काल मला ती म्हणाली तुमचं माझ्याकडे दुर्लक्ष होतंय,
संसाराच्या गाड्यात माझं एकटीच तिरकिट होतंय,
तिचं देखील बरोबर आहे मला हे पटतंय,
पण काहीच कळत नाही नेमकं काय चुकतंय…
कधीतरी मी तिचा हात प्रेमाने हातात घेतो,
अलगदपणे मग तिला माझ्या मिठीत घेतो,
जेव्हा ती पाघळत असते मिठीत माझ्या,
नेमक तेव्हाच गॅसवरच दुधसुद्धा उकळतंय,
काहीच कळत नाही नेमकं काय चुकतंय…
प्रत्येक नजर वाटे
धरतेच डूख आता
स्त्रीजन्म हीच आहे
हर स्त्रीची चूक आता ||धृ||
हक्क कितीक आले
आरक्षणेही आली
आणि वेगळेपणाची
मग लक्षणेही आली
गर्दीत पुरुषांच्या
कोंडतो श्वास येथे
एकटेपणात होतो
भलताच भास येथे
शोधता स्नेह नयनी
दिसतेच भूक आता
कळपात श्वापदांच्या
गत होई जी हरणाची
होते तशी अवस्था
अन भीती ही मरणाची
एकही भला चेहरा
ना वाटतो आधार
सर्वांसमक्ष येथे
घडतोही अत्याचार
सगळा समाज वाटे
झालाय मूक आता
बंधन पद स्वीकृति त्वरे त्वरण
परित्याग कर्तव्यार्थ असे शोषण
प्लावन हे सहाधिकारी ते प्रवण
समयसारणी हे निकट हे स्तरण
पोतनिहाय नव्हे संवृत वर्गीकरण
आकाशग मग कुंडल तंतु भारण
पेशीभारण अभ्यंतर सयंत्र रोपण
बंधन हे मूक कुंडलित अनुकूलन
प्रतिपिंड ऋणाग्र भाव का अकरण
ग्राभित विदरण का विरुप निःशोण
रक्त विलयक नि प्रवाह प्रतिरुपण
संमीलनीत स्फुल्लिंग निग रोपण
विद्रधि युद्ध-संरूपणात हो संपादन
वेदन प्रतितलीत बिंदुचे साक्षांकन
कंकोळ असे कंप्रता नियंत्री धारण
अभिनति दे अर्धपद्धति दे दणादण
वि.कुं ची क्षमा मागून्.आणि खरे काकांना दंडवत घालून (शीर्षकात खरे शब्द वापरू दिल्याबद्दल)
वाचनापूर्वी (गर्भीत) सूचना :काव्यरस व लेखन विषय नजरेखालून घालावा नंतर पश्चाताप नको.
नेहमी प्रमाणे यावरील खुलाश्यास वा स्पष्टीकरणास आम्ही बिलकुल बांधील नाहीत तेव्हा अपेक्षा करून मुखभंग करून घेऊ नये. :-| :| =| :-|
वि.सू. आम्ही स्वयंभू असल्याने नो प्रेरणा-बिरणा
=================================================================
धाग्याच्या पुढती उभे अजुनही आशाळभुत चोर १ ते
भाषा कृद्ध, तिची अनेक शकले, चर्चेतुनी सांडते
स्व आरतीत मने समस्त नीजली मिपा झाले खुजे
..का आज सारे गप्प
आपल्यांची हाक आली!
कुंपणापार ती निरागस
अन् आसामी का निराळी?
तेव्हा पेटले गहिवर वन्हि
झाल्या मेणबत्त्यांच्या मशाली
आज आपुलेच वाहता रक्त
का वाटे व्यथा निराळी?
तुम्हा न गोड लागे
तेव्हा अन्न अन् पाणी
गात्रे आज ती थिजली
अन् बसली दातखीळ साली!
ना शब्द करुणा ल्याले
ना ओल डोळा आली
आज पुन्हा का तुमची
विवेकबुद्धी नग्न झाली?
मुलींच्या वस्तीग्रुहात मी त्याला पकडले
कॉलर पकडुन ओढत बाहेर काढले
बहिणिस आपल्या खांद्यावर होते घेतलेले
घाबरलेले पोर ते ,बोलण्यास न धजावले
दटावताच पोर ते रडु लागले
बहिणीस सावरत हातापाया पडु लागले
"बहिणीला माज्या चेहरा बघायचा व्हता
आयला मारताना बान आरसा फॉड्ला
आरश्यातबी हि लय ग्वाड दिस्सल
बघुन स्वताकडं 'एकडाव ' तरी हसलं
ह्या बारीस जौद्या, परत येत नाय
मोठया आरशात बघायची औकात नाही
आरसे आपले खरेच मोठे आहेत..
पण आपलाच चेहरा का लपवतायत??
नाही विसरलो तुझं
मला ओलांडूनी जाणं,
जाता जाता मनाचं
इतकं कठोर होणं !!
कालपर्यंत दोघांचं
एकच होतं जीणं,
एका वळणावर मात्र
त्या हाताचं झिडकारणं !!
गैरसमज क्षुद्र तरीही
जीवाचं करतो मागणं,
आयुष्यच शून्य होईल गं
तुला करता उणं !!
तेही आठवतात क्षण
तुझं उचंबळून येणं,
आसू हासुच्या आठवांत
गंध वर्षावूनी जाणं !!
ते तुझं चालता चालता बोलणं
बोलता बोलता हसणं,
गालामधल्या खळीमध्ये
माझ्या मनाचं बसणं !!
ती नसेल तर होईल आर्त एक कल्लोळ
झपाटलेल्या पिंपळावर विरहविजेचा लोळ
ती नसेल तर होईल विरक्त जीवनगाणे
बैराग्याच्या थाळीतले भकास पै-आणे
ती नसेल तर होतील प्रश्नच अंतर्धान
जपून ठेवेन मुठीत विझते पंचप्राण
व्रण जीर्ण बंधनांचे
भयगच्च कंपनांचे
दीर्घ आव्रुत्त घ्रुणांचे
क्षण क्षीण रासभाचे
समरी प्रदीप्त, दहनी अलिप्त, श्रवणी प्रदीर्घ रणदुंदुभी |
जठरी समस्त, नयनी प्रदीग्ध, भुवनी प्रक्षुब्ध शिवअंबिणी ||
रण अंगणी धुळीचे
मतिशून्य गोंधळीचे
विषदग्ध चित्त साचे
क्षण क्षीण रासभाचे
घनघोर युद्ध, क्रुत विद्ध शुंभ, शर वध्य दंभ, जय अंबिके |
चामर चिक्षूर, मदमत्त दुर्धर,
करि हन्त हन्त श्री अंबिके ||
लय स्तब्ध बद्ध गुरूचे
जय शुष्क रुक्ष तरूचे
हत रिक्त आर्ततेचे
क्षण क्षीण रासभाचे
