(मी पहिली सायकल घेतली तेव्हाचं हे लेखन... अलीकडेच नवीन सायकल घेतली आणि पहिल्यांदाच १०० किमी ची राईड मारली. या अनुभवाविषयी लिहिण्यासाठी सरपंचांनी सुचवलं, तेव्हा मिपाकरांच्या "सायकल सायकल" या कायप्पा समूहावर केलेलं लेखन)
श्री मामा प्रसन्न
त्याचा फोन आला होता काल. पैसे दे म्हणाला! आता काय सांगू तुम्हाला! त्याचे पैसे माझ्याकडून खर्च झाले. ज्या कारणासाठी घेतले होते त्यासाठी ते पैसे वापरले गेलेच नाहीत. दुसरीकडेच खर्च झाले. त्यामुळे त्या पैशांपासून जो फायदा होऊ शकला असता तो झालाच नाही...आणि आहे ते पैसेही गेले! काय करू आता?
मित्रहो,
दिवाळीचा कुरुम कुरुम करत करत फराळ करताना कोडे सोडवा... साधे व बाळबोध आहे.
रद्दीच्या पुस्तकात माझ्या नकळत एक पुस्तक टाकलेले पाहिले. त्यातून एक कागद खाली पडला. 21 मे 1991 रोजी कोईमतूरच्या वास्तव्यात केलेले कोडे हाती आले. ते कुठे छापले गेले होते कि नाही याचा तपशील स्मरत नाही... 27 वर्षांच्या नंतर ते मिपाकरांसाठी सादर. आवडले तर पुढची कालांतराने सादर करेन...असो.
मागील दुवा https://www.misalpav.com/node/43463
शिक्षकाना निदान एकच विषय असतो. आम्हाला इथे गणीत , मराठी , इंग्रजी, भुगोल, भौतीक शास्त्र जीवशास्त्र रसायनशास्त्र , चित्रकला, हे सगळेच विषय. प्रत्येक विषयाचा गृहपाठ वेगळा. काळकाम वेगाच्या गणीताचे उदाहरण देताना प्रत्येक मजूर स्वतःच्या वेगळ्या विटा घेवून भिंत बांधतो असे कुठेच सांगीतलेले नव्हते.
मी सूतक हि कथा प्रकाशित केल्यावर त्यावरून बरीच चर्चा झाली. खरतर आस्तिकता, मूर्तिपूजा एवढंच काय तर नास्तिकता हा सुध्दा आपल्यातला "श्रद्धेचा" विभाग. त्या ससंदर्भातच माझ्याच घरी झालेला या वेळच्या गणपती उत्सवातील एक प्रसंग:
नमस्कार मंडळी,
दिवाळीच्या तुम्हाला आणि तुमच्या कुटुंबियांना हार्दिक शुभेच्छा!
दिवाळीचं जस फराळ, आकाशकंदील, फटाके, नवीन कपडे , गुलाबी थंडी, उटणं यांच्याबरोबर अतूट नातं आहे तसंच नातं आणखीन एक गोष्टीबरोबर आहे. किल्ला !!!
आपण प्रत्येकानेच लहानपणी किल्ला केलेला आहे. अगदी स्वतः नाही तरी प्रत्यक्ष अप्रत्यक्षपणे किल्ल्याच्या निर्मितीत भाग घेतलेला आहेच. ज्यांचं बालपण वाड्यात किंवा जुन्या सोसायटीत गेल आहे त्यांनी तर हा आनंद मनमुराद लुटलेला आहे.
एका एस्कीमोची गोष्ट
गोव्याच्या अंजुना बीचवर शांभवी हातात थंडगार मॉकटॆल घेऊन रिक्लाईनर चेअर वर पहुडली होती. समोरच सान्वी आणि इंदू वाळूत किल्ला बनवत बसल्या होत्या. इंदू ही बंगल्यावर काम करणाऱ्या शेवंताची मुलगी. वीस वर्षांची इंदू पण शेवंताबरोबर बंगल्यावर मदतीला येऊ लागली. हसरी, बडबडी पण कामसू अशी इंदू थोड्या दिवसात सान्वी ची इंदू ताई बनली.
मागील दुवा दोसतार १५ - https://www.misalpav.com/node/43124
वर्गात कवितेचा उत्सव सुरू होता.
वर्गा बाहेरून त्यावेळे कोणी गेले असते तर त्याला एकाच वेळेस दहा बारा रेडीओ ऐकतोय असे वाटले असते.
शाळा सुटल्याची घंटाही आम्हाला कुणालाच ऐकू आली नाही आणि त्या अगोदर झालेले" अभ्यासाची पुस्तके बाजारात उपलब्ध आहेत " हे प्रकटनही ऐकू आले नाही.आम्ही कविता म्हणतच राहिलो. आख्ख्या शाळेच्या इतिहासात झाले नसेल आज प्रथमच कोणालाच घरी जायची घाई नव्हती. तास असाच अजून चालूच रहावा , शाळा उगाच लवकर सुटली.
यापूर्वीचे कथानक:
मोनालिसाच्या गूढ स्मिताची विलक्षण रहस्यकथा भाग १,२,३
https://www.misalpav.com/node/43228
लोरेंझो जेरार्दिनीची रोजनिशी :
