वाङ्मय

फाssट्टकन !!!

बोलघेवडा's picture
बोलघेवडा in जनातलं, मनातलं
2 May 2020 - 6:01 pm

"हॅलो...अगंss सग्गssळ्या सोसायटीत बभ्रा झालाय.
कुणाला म्हणून तोंड दाखवायची सोय ठेवलेली नाही ह्यांनी आता."
.
.
"पण असं केलं तरी काय जावईबापुंनी...म्हणते मी???".
.
"अग्ग..सत्तत नजर ठेऊन असायचे त्या शेजारच्या चीचुंद्रीवर..सवितावर!!
.
आता त्या सटवेला...सासरचेही नाहीत अन् नवराही परगावी!!
म्हणजे ह्यांना रान मोकळं!!
.
बरं, कुठं होतात म्हणून विचारलं तर कावरे बावरे व्हायचे नुसते!!
मी काय दिलं नसतं करून??
.
काssयबाई...मेला आचरट प्रकार!!.. शी...!"
.
.

वाङ्मयविनोदआस्वादविरंगुळा

पवित्रतास्वरूपिणी श्री शारदा माताजी - पुस्तक परिचय

Prajakta२१'s picture
Prajakta२१ in जनातलं, मनातलं
27 Apr 2020 - 11:31 pm

पवित्रतास्वरूपिणी श्री शारदा माताजी - पुस्तक परिचय

साधारण एक दीड वर्षांपूर्वी पुण्यातल्या शारदा मठातल्या २ दिवसांच्या युवती शिबिराला जाणे झाले तो अनुभव फारच छान होता पूर्ण महाराष्ट्रातून खूप मुली आल्या होत्या एक तर nethrland हुन आली होती दोन दिवस ९-५ असे होते चहा नाश्ता जेवणासकट.

युवतींना अनुसरून शिबिरातील कार्यक्रम खेळ पथनाट्य असे उपक्रम होते सोबतच स्वामी विवेकानंद,रामकृष्ण परमहंस,आणि श्री शारदा माताजी ह्यांच्या जीवनाची ओळख पण तिथल्या माताजी सांगत होत्या.

वाङ्मयलेख

जगज्जेता [भावानुवाद - शतशब्दकथा]

मूकवाचक's picture
मूकवाचक in जनातलं, मनातलं
24 Apr 2020 - 11:04 pm

सेकंदाला हजारो मैल इतक्या झंझावाती वेगाने ब्रह्मांडातून भरारी मारताना कॅप्टन विजयच्या मनात त्याने मिळवलेल्या दैदिप्यमान विजयांच्या सुखद स्मृती क्षणभर डोकावून गेल्या. लढाईच्या सहाव्या टप्प्यात दुष्मनाला लालूच दाखवत विस्तीर्ण पर्वतरांगांच्या कड्याकपारींमधे अडकवून त्यांच्यावर तोफगोळ्यांचा जोरदार भडिमार करताना दाखवलेली अफलातून कल्पकता! त्या दिवशी त्याला एका पाठोपाठ एक अशी तीन शौर्यपदके मिळालेली होती. पुढे मोजून तीन दिवसात ३१ डिसेंबरच्या त्या अविस्मरणीय रात्री कॅप्टन विजय कुमार या जगातला सर्वश्रेष्ठ योद्धा ठरलेला होता.

वाङ्मयभाषांतर

पुन्हा एकदा रामायण

आकाश खोत's picture
आकाश खोत in जनातलं, मनातलं
19 Apr 2020 - 9:21 am

रामायणाचं पुनर्प्रक्षेपण आज संपलं. पुन्हा एकदा इतिहास घडवुन.

२०१५ मध्ये चालु झालेल्या मालिकांच्या लोकप्रियता मोजण्याच्या पद्धतीनुसार रामायण तेव्हापासुन आजपर्यंत सर्वात जास्त लोकांकडुन पाहिली गेलेली मालिका ठरली. ३३ वर्षांपूर्वीचा हाच इतिहास पुन्हा एकदा घडवत.

