मुक्तक

रुतलेला मी
खोल चक्रव्यूहात
"मी" पणाच्याच

खेचणारं आकर्षण
चक्रव्यूहाच्या केंद्रात

केलेली प्रत्येक कृती
उचललेलं प्रत्येक पाऊल
परिघात चक्रव्यूहाच्याच

सभोवती रिंगण नात्यांचं
हा, ही, हे, तो, ती, ते,

तेही जोडलेले एकमेकांशी
Covalent बॉन्डने
"मी" पणाच्याच

आहेत ही नाती निरर्थक
की तेच सत्य?

घडू पाहतो स्फोट
पण घडत नाही

कारण कवच घट्ट
"मी" पणाचंच

एक कळ तीव्र
छातीत, डाव्या हातात

समोर आहेस का तूच?
आहेस तू absolute?
म्हणतात तसा?

एक कविता मनाची
एक कविता जनाची
मना वाटते, राजा मी व्हावे
जन म्हणती, तू रंकचि रहावे-

एक कविता स्वप्नाची
एक कविता सत्याची
स्वप्न म्हणे, गगनात विहरावे
सत्य म्हणे, कदर्मी तू कुजावे -

एक कविता नात्याची
एक कविता जातीची
नाते म्हणे, आमचाच हां स्वकीय
जात म्हणे, कोण हां परकीय-

एक कविता प्रश्नाची
एक कविता क्षणाची
प्रश्न म्हणे,मी कधी संपणार नाही
क्षण म्हणे, मी कधी थांबणार नाही-

ही कविता जीवनाची
ही कविता मरणाची
जीवन म्हणे, ना मी कुणाची मालमत्ता
मरण म्हणे, इथे तर आहे माझीच सत्ता -

एक हात कठड्यावर ठेऊन,
अन दुसरा उगाच पाठीमागे घेऊन,
मी उभा आहे गॅलरीत!

तुझ्या झुलत्या अक्षरां बरोबर
मन रमून गेले फार!
इथेच बसून नाही का लावत
तुझ्या शब्दांचे अत्तर मनाला!

नाही.....वेडा नव्हतोच कधी
समंजस होतो खूप म्हणून
गॅलरी नाही ओलांडत
आजही!

मला नाही जमत लिहायला,
तुझ्या अंत:करणापर्यंत पोहोचायला!
इतकं जग पाहूनही
प्रेमबीम पण नाही कळत मला!

मी न कवी, न लिहणे माझा पेशा
जीवनी कधी रमता, कधी उदास होता
छंद म्हणोनी खेळतो खेळ हा शब्दांचा
छंदातुनी जन्म या कवितांजलीचा .

शुभ्र उमदा मी एक अश्व
करीत पादाक्रांत हे विश्व
करावयाचा आहे शोध
घ्यावयाचा आहे बोध
.....................मृत्यूचा!
बाळगुन मनाशी जिद्द
चपल तनुत एक उमेद
नजरेत एकाच ध्येय
धावणार मी असाच आहे
......................सुसाट!
माझिया जन्मानेच मला
जीवन्मंत्र आहे दिला
येणार ना मरण तुला
.....................कधीही
पण,मनी ती एक आस
भेटावयाचे मरणास
संपणार कधी हा प्रवास
एकचि ध्यास तो खास
....................अंतरात
आणि अशाच एका दिनी
यश प्राप्तिले प्रयत्नानी
पाहिले मरणाचे रूप