जीवनमान

कोडगं व्हायचं...

निओ's picture
निओ in जे न देखे रवी...
2 Jul 2019 - 8:03 pm

खुशाल कोडगं व्हायचं
कशाला मनाला लावून घ्यायचं
मनाला लावून घेण्याने परिस्थिती
थोडीच बदलणार आहे
अवतीभवतीची माणसं
थोडीच बदलणार आहेत
कशाला पाहिजे हळवं संवेदनशील मन
लहान सहान गोष्टींनी चरे पाडून घ्यायला
ओरखडे पडायला
काय सुख मिळतं संवेदनशील मनाने
चार ओळी लिहिता येतात
पानभर खरडता येते... एवढंच
सरळ निर्लज्ज व्हायचं
सुखी रहायचं
अर्ध्या हळकुंडात पिवळं व्हायचं
ज्याचं खायचं त्याच्यावरच ऊडायचं
रूबाब करायला कमी नाही पडायचं
येता जाता पिंका टाकायच्या
माणुसकीच्या बाता मारायच्या

कविता माझीमुक्त कविताकवितामुक्तकजीवनमान

माझं "पलायन" १२: मुंबई मॅरेथॉनची तयारी

मार्गी's picture
मार्गी in जनातलं, मनातलं
2 Jul 2019 - 5:21 pm

माझं "पलायन" १२: मुंबई मॅरेथॉनची तयारी

१२: मुंबई मॅरेथॉनची तयारी

डिस्क्लेमर: ही लेखमाला कोणत्याही अर्थाने तांत्रिक मार्गदर्शिका नाही. ह्यामध्ये मी फक्त माझे रनिंगचे अनुभव लिहित आहे. मी जसं‌ शिकत गेलो, ज्या चुका करत पुढे गेलो ते सर्व लिहित आहे. हे लेखन फक्त रनिंगचे व्यक्तिगत अनुभव म्हणून बघितलं जावं. जर कोणाला टेक्निकल मार्गदर्शन हवं असेल तर एक्स्पर्ट रनर्सचं नाव मी सुचवेन. धन्यवाद.

माझं "पलायन" १: ए दिल है मुश्किल जीना यहाँ, जरा हट के जरा बच के ये है बम्बे मॅरेथॉन!!

जीवनमानक्रीडाअनुभवआरोग्य

तुझे शहर

शिव कन्या's picture
शिव कन्या in जे न देखे रवी...
2 Jul 2019 - 11:04 am

तुझ्या नकळत तुझे शहर फिरून आलेय –
डोळे न उघडता तुला पाहून आलेय

रस्ते ओलांडताना तुझा हात धरला आहे –
तुझा हात घामेजला आहे

मंदिरातले कासव ओलांडले आहे –
तुझ्या हातावर तीर्थ ठेवले आहे

दर्ग्यातल्या जाळीतून डोकावले आहे –
लोबानचा गंध दरवळत आहे

मिठाईच्या दुकानात इमरती घेतली आहे –
हात चिकट, तोंड गोड झाले आहे

भर बाजारात चिक्कीच्या बांगड्या घेतल्या आहेत –
तुझे डोळे चमकत आहेत

रसवंतीत पांढऱ्या मिशीचा रस प्याले आहे –
तुझा रुमाल पुढे, हसू मागे आहे

कविता माझीकालगंगाप्रेम कवितामांडणीवावरसंस्कृतीवाङ्मयकविताप्रेमकाव्यसाहित्यिकसमाजजीवनमानप्रवासभूगोलदेशांतर

"व्रात्यस्तोम"

अविनाशकुलकर्णी's picture
अविनाशकुलकर्णी in जनातलं, मनातलं
30 Jun 2019 - 9:32 am

पूर्वी ऋतुप्राप्ती होण्या अगोदरच मुलींची विवाह होत असत … पण ऋतुप्राप्ती झाल्यानंतर जर एखाद्या मुलिचे लग्न करायचे झाल्यास "व्रात्यस्तोम" विधी करावा लागे असा संदर्भ "उंच माझा झोका" मधे ऐकला..
ज्यांच्यावर अजिबात संस्कार झालेले नाहीत किंवा वेळेवर झाले नाहीत त्या लोकांना शुध्द करण्यासाठी व्रात्य स्तोम विधी केला जातो . ऋतू येण्यापूर्वी मुलीवर विवाह संस्कार झाला पाहिजे अशी कल्पना असण्याच्या काळात उशिरा विवाह झाल्याने म्हणजे योग्य वेळी संस्कार न झाल्यामुळे पतित व्यक्तीला यात शुध्द करून घेतले जाते .

जीवनमानप्रकटन

आयुष्य

अविनाशकुलकर्णी's picture
अविनाशकुलकर्णी in जनातलं, मनातलं
30 Jun 2019 - 9:31 am

आयुष्य खूप साधे आणी सरळ आहे पण दिसते इतके सोपे पण नाही..
आयुष्य समजावून घेण्याच्या भानगडीत न पडलेले बरे..
मस्त जगत राहणे हाच एक मार्ग आहे..
ब्रह्मांडातल्या अदृश्य शक्ती तुम्हाला मदत करायला उत्सुक आहेत..
तुमचा ज्या प्रमा्णात विश्वास व श्रद्धा आहेत त्या त्या प्रमाणात तुम्हाला मदत मिळत असते.
*
आयुष्याचा उद्देश काय? मी इथे का आलो आदी प्रश्नाच्या जंजाळात अडकू नका..
कारण त्याची उत्तरे आपणास मिळणार नाहीत..
जीवन जगण्यासाठी आपण कारण निर्माण करायचे असते..