वाङ्मयलेख

भयकथांचे रमाकांत आचरेकर : लवक्राफ्ट

साहना's picture
साहना in जनातलं, मनातलं
9 Apr 2020 - 2:55 am

"तुम्हाला कसिनोत जाऊन जर रुले ( म्हणजे ते फिरणारे चक्र) खेळायचे असेल तर तुम्हाला सुतारकाम शिकून फायदा नाही, तुम्हाला गणित शिकावे लागेल" - गणित तज्ञ् तालेब

एकदा क्रिकेट मधील जाणकारांच्या पार्टीत रमाकांत आचरेकर ह्यांच्या नावाचा उल्लेख आला. तिथे सलील अंकोला होता. त्याने सहज म्हटले कि ज्या माणसाने आयुषांत कधीही एक आंतरराष्ट्रीय सामना खेळला नाही त्या व्यक्तीने अनेक महान खेळाडू घडवले ह्यावरून कोचिंग आणि प्रत्यक्ष खेळ हि एक दोन वेगळी क्षेत्रे आहेत असे लक्षांत येते. मला क्रिकेट विशेष आवडत नसले तरी अंकोलाचे शब्द मनात घर करून गेले.

वाङ्मयसमीक्षा

बास्टऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽर्ड

माहितगार's picture
माहितगार in जे न देखे रवी...
31 Mar 2020 - 10:18 pm

जण्या ( एक वहीतले पान दाखवत ): गुरुजी, गुरुजी !

बास्टऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽर्ड
त्याच्यातला आदेशात्मक व्याकरणाभिमानी शिक्षक जोरात किंचाळला
मग स्वतःच्याच रागास गिळत
समजावणीच्या स्वरात
तुला नाही रे, तुझ्या अमूर्त
अबोध कलेला म्हणालोय
जिची एकही रेषा सरळ नाही
जिचे एकही वळण बरोबर नाही

सहपाठी मुरक्या मारत कुत्सितपणे
जण्याला हसू लागले

तोंड पाडण्याएवजी जण्याबी तोंडवर करुन हसू लागला

जण्या मूर्खा गाढवा लाज नाही वाटत
वर तोंड वर करुन हसतोस

वाङ्मय

एक चांदणी माझ्या घरात डोकावते

चांदणे संदीप's picture
चांदणे संदीप in जे न देखे रवी...
2 Mar 2020 - 4:02 pm

दुधाळ चांदव्यात,
प्रखर तेजाळते
एक चांदणी माझ्या,
घरात डोकावते

मी बसतो दडून,
तिच्यापासून
ती हलत नाही,
टक लावते

माझा मी लिहितो,
हळुवार गुणगुणतो
ही, मी लिहिलेले,
गावाला ऐकवते

चालत राहते रात्र,
ही चांदणी मात्र
अमीट असल्याच्या,
थाटात वावरते

उशीरा कधीतरी,
फिरते माघारी
ती गेल्यावर तिची,
टिमटिम आठवते

रात्रभर छळते,
मला जागवते
पहाटे निमूट माझ्या,
कवितेत उतरते

- संदीप चांदणे

कविता माझीशांतरसवाङ्मयकवितामुक्तकसाहित्यिक

ग चांदण्यांनो

चांदणे संदीप's picture
चांदणे संदीप in जे न देखे रवी...
24 Feb 2020 - 11:27 am

नका ग चांदण्यांनो
नका येऊ खिडकीत
तिच्या मनाचा ठाव
सांगा येऊन पडवीत

सांगा तिच्या गाण्यात
का, आहे नाव माझे?
माझ्याविन विरहाचे
का, सोसते ती ओझे?

ठावे तिलाही आहे
का, रात्री कवितांचे
येती जथ्थे, जाती
स्वप्न गाऊन उद्याचे?

आतूर प्रीत आत
रोज झुरते उरात
सांगा तिला हे सारे
चमचमत्या सुरात

तिचे चालणे बोलणे
भास होऊन छळते
लय श्वासांची तेव्हा
आठवांशी अडखळते

सारे आठव आठव
युगांच्या जणू फेऱ्या
रेखू पाहती नशीबाला
तळहातावर कोऱ्या

कविता माझीप्रेम कवितावाङ्मयकविताप्रेमकाव्य