विडंबन

आठ दिवसांनी गावावरुन मुंबईला आल्यावर चाळीतल्या संडासाकडे गेलो..
समोर लोकांची रांग, मुठीत नाक धरुन.
हाती पाण्याने भरलेला डबा.
आपला नंबर येण्यासाठी आतूर डोळे
कुणालाच आत जाऊन मोकळे होण्याशिवाय काहिच सुचत नव्हते..
माझा नंबर आल्यावर आतून भींती पाहील्या अन उमगले,
कश्या कश्याला मुकलो ते...

मद्य मदिरा सुरा दारु, प्रसिध्द नामांनी असे |
तीन प्रहरी प्राशिता ती, गाढ निद्रा येतसे||

रिचविता ते पेग पेग, जडत्व कायेचे नुरे |
चालतानां भूमीवरुनी, स्थिर पाऊल ना ठरे ||

होऊनी आरक्त नेत्र, जीभ जड ती होतसे |
धरेवरती स्वर्ग उतरे, कि स्वतः स्वर्गी वसे ||

सुरवरांना सुरा प्रिय, अप्सरांचा सवे जथा |
दुग्ध शर्करा योग ऐसा, मदिराक्षी सवे सुरा ||

तू मोजल्या होत्या तारा नभांतल्या
मी-ना वेचले हिरेमोती त्यातऱ्हा आरोपातल्या
भूलवतात त्या अजूनी भेटी खणातल्या
जाणोनिया मानवी मतांची चांदीकेली
अविरत वेचिताना शेठांना चैनीतल्या
जाऊ कसा निघोनी पाऊल अडखळे
जनी-मी मलंग व्यवहार देही भावनांचे

पायघड्या पुन्हा पडल्या त्याच नेत्याला
झुलवी जन स्मृतींना वतनी मनातल्या

तळटीप :

नमस्कार

ही कविता मिपाचे नविन सदस्या॑साठी
मिपावरी नविन सदस्यत्व मिळाले
अतिविचाराने मग लेख मि ट्॑कले
प्रतिसादा॑चा हा पाउस पडला
लेखाची मग खिल्ली उड्वुनी गेला|
एक-दोन प्रतिसादा॑नी दिलासा तो मिळाला
पुन्हा आमचा तो ट्॑कनाचा प्रयत्न सुरु झाला
विचार करोनी मग लेख मी ट्॑कला
प्रतिसाद न आले तया लेखनाला||:(
ट्॑कनाचा मग नाद मी सोडिला
केवळ वाचनात मी जीव गु॑तवला
आवड्ले लेख तर प्रतिसाद मी दिला
लेखाला न मिळाले एवढे प्रतिसाद त्याला||| :)
धन्य हो मिपा आणि मिपाकरहो
कधी घेति उचलुनी डोक्यावर हो

कृमी हा शब्द जाणुन बजुन लिहिला आहे ..
कच्चा माल : ओळखा पाहु ;)

उपकृमी वाढे खात्यात
जिलेब्या काथ्या कुटात
कधी नवे, कधी जुने
विकार जंत ताटात ,
उपकृमी वाढे खात्यात ।। १ ।।

वाश्या : मी तुला सांगतो , इतकी वैचारिक कळवळ मी आयुष्यात बघीतलेली नाही.
सई : आणि तु ? मघाशी धागा आला तेव्हा तुझा चेहरा का पडला ?
वाश्या : माझा चेहरा कशाला पडेल ? माझा चेहरा पडायला मी शतकी धागे लेखकु आहे का ?
सई : ते मला माहीत नाही..

पाऊले चालती ठाकुर्लीची वाट
फेसबुक वॉलचा पाहूनिया थाट

हर्षुनिया भारी काहीही घडण्याने
दिसता रिकामा कमेंटचा बॉक्स
पाऊले चालती...

मित्र दोस्त सारे मिपाकर हो ते
करती लाईक पाहूनी स्टेटस
पाऊले चालती...

छापता तो कोट टायनी बुद्धाचा
कमेंट दारिद्र्याचा व्हावा नायनाट
पाऊले चालती...

थोडा वेळ जाता पुन्हा लागे ओढ
तसा घेई तो धाव चेपूच्या दारात
पाऊले चालती...

पोटावर पँटी घट्ट व्हायला लागल्यावर नैराश्याने हे विडंबन सुचले.संदर्भासाठी,खाली,भा.रा.तांबे यांची मूळ कविता देत आहे.

घन टमी,पँट बघ घट्ट करी
रे खिन्न मना,मेदवृद्धी ही खरी

ये बाहेरी व्यायाम करुनी
शुद्ध मोकळ्या हवेत
का बसशी,कोचातच रुतुनी
रे! मार बैठका जोर तरी

जड झाले, अति गोड खादले
स्नायु नुरे,बेढब तनु डुले
मेद जमे,बघ पोटही सुटले
का मरणाशी खेळ चाले

मना,वृथा का भीशी जगण्या
दार सुखाचे ते निसर्ग भ्रमणा
वसुंधरा पाहे वाट मना
पसरोनी शेला हिरवा परी

मूळ कविता:-