मदिरा स्तोत्र

मद्य मदिरा सुरा दारु, प्रसिध्द नामांनी असे |
तीन प्रहरी प्राशिता ती, गाढ निद्रा येतसे||

रिचविता ते पेग पेग, जडत्व कायेचे नुरे |
चालतानां भूमीवरुनी, स्थिर पाऊल ना ठरे ||

होऊनी आरक्त नेत्र, जीभ जड ती होतसे |
धरेवरती स्वर्ग उतरे, कि स्वतः स्वर्गी वसे ||

सुरवरांना सुरा प्रिय, अप्सरांचा सवे जथा |
दुग्ध शर्करा योग ऐसा, मदिराक्षी सवे सुरा ||

जन्म त्याचा वृथा झाला, आनंदासी मुकला |
एकच प्याला नाही, ज्याने कधी तो प्राशिला ||

वास्तवाची जाण येता, दु:खी जीव तो होतसे |
त्यापरि नशा बरी, दु:ख विस्मरण होतसे ||

जीन रम व्होडका, अन् गाळलेली गावठी |
जातकुळी एक त्यांची, लाविता तो पेग ओठी ||

चकणा नामे ज्ञात असती, खारे काजू शेंगदाणे |
एक मात्र जगन्मान्य, चकण्यासवे पिणे ||

इति नेत्रा विरचित मदिरा स्तोत्रम्
दारुबाज प्रित्यर्थं समर्पितम्