जीवनमानप्रकटन

माझं "पलायन" ११: पुन: सुरुवात करताना

मार्गी's picture
मार्गी in जनातलं, मनातलं
28 Jun 2019 - 5:27 pm

११: पुन: सुरुवात करताना

डिस्क्लेमर: ही लेखमाला कोणत्याही अर्थाने तांत्रिक मार्गदर्शिका नाही. ह्यामध्ये मी फक्त माझे रनिंगचे अनुभव लिहित आहे. मी जसं‌ शिकत गेलो, ज्या चुका करत पुढे गेलो ते सर्व लिहित आहे. हे लेखन फक्त रनिंगचे व्यक्तिगत अनुभव म्हणून बघितलं जावं. जर कोणाला टेक्निकल मार्गदर्शन हवं असेल तर एक्स्पर्ट रनर्सचं नाव मी सुचवेन. धन्यवाद.

माझं "पलायन" १: ए दिल है मुश्किल जीना यहाँ, जरा हट के जरा बच के ये है बम्बे मॅरेथॉन!!

जीवनमानक्रीडाविचारआरोग्य

पथनाट्य: बचत पाण्याची, समृद्धी जीवनाची!

पाषाणभेद's picture
पाषाणभेद in जनातलं, मनातलं
23 Jun 2019 - 3:29 am

पथनाट्य: बचत पाण्याची, समृद्धी जीवनाची!

कलाकारः सुत्रधार आणि दोन सहकारी कलाकार (दोघांकडे एक एक वाद्य असेल तर उत्तम.)
(शक्य असल्यास पथनाट्य सादरीकरणाआधी स्थानिक जनतेच्या अवलोकनार्थ, वातावरण निर्मीतीसाठी पाण्याच्या अपव्ययाचे, दुष्काळाचे प्रातिनिधीक छायाचित्रे असलेला फलक लावावा.)

एक सहकारी कलाकार (पाणीवाल्याच्या भुमिकेत ): पाणी घ्या पाणी, पाणी घ्या पाणी!

दुसरा सहकारी (स्त्री भुमिकेत): अरे ए पाणीवाल्या कसे दिले पाणी?

पाणीवाला: शंभर रुपयाचा एक ग्लास पाणी, पाणी घ्या पाणी.

नाट्यकवितासमाजजीवनमानराहणीशिक्षणप्रकटनविचारआस्वादलेखप्रतिभा

ती म्हणाली " चिमणी " , मी म्हणालो भुर्रर्रर्र

खिलजि's picture
खिलजि in जे न देखे रवी...
17 Jun 2019 - 3:58 pm

ती म्हणाली " चिमणी "

मी म्हणालो भुर्रर्रर्र

ती म्हणाली " कावळा "

पुन्हा उत्तरलो भुर्रर्रर्र

आलतूफालतू उत्तरं देऊन

आमचं प्रेम झालं सूर्रर्रर्रर्र

लक्षात ठेवून होतो चांगलंच

गुढघ्यात असते अक्कल

डोकं बाजूला ठेऊन काम होतंय

थोडीच पाहिजे शक्कल

कशाला करावा अभ्यास ?

कशाला हवी ती नोकरी ?

कुणी सांगितलंय घासायला

पटवावी श्रीमंत बापाची छोकरी

सासरा बिचारा राबेल

कन्या भोळीच असेल

होऊन जायचं घरजावई

आपोआप झोळी भरेल

{{{ सिद्धेश्वर विलास पाटणकर }}}

अविश्वसनीयविनोदजीवनमान

जर्नी इस द रिवॉर्ड

महासंग्राम's picture
महासंग्राम in जनातलं, मनातलं
14 Jun 2019 - 4:47 pm

जगातले काही शोध असे आहेत, ज्यामध्ये पूर्ण समाजाला बदलूंन टाकायची शक्ती असते. कम्प्युटरचा शोध या महत्वाच्या शोधांपैकीच एक. कम्प्युटर जेव्हा प्राथमिक अवस्थेत होते तेव्हा कोणी विचारही केला नसेल, कि येत्या काही दशकांत तुम्ही घरबसल्या दुसऱ्या खंडातल्या लोकांशी संवाद साधू शकाल, खिशात १००० गाणी ठेवून फिरू शकाल. खरं तर तेव्हा अशी कोणी कल्पना असती तर त्याला अगदी वेड्यात काढलं असतं, पण म्हणतात ना वेडी माणसंच इतिहास घडवू शकतात.

इतिहासवाङ्मयजीवनमानआस्वादअनुभव

भविष्याचे भूत...

दिनेश५७'s picture
दिनेश५७ in जनातलं, मनातलं
10 Jun 2019 - 11:12 am

अंगावर भयचकिताचा सरसरीत काटा येणे म्हणजे काय ते आज अक्षरश: अनुभवास आले. रोजच्या राजकारण आणि भक्तरुग्ण वादाची झिंग एका झटक्यात उतरली, आणि मन भानावर आलं. असं काही झालं, की आपोआप सहावे इंद्रिय जागे होते, आणि भविष्य जणू भेसूर होऊन वर्तमानाच्या रूपाने विक्राळपणे समोर येते. भविष्याचे भय भेडसावू लागते, आणि कितीही अश्रद्ध, नास्तिक असलो, तरीही, हे असे भविष्य कधीच आकारू नये यासाठी मन नकळत प्रार्थनाही करते...
तो, जो कोणी अज्ञात नियंता-निसर्ग आहे, तो ती प्रार्थना नक्की ऐकेल अशी आशा आपोआप बळावते अन् अंगावर उमटलेला शहार हळुहळू मिटू लागतो...

समाजजीवनमानप्रकटनविचार