प्रेमकाव्य

आज वाटते एक कविता अशी जन्मावी
हाताने तर नव्हेच आणि ती मी न लिहावी

तू नुकतीच नाहलेली अन ओलेती असावी
केस मोकळे, दवबिंदूंनी पापणी मिटावी
ऊन कोवळे लेऊन कांती तुझी चमकावी
आज वाटते ...

अशी पाहुनी तुला, मला अस्फूट स्फुरावी
जवळ येउनी तू माझ्या नयनी वाचावी
ह्या हृदयीची त्या हृदयी होऊन जावी
आज वाटते ...

मिठीत माझ्या दिठी तुझी ती अलगद यावी
गात्रांमधली थरथर होऊन तू प्रसवावी
ओठ टेकता तुझ्याच ओठांतून उमटावी

आज वाटते एक कविता अशी जन्मावी
हाताने तर नव्हेच आणि ती मी न लिहावी

,,,, ,,,

संबंधीत विद्यार्थ्यांकडून प्रतिसाद मिळे पर्यंत या धाग्यातील मजकुर वगळला आहे. तसदी बद्दल क्षमस्व.

कवि: समाधान कदम
कर्मविर भाऊराव पाटील महाविद्यालय, पंढरपूर

कर्मविर भाऊराव पाटील महाविद्यालय, पंढरपूर येथील नवकवि समाधान कदम यांनी त्यांची कविता २२/२/२०१७ च्या मराठी विकिपीडीया कार्यशाळे दरम्याने त्यांची कविता मराठी विकिपीडियावर प्रकाशित केली होती, मराठी विकिपीडियाच्या ज्ञानकोशीय परिघात कविता लेखन बसत नसल्यामुळे ती मराठीतून वगळली गेली. ती इथे प्रकाशित केली

मराठी विकिपीडियावर जशी आली तशी प्रकाशित केली (उत्तरदायकत्वास नकार लागू)

,,,, ,,,

संबंधीत विद्यार्थ्यांकडून प्रतिसाद मिळे पर्यंत या धाग्यातील मजकुर वगळला आहे. तसदी बद्दल क्षमस्व.

कवि: राजू पवार
विद्यार्थी, कर्मविर भाऊराव पाटील महाविद्यालय, पंढरपूर

कर्मविर भाऊराव पाटील महाविद्यालय, पंढरपूर येथील विद्यार्थी नवकवि राजू पवार यांनी त्यांची कविता २२/२/२०१७ च्या मराठी विकिपीडीया कार्यशाळे दरम्याने त्यांची कविता मराठी विकिपीडियावर प्रकाशित केली होती, मराठी विकिपीडियाच्या ज्ञानकोशीय परिघात कविता लेखन बसत नसल्यामुळे ती मराठीतून वगळली गेली. ती इथे प्रकाशित केली

मराठी विकिपीडियावर जशी आली तशी प्रकाशित केली (उत्तरदायकत्वास नकार लागू)

प्रेम म्हणजे साला ,
अंधार झालाय अंधार .
अब्रू वेशींवर टांगलेली नि,
भावनांचा चाललेला व्यापार .

नजर वखवखणारी असूनही येथे,
कोवळ्या कळ्यांना धुमारे फुटू लागतात.
अन प्रेमाचा पाऊस पडला तरी कुजण्याइतकी,
नात्यांची बीजे भिकार असतात.

---------------------------------------------
बायकांच्या बडबडीने जेव्हा
इच अँड एव्हरीजण कंटाळला
'रोज शंभरच शब्द बोलायचे'
सरकारने नियम काढला

मला फारसा त्रास नव्हता
नेहमीच मी कमी बोलायचो
गप्पा,भांडण,उपदेश
मोजक्या शब्दांत मांडायचो

नियम लागू व्हायच्या थोडं आधी
मला भलताच नाद लागला
एका गोग्गोड बडबड्या पोरीवर
नकळंत जीव जडला

व्हॅलेंटाईन डे च्या दिवशी तिला
प्रपोज करायचं ठरवलं
शंभर शब्द काय बोलायचे
गणित मांडायला घेतलं

तुझ्या अंतरीची, मला जाण आहे;
जरी गीत माझे, तुला ताण आहे.
जरी ना निथळली, कधी कांत माझी;
तुझे पावसाळे, मला रोष आहे.
..............................................मुकुंद

गोष्ट आहे ही एक ग्रासलेल्या मुलीची
दरड कोसळली एके दिवशी तिच्यावर कृत्रिम आपत्तीची...

असा काही झाला होता तिच्या मनावर आघात
'मानवी भूकंपा'चा घडला होता कृत्रिम अपघात...

भूकंपाचे केंद्र होते जवळचेच एक घर
राहात होता तिथेच तिचा तो 'प्रियकर'...

प्रेमात असा काही दिला होता त्याने धोका
एकाच फोन कॉल ने बसला होता तिला मोठा धक्का..

त्याच्या दूर जाण्याने तिच्या पायाखालची जमीनच हादरली होती
मनाच्या भूकंपाची ती तीव्रता रिश्टर स्केलवर देखील मोजण्याजोगी नव्हती..

अधरावरल्या दंतव्रणावर जिभ ह्ळुवार फिरली
प्रणय रात्र ति आठविता, गात्रे पुन्हा मोहरली
*
धुंद सारे शब्द होते..कामधुंद त्या भावना
बहर प्रीतिचा मनि, अन मदन दाह सोसवेना
प्रणयाची लाट ओसरे,पण सय अजुन राहीलि
ति प्रणय रात्र आठविता,गात्रे पुन्हा मोहोरेली
*
घेतले मिठीत तु अन कामगंध उधळले
मिसळता श्वासांत श्वास, गंध उन्माद्क परीमळे.
प्राशिता मकरंद अधराचा, खुण मागे ठेवली
ति प्रणय रात्र आठविता,गात्रे पुन्हा मोहोरेली
*
पुनवेच्या चांदण्यात सारी ,ति मधुरात्र डुंबली
प्रणय खेळ खेळता ,रात्र सारी जागवली