दॅट्स व्हाय इंडिया महान है : नागपुरी तडका
इकडे अमुच्या भारताचा सातबारा गहाण है।
दॅट्स व्हाय शायनिंग यह इंडिया महान है॥
पोशिंद्याच्या घामाभवती बांडगुळांचे कडे
नितनेमाने रोज पाडती प्रेत-मढ्यांचे सडे
महासत्तेचे स्वप्न दावुनी तज्ज्ञ धावती पुढे
तिकडे त्रेपन-चौपन मजले मजल्यावरती चढे
चेले-चमचे, खुर्ची-एजंट गातसे गुणगान है ॥
विखुरले आरसे शब्दांचे
प्रतिबिंब न्हाइले आठवणी
कातळ विरले झरले पाणी
ओंजळीत अडखळले कोणी
मय कथा जाहल्या जन्माच्या
अनुशेष शेष मन अनवाणी
पाऊल न वा चाहूलहि ना
अवशेष शोध हा मूकपणी
विलयली सकल लाघव वाणी
हृदयी अवखळ सागर करणी
उरली अवघड अक्षर लेणी
ही व्यथा कहाणी प्रौढखणी
………………… अज्ञात
माझ्या तीर्थरूप वडिलांचे अकस्मात निधन झाले. वयाच्या नव्वदीतही शेवटच्या क्षणापर्यंत ते कार्यरत आणि आत्मनिर्भर होते.
त्यांच्या जाण्याने हरवल्यागत झालेली ही विकल मनोवस्था...................... ते समाधानाने भाग्यवंतासारखे अनंतात विलीन झाले. त्यांना सद्गती मिळेलच. त्यांची तत्परता, प्रमाणिकपणा, स्वावलंबन या आदर्श संस्कारांद्वारे ते आम्हा सर्व भावंडांत वास्तव्य करून असले तरी त्यांच्या सहवासाची पोकळी आता आमच्या अखेरपर्यंत रितीच राहील.........
ते वार लाटण्याचे चुकवू कितीक आता
हा पोळपाट हाती तोही फुटेल आता
पाठीस ढाल केले त्या लाटण्यासमोरी
डोक्यावरी निशाणा धरणार हाय आता
तो संपला 'पुरुषदिन' कळता तिला अखेरी
लोटांगणाविना ना पर्याय काय आता
प्राविण्य नेमबाजी कौतूक फार झाले
का भोगणे तडाखे मज ह्या वयात आता
ती सात जन्म नशिबी हिटलर म्हणून आली
आज्ञा किती झुगारू उरले न त्राण आता . .
.
आज खूप दिसांनी
पुन्हा त्या वास्तूत आलु,
पडक्या पांढरीच्या इटा बघून
काळूखात त्या हरवून गेलू !!
माती सारता हातांनी
डोळं उघडं निर्जीव धूड,
नवलाईत सगळं डोळं
वासं झोपल्याचं त्यात गूढ !!
वाटतंय राहून राहून मना
माती कृतघ्न नसावी झाली,
आखीरपर्यंत आसंल थरथरली
जरी शेजाऱ्यांनी मान ढाळली !!
या मातीतच वलावा उभारा
त्यावर निर्धास्त सोडला पसारा,
दोन चिमुकली फळे संसारा
झोपली गार ओढून ढिगारा !!
गरवेलाच छप्पर
चिखलाच खापर,
शमवावी तहान त्यांनी
पिऊन मळकं पाणी ......
व्यापारी दुनिया
व्यावहारिक माया,
न्याहळतोय जरी तो
उघडेना आपली वाणी ......
जगण्याला काय
मोल हिथं नाय,
सावकाराचा भार
डोई व्याजाची गोणी ......
जन्माचा वैताग
भाकरीचा चंद्र माग,
देतील प्रसाद कधीतरी
अन हिरावतील कंठमणी ......
लढेन म्हणतोय विरुध्द
पण साथ नाही शुद्ध,
रस्ता दाखवतील सगळेच
पण संगे चालेना कोणी ......
श्री. साजीद यासीन पठाण
आज पुन्हा रोमांचित लेखणी थरथरली ….
शब्दांमध्ये गुंफून भावना कागदावरती उतरली …
माझे मला वागण्याचे कोडे का पडावे ,
आसे काहीसे विपरीत का माझ्या हातून घडावे
माझीच व्यथा अनावर … माझा पोटशूळ ठरली …
आज पुन्हा रोमांचित लेखणी थरथरली ….
माझ्याच दोन आसवांचे सामने खेळतो मी ,
बेधुंद यातनांच्या कैफात लोळतो मी …
डोळ्यात अखेर माझ्या आसवेंच उरली ….
आज पुन्हा रोमांचित लेखणी थरथरली ….
शब्दांमध्ये गुंफून भावना कागदावरती उतरली …
तुझे एकेक विचार
जपलेत मनांत,
तूच दिलेले श्वास
आज पिंजऱ्यात......!!
आज पिंजऱ्यात
जन्मा जन्माची साथ,
तन बंबाळ जखमांनी
अन वाट पायात......!!
वाट पायांत अन
आग दही दिशात,
होरफळत चाललो मी
तुझ्या एका वचनात......!!
तुझ्या त्या वचनात
प्रेम बलिदानात,
हृदय घायाळ पण
हसं डोळ्यात.......!!
हसं डोळ्यात
वाराही शांत,
थकून गेलो मी
शेवटच्या सहवासात........!!
आजकाल असे आहे...
खेळाडू "अभिनय" करत आहेत *(मँच फिक्सिंग)
खेळाडू अभिनय करत आहेत *(बॉलीवूड मध्ये प्रवेश करून, जाहिरातीत)
आजकाल हे असे आहे...
अभिनेते राजकारणात शिरत आहेत
अभिनेते "राजकारण" करत आहेत
आजकाल हे असे आहे...
राजकारणी जनतेच्या सेवेचा "अभिनय" करत आहेत
राजकारणी सत्तेच्या रणांगणावरचे "खेळाडू" बनत आहेत
आजकाल हे असे आहे...
बातम्या मनोरंजनाचा वारसा चालवत आहेत
मनोरंजन रक्तरंजीत अपराधी झाले आहे * (गुन्हेगारी सिरियल्स)
आजकाल हे असे आहे...
यायचे कुठुनसे तेव्हा
ढग दाटुन एकाएकी
स्पर्शून जायची मजला
प्रीतीची लाट अनोखी
उधळीत पेटता श्वास
'तो' कवेत मजला घेई
परि आर्त क्षणांना तैशा
कधि मेघ बरसला नाही..!
अन् आज दाटले मेघ
ही सांज कोंडली आहे ..
अन् आज अधिर श्वासात
ही प्रीत मांडली आहे
अन् अवचित आज खुळासा
नभि मेघहि बरसुन जाई...
पण कवेत मजसी घेण्या,
आज 'तो' राहिला नाही!
© अदिती जोशी
11.6.2013
http://unaadpaus.blogspot.com
