिजलेले केस तिचे ज्वालाग्नी पेटवताहेत माझ्या मनात,
थर-थरते अंग तिचे कंप करतेय मला...त्या एका पावसात...
आठवलीस तू धुसर धुसर,
वेळ असे ती कातर कातर,
स्मरता तुझ्या त्या आठवणींना,
दरवळलो मी अत्तर अत्तर !!१!!
तव नयनांचे घाव उराशी,
अदा तुझी ती कातील कातील,
स्तुती करावी काय सौंदर्याची,
शब्द अपुरे पडतील पडतील !!२!!
रूप तुझे भरपूर देखणे,
त्यात लाजणे सुंदर सुंदर,
तुझे हृदय जिंकण्यासाठी,
हरून गेले बहु धुरंधर !!३!!
पाहून तुझे लावण्य साजरे,
माझी अवस्था मंतर मंतर,
पाहताना तुझ मरण ही आले,
त्यास विनंती नंतर नंतर !!४!!
राया...
मखमली मंचकी पसरली, मखमली काया,
नका सोडून जाऊ, नका ना जाऊ राया ॥ध्रु॥
करून बसले मंचकी थाट
किती दिवस पाहिली वाट
उगवेल आता चैत्री पहाट
सोनचाफ्याचा सुटेल घमघमाट
अत्तराच्या लावल्या या समया
नका सोडून जाऊ.... ॥१॥
ल्याले शालू भरजरी
देह झाला आज शेवरी
ठेवा बाजूला तुम्ही शेला
घ्या अलगद कवेत मजला
जाईल ज्वानी माझी वाया
नका सोडून जाऊ.... ॥२॥
राजेंद्र देवी
मी एकटी ....
एल तीरावर मी एकटी
पैलतीर त्याला नाही
समोर पसरला अथांग दर्या
साजणाचा पत्ता नाही
परतुनी आले सारे
अजून तो आला नाही
रात्रीचा चंद्र देतसे
तो येईल याची ग्वाही
रंग हळदीचा अन मेंदीचा
अजून उतरला नाही
स्वप्नांचे जहाज बुडाले
साजणाचे तारू वाचले का नाही ?
बघत बसते खुणा वाळूतल्या
निरखीत असते लाटांनाही
नकोत रत्ने मज सागरा
का साजण माझा परत देत नाही ?
राजेंद्र देवी
सावळ्याची त्या जोगीन बनीन म्हनते,
मी बी पिरेम करीन म्हनते...
राया तो माजा
भ्येटंल काय, न भ्येटंल काय,
वाट पहायाची आपली
पुरी तयारी हाय,
दैवाचीबी परीक्शा
घेइन म्हनते,
मी बी पिरेम करीन म्हनते...
जीवाचा सखा
गावंल काय, न गावंल काय,
समदं ह्या कपाळी
लिव्हल्यालं हाय,
नशिबासंगं आज
पैज लावीन म्हनते,
मी बी पिरेम करीन म्हनते...
रिमझिम रिमझिम पाऊसधारा
न्हाऊनी निघाला आसमंत सारा
बेधुंद अशा या क्षणी
साथ तुझी हवी साजणी
ओले ओले वृक्ष अन वेली
पानांवरून टपटपते पाणी
त्यात आठवली तुझी कहाणी
ओलावली मग डोळ्यांची पापणी
खळखळत वाहणा-या या नद्या
मिळतात सागराला सा-या
का न मग होई आपले मिलन
प्रश्न पडे हा फार गहण
भरारत वाहणारे हे वारे
आले अंगावर शहारे
दुःखाने मी कळवळतो
हृदयाच्या वेदनेने विव्हळतो
चिंब चिंब झाले माझे तन
दुःखाने भिजले माझे मन
आसवांचा आला आहे पूर
सापडेना आयुष्याचा सूर
