गझल

मढे मोजण्याला

लपेटून फासामधी कायद्याला
ससे वाकुल्या दावती पारध्याला

नको पाडसा आज कळपास सोडू
चुल्ह़ा तप्त टपला तुला रांधण्याला

जवानीत होता उतावीळ श्रावण
अता फ़ागही ना विचारीत त्याला

तुझी आत्मग्लानी वृथा-व्यर्थ आहे
कुणी येत नाही मढे मोजण्याला

करा की नका काम कोणी पुसेना
बिले चोख ठेवा; लुटा आंधळ्याला

इथे देवळाच्या चिखल भोवताली
स्मशाने चकाचक ’अभय’ तालुक्याला

                        - गंगाधर मुटे "अभय"
==^=0=^=0=^=0=^=0=^=0=^=0=^=0=

चिरदाह वेदनेचा मजला अखंड व्हावा
मन त्यातही रुळावे, अन दाह थंड व्हावा

येऊनिया न यावा माझा प्रयास कामी
नशिबासही कसा हा माझाच छंद व्हावा

ते शब्द आठविता, जणु काळही थिजावा
एका क्षणाक्षणाचा बघता निबंध व्हावा

एकी अशी असावी, निश्चय असा असावा
हातात हात यावे, अन मार्ग रुंद व्हावा

झिरपावी या मनात एकेक गोष्ट ऐसी
प्रत्येक भावनेचा न्यारा सुगंध व्हावा

विश्वास या मनीचा, एकाकी मंद व्हावा
आतून हाक यावी, अन तो बुलंद व्हावा

माझेच मी पुसावे अश्रू असे हसूनी
कसलातरी मनाचा माझ्या प्रबंध व्हावा

- अपूर्व ओक

दिनांक : ०१-०७-२०१४

"माझी गझल निराळी" : दुसरी आवृत्ती प्रकाशन सोहळा

                     शब्दांजली प्रकाशन, पुणे तर्फे दिनांक २९-०६-२०१४ रोजी पत्रकार भवन, नवी पेठ, पुणे येथे सकाळी ११:३० वाजता "माझी गझल निराळी" या गझलसंग्रहाच्या दुसर्‍या आवृत्तीचा प्रकाशन सोहळा संपन्न झाला. या कार्यक्रमासाठी प्रमुख पाहुणे म्हणून डॉ. संगीता जोशी,  सौ. विनिता देशमुख आणि डॉ. अविनाश भोंडवे उपस्थित होते.

मेरी जिंदगी मे तेरा वजूद कुछ ऐसा है, ,
के तू नही तो मेरा कोई वजूद नही !
तुझे पाने के ख्वाईश कुछ ऐसी है, ,
के तू नही तो कोई और ख्वाईश नही ! !

यू तो अकेला ही चला था मै एक राह पर , ,
हां ! ,तेरे मिलने से राहत मिली
अब तेरे ना होने का गम तो नही, ,
पर सामने देखता हू तो कोई मंजिल भी नही ! !

१. तेरे जाने का असर कुछ ऐसा हुआ मुझपे ,
के तुझे धून्डते धून्डते मैने खुदको खो दिया !
और जब खुदको धून्डने निकला, ,
तो हर जगह सिर्फ तेरा चेहरा नजर आया ! !

२. तेरी आखो में खोकर कई ख्वाब देख लीये मैने ,
तेरी सांसो में मिलकर एक जिंदगी जी ली मैने ,
अब ना तेरी आखे है ,
ना तेरी सांसे है, ,
ना कोई ख्वाब है ,,
बस्स एक जिंदगी है…. जो पिछा नही छोडती ! !

३.तेरा ना मिलना तनहाई से क्या कम था ,
के अब जीने से मै घबराऊ ?
तनहा जिंदगी नरक से क्या कम थी ,
के अब मरने से मै घबराऊ ??

माझे असून सारे मी रिक्त हस्त आहे
माझाचं पोसलेला मी एक मात्र आहे
माझे असून सारे मी रिक्त हस्त आहे ------1 -----

आयुष्य मी असे हे उधळून टाकलेले ,
माझ्या सवेच उरले हे रिक्त दु:ख ओले ,
माझे असून सारे मी रिक्त हस्त आहे -------2 --------

तोडून टाकलेले हे बंध रेशमांचे
माझ्या सवेच उरले हे फास जीवघेणे
माझे असून सारे मी रिक्त हस्त आहे -------3 --------

अस्थी कृषीवलांच्या

पाया रचून गेले कर्तव्य जागणारे
होते तसेच आहे नुसतेच बोलणारे

होऊ नकोस कष्टी चिंतातुराप्रमाणे
जालिम इलाज कर तू विध्वंस रोखणारे

माजून तर्र काही दिसतात कर्मचारी
प्रत्येक कागदाला पैशात घोळणारे

देणार साथ काया नाही मनाप्रमाणे
उडत्या मनास छळते हे शल्य बोचणारे

रस्ता नवीन नवखा दुर्गम-दरी-पहाडी
संगे हवे कशाला वाटेत धापणारे?

धर्मांध शोषकांच्या झुंडी तयार झाल्या
जातीत पांगलेले अन्याय सोसणारे

अस्थी कृषीवलांच्या पुसतात संसदेला
करतात आत्महत्त्या का देश पोसणारे?

तू कुणावर प्रेम करणे शक्य नाही
जन्मभर वणव्यात जळणे शक्य नाही

तू सुखाच्या सोबतीने चाल राणी
मी दगा दुःखास देणे शक्य नाही

हे तुझे आंगण तुला लखलाभ आता
ते पुन्हा केव्हा बहरणे शक्य नाही

जीवना, हा छान बंदीवास आहे
जो उभ्या जन्मात सरणे शक्य नाही

मी सुगंधासारखा अस्थिर होतो
मी तुझ्या हातात ठरणे शक्य नाही

तू हवे तर आण उसनी चार दुःखे
ती अशी आतून झरणे शक्य नाही ..

तू कितीही बांध भिंती अस्मितेच्या
तू मला वगळून उरणे शक्य नाही

डॉ.सुनील अहिरराव