कविता

हे तुटलेल्या हृदयासाठी गाणे नाही
विश्वासाने निघून गेलेल्यांसाठी मूक प्रार्थना नाही
आणि मी गर्दीत फक्त एक चेहरा बनणार नाही
जेव्हा मी मोठ्याने ओरडतो तेव्हा तुम्हाला माझा आवाज ऐकू येईल
हे माझे जीवन
आहे ते आता आहे किंवा कधीच नाही
पण मी कायमचे जगणार नाही
मला फक्त मी जिवंत असताना जगायचे आहे
(हे माझे जीवन आहे)
माझे हृदय एका मोकळ्या महामार्गासारखे आहे
जसे फ्रँकीने सांगितले, "मी ते माझ्या पद्धतीने केले"
मी फक्त मला जिवंत असेपर्यंत जगायचे आहे,
हे माझे जीवन आहे

खातोश्री

(50 लाखांचं घड्याळ)

टिक टिक टिक टिक
टिक टिक टिक टिक
चालते आहे घडी.
भ्रष्टाचार धूण्याची हो
सापडेल का कुठे वडी?

2 कोटी च्या भेटीनं
उभारली पाडवा गुढी
डायरी मधे नोंद पहा
मिळाली आहे बडी

कुटूंबाची चंगळ चाले
बांधली राष्ट्रवादी घडी
तीन नापास, सत्तेत आले
खेळून एक डाव रडी

टिक टिक टिक टिक
टिक टिक टिक टिक
चालते आहे घडी.
भ्रष्टाचार धूण्याची हो
सापडेल का कुठे वडी?

कॅमेरा असता, घड्याळात तर
वेब सिरीयल काढेल ईडी
जेलमधे जाल जेव्हा
चालेल जनता-जनार्दन छडी.

अथांगाचा तळठाव
अज्ञेयाचा पैलतीर
विराटाची पराकाष्ठा
सूक्ष्मातील शून्याभास

खुणावती ऐसे सारे
क्षणोक्षणी अविरत
जरी जटिल तरीही
जीवा लावतात ध्यास

नादावतो या ध्यासाने
ठेचाळतो जागोजाग
असे खडतर तरी
भूल घाली हा प्रवास

अपूर्वाई कोंदणात​
तुझ्या माझ्या प्रितीत
चांदण....लख्ख प्रकाश|

सांज रंगी उधळतात
आठवणी मोती झेलत
निशब्द....मंद श्वास|

शोधे जादूई तळ्यात
मासोळी नयनांत
पाणकळा...तुझं आकाश|

मोरपंखात निथळत
कृष्ण मुरली सुरांत
राधा...एक भास|

-भक्ती
(हायकू लिहिण्याचा एक प्रयत्न)

http://www.misalpav.com/node/50007/backlinks

श्रीमान बाजीगर यांनी मांडलेल्या विषयाची दुसरी बाजू.....

रिकामटेकडा मी खरडतो चार ओळी
नका शोधू यात जोडगोळी कुणाची
पहिलेच सागंतो मी ही तर कसरत अक्षरांची
नाहीतर उगा द्याल मज शिवीगाळी फुकाची

शोधिसी दानवा गुपीते कुणा कुणाची
का तोडू पहातो घरटी कुणाकुणाची
लागेल हाय तुला माझ्या रवळनाथची (पैचान कौन)

रिसाॅर्ट बेकायदा हा तोडा
सोमय्या घेवून गेले हातोडा

एसटी प्रकरणी बेफिकीर अनिल परब
चिंताग्रस्त झाले त्यांना सोमय्यांची जरब

फोनवर घेतात आदेश दापोली पोलीस
ते तर बिचारे माफियासेनेचे ओलीस

होऊ शकते हत्या, हो सोमय्या
दिला पोलीसठाण्यापुढे ठिय्या

दापोली जनता अस्वस्थपणे
दंड थोपटती पितापुत्र राणे

पडद्यामागे रहातोय अजाणता राजा
घडामोडी पहातोय मोटाभाई ताज्या.

दोन सांडांची टक्कर पहाते दापोली
मिडीया भाजतय आपली पोळी.

शेंदूर दगडांचा उतरला तरीही,
गुलाल भक्तीचा उधळत राही

धुरळ्यात काही उमजत नाही,
पावलांवर पाऊल पडत राही

झापडे काढली डोळ्यांची तरिही
उजेडाला डोळे हे सरावत नाही

रक्त सांडले कळपात तरिही
मेंढरे लांडग्याला ओळखत नाही

पाणी डोळ्यातले रोखले तरिही
लेखणीतून मग ते झरत राही

~ मनिष

भरून येईल आभाळ दाटून येतील मेघ
बुडून जाईल अंधारात जेव्हा सारं जग
तेव्हा तू एक कर.......
माझा हाती हात धर.......

चिंब चिंब पावसात बीज भिजून जातं
झाड बनून मातीतून रुजून येतं
तसंच.... अगदी तसंच
मलासुद्धा तुझ्या मायेत चिंब चिंब भिजू दे
तुझ्या छायेत रुजू दे
फक्त तू एक कर......
बरसून येऊ दे...... तुझ्या मायेची सर..

सरल्या साऱ्या चिंता खंती
उरल्या नुसत्या खाली भिंती
नाही कुणाचे उगा लोढणे
दुसर्‍या साठी उगा कुढणे

संपून गेले वसंत वैभव
भोगत आहे शिशीराचे यौवन
फणसा सारखे पिकले गरे
आपण बरे,आपले काम बरे

पांघरून भूत भूतकाळाचे
वेध लागले भविष्याचे
खेद ना खंत या भूताचा
विचार आता फक्त स्वताचा

आनंदयात्री या जगातील
वाट चालतो अनंताची
ठेऊन दृष्टी अदृष्यातील
वाट पाहतो गंतव्याची

घरातून आलो माणसांच्या घोळक्यात
अचंबित झालो पाहून नाना रूपे.
सुख, दुःख, एकांत वेगळे प्रत्येकाचे
मुकी नजर विचारे, "जायचे आहे कुठे?"

आकाश सम, जमीन विषम आहे
हातात हात घ्यायला पूर्वग्रहांची बंदी आहे.
शरीर सारखेच पण पांघरूण 'लायकी'नुसार
माणूसकी सोडून सगळे बाकी जोरदार.

हाव मनात व्यसन, पैसा अन् वासनेची
भूक मिटते रात्रीपुरती, ओढ नाही झोपेची.
कत्तली करण्यात मशगुल रक्तपिपासू
ओळख न सांगता वाहतात कोरडे आसू.