प्रत्येकाच्या जीवनात असते, एक चंद्राची कोर,
हृदयाच्या कोपर्यात दडते ती, जणु निरागस पोर ।
कधी नटखट कधी चंचल, कधी लाजाळूचे पान,
तिच्या गालाच्या खळीपुढे, हरपते मनाचे भान ।
हृदय चोरून नेते ती, जाणते मनाचे बोल,
ती आहे माझ्यासाठी, चांदणे अनमोल ।
भारावून टाकते मनास, तिची नखरेल अदा,
तिच्या मनमोहक रूपापुढे झाला, माझा जीव फिदा ।
स्वप्नातील ती परी आता, बनली आहे मनाची आस,
सतत तिचेच विचार असतात, सतत तिचाच लागे ध्यास ।
सतावते मनास तुझी, हवीहवीशी वाटणारी साथ..
एकांतात या घ्यावासा वाटतो, हाती तुझाच हात..
तुझे अलगद मंदहास्य माझ्या, हृदयाला थेट चिरते..
तुझ्या आठवणींच्या संग्रहात माझे, मन नकळत विरते....
वेटिंग फ़ॉर गोडोट म्हणजे काय?
कधीच न येणा-या आपल्या माणसाची वाट पाहतं राहणे?
व्यर्थ व निष्फळ प्रतीक्षा करत राहणे??
त्या कातर सायंकाळी तू अचानक म्हणालीस..
कंटाळले मी..कायमची जात आहे अमेरिकेस..सॅन फ्रान्सिस्को मध्ये..
पायाखालची जमीन सरकली..एक हताश पणाची जाणीव स्पाइन मधुन सरसरत गेली....
माझं काय... आपल्या स्वप्नांचे काय??? ?
काय सांगू?? वाट पहा ..कदाचित परत येईन ही...
वेटिंग फ़ॉर गोडोट म्हणजे काय?
कधीच न येणा-या आपल्या माणसाची वाट पाहतं राहणे?
व्यर्थ व निष्फळ प्रतीक्षा करत राहणे
का कळत नाही तुला.. माझ्या प्रेमाचे तराणे..
तुझ्यासाठी केलेले ते.. वेडपट निरागस बहाणे..
तु जवळ नसताना ती.. होणारी असह्य तडफड..
अन् तुझ्या सुखासाठी.. केलेली विचित्र धडपड..
का कळत नाही तुला.. तुच माझी राणी..
तुच माझी कविता.. माझ्या ओठांवरली गाणी..
माझा प्रत्येक श्वास.. माझा एकला ध्यास..
माझ्या वाटेवरली तु.. प्रेमाची ती आस...
अंधार्या राती, तुझा हात हाती,
निर्मळ ही प्रिती, तुजवरी..
फुलासंगे फुलशी, वार्यासंगे झुलशी,
कळीसंगे खुलशी, स्वप्नपरी..
माझा प्रत्येक श्वास, धरुनी तुझाच ध्यास,
करितो हृदयी प्रवास, घेउनी गती..
तुच माझी दिशा, माझी वेडी आशा,
माझ्या प्रेमाची भाषा, माझी प्रिती....
*
चेह~यावर रेशमी बटा रुळती
का इतकी सुंदर दिसते ती?
*
नवनवे फोटो अपलोड करते ती
प्रत्यक्षात कितीे मोहक असेल ती
*
धवल गुलाबी साडी नेसती ती
जणू गुलाबास पाकळ्यांत लपेटती ती
*
च्याटिंग चा प्रयत्न जरी केला मी
तरी सारखी बिझी का असते ती?
*
कधी ड्रेस,कधी जिनटॉप वापरे ती
पण साडीत अती सुंदर दिसते ती
*
किती गोड कविता लिहिते ती,
त्यात दुखा:चे रंग का भरते ती?
*
भेटलो नाही कधी तिला मी
तरी ओळखीची का वाटते ती ?
*
नाही जरी दोन शब्द बोललो मी
अनामिक ओढ का लावते ती?
ती कित्येक वर्षांनी भेटलीय मला या अशा दिवसात,
अन भावनांचा बांध फुटला माझा...त्या एका पावसात...
लहानपणी हातात हात घेऊन खेळलो आम्ही त्या मागच्या अंगणात,
नशिबान वेगळे झालो...अशाच एका पावसात...
तिच्यासाठी धडपडलो मी कित्येक अशा वर्षावात,
भेटेल मला परत ती, हीच एक भाबडी आशा...त्या हर-एक पावसात...
आज समोर उभी आहे ती, अन शब्द फुटत नाहीत ओठात,
न बोलताही मन भिडली...त्या एका पावसात...
भिजलेले केस तिचे ज्वालाग्नी पेटवताहेत माझ्या मनात,
थर-थरते अंग तिचे कंप करतेय मला...त्या एका पावसात...
झड श्रावणाची
अचानक श्रावणाची झड ती आली
अंग अंग भिजवून गेली
ओल्या केसातून बट ही ओघळली
चिटकून बसली गोऱ्या गाली
मोहक हालचाल सुखावून गेली
नकळत डोळे विस्फारून गेली
कवेत घेता काया ही थरथरली
चित्तवृत्ती मोहरून गेली
त्रेधातिरपीट उडवून गेली
यौवनास माझ्या खिजवून गेली
जेव्हा जेव्हा आठवते रात्र ती ओली
श्रावणात होते पापणी ही ओली
राजेंद्र देवी
राया...
मखमली मंचकी पसरली, मखमली काया,
नका सोडून जाऊ, नका ना जाऊ राया ॥ध्रु॥
करून बसले मंचकी थाट
किती दिवस पाहिली वाट
उगवेल आता चैत्री पहाट
सोनचाफ्याचा सुटेल घमघमाट
अत्तराच्या लावल्या या समया
नका सोडून जाऊ.... ॥१॥
ल्याले शालू भरजरी
देह झाला आज शेवरी
ठेवा बाजूला तुम्ही शेला
घ्या अलगद कवेत मजला
जाईल ज्वानी माझी वाया
नका सोडून जाऊ.... ॥२॥
राजेंद्र देवी
कधी तरी पुन्हा आपण भेटायला हवं..
ओळखीचं हसून बोलायला हवं..
किती ती धूळ गैरसमजांची,
मनाला स्वच्छ झाडायला हवं..
कुठंतरी आत सलतंय का काही?
समजूतीचं मलम तिथं लावायला हवं..
जे झालं ते झालं, ते होणारच होतं
अपराधीपणाचं ओझं फेकायला हवं..
पूलाखालून खूप पाणी वाहून गेलंय
आनंदानं जीवन आता जगायला हवं..
अर्ध्यावर सोडू नये, गोष्ट किंवा नातं
एकदा वेळ काढून ते संपवायला हवं..
