विरंगुळा

====================================

"सैराट" बघून एक दोन चारोळ्या सुचल्या! त्या अशा....

°°°°
झुडपात जाऊन तोंडाला
लय फासलाय साबण
चाललू हिरीत मुटका मारायला
तर आरची म्हणली " हु म्हागं"

- लंगडा प्रदीप

°°°°°°

केळीच्या बागा तुडवून
पाय दुखतात सारखे
आसं काय करती येड्यावणी
"घरची उठत्याल की आरचे"

- परश्या

==================================
"सैराट"मधल्या एक-दोन कविता (नोटीस बोर्डावर लावलेल्या, आठवतंय का?) जशाच्या तश्या खाली टाकतोय! मला तर आवडल्या !! तुम्हाला?
•••••••••

तू

दुसऱ्याच दिवशी संध्याकाळी ५ वाजेपर्यंत ५-६ 'ल्यांड क्रुझर ' विद्यापीठात आल्या . आज विद्यापीठ एखाद्या राजकीय सभेची जागा वाटू लागले . आधीच ठरल्याप्रमाणे अश्विनी , नित्या , अक्षा अन सुऱ्या सकाळीच आपापल्या घरी निघून गेले होते , तशी सूचना त्यांना Student Council कडून आली होती .
अमीरच्या वडिलाने कॉलेजच्या 'डीनला अन 'रेक्टरला' सुट्टी असताना पण बोलवले !
'काय काय करणार आहे हि 'ब्याच' अजून ! आजपर्यंत ची सर्वात वाईट 'ब्याच' ही - ' असे कितीतरी वेळा बोलून डीन रिकामे झाले होते अन तसाच भाव 'डीनच्या' चेहऱ्यावर दिसत होता .

आमचं हरणं सेलिब्रेट करावं म्हणून आपापल्या पैशाने वडापाव खात खात घरी गेलो. घरी गेल्यावर हात पाय धुवून बेडरूम मध्ये डोकावले तर माझे दूरचे काका आले होते. ते शिक्षक असल्यामुळे त्यांना उठता-बसता कोणाला तरी लेक्चर द्यायला आवडत असावं. सध्या माझ्या धाकट्या भावाची म्हणजे पप्याची शाळा सुरु होती. मी घाईघाईने किचन गाठलं, " ऎ आई हे बडबडं कासव कधी आणि का आलं गं ???"

नमस्कार

आम्ही एक सिनेमा बनवत आहोत ज्याचे नाव आहे तर्राट. हा एका सामाजिक विषयाला ब ब .. वाचा फोडणारा सिनेमा असेल. सिनेमा बनवण्यासाठी जुळवाजुळव सुरू आहे. आपल्या मिपावर अनेक गुणी, होतकरू, सहृदय, ज्ञानी लोक आहेत. यातूनच तर्राटची टीम बनवावी असा निर्णय घेण्यात आलेला आहे. खालील डिपार्टमेंट मधे भरती करणे आहे. आपापला कौशल्याधारित बायोडेटा व्यनीतून पाठवावा. आणि आपणास काय येते याची झलक म्हणून प्रतिसादातून गुण उधळावेत ही नम्र विनंती

१. कथा - गरजू लेखकांनी तर्राट या विषयाला न्याय देईल अशी संवेदनशील कथा लिहावी. अनेकांनी मिळून लिहीली तर प्रत्येकाला संधी मिळेल (मानधनाचे नंतर पाहू).

सविता कोर्कू... भाग - १
दुसरा लिहून झालाय आत्ताच. म्हणून लगेचच टाकला आहे... :-)
....‘‘देशमुख, मी म्हणतो तुम्ही कशाला असल्या मित्रांच्या नादी लागता ? तुमच्या गावात शेतीवाडी असेल ना ? ती कसा, सुखात रहा. या अशा वागण्यात तुमचे काही भले नाही...!’’

त्याच्या नजरेत काहीतरी वेगळीच चमक दिसली मला. तो एकदम म्हणाला, ‘काका मी फौजेत भरती होणार बस्स !’’ असे म्हणून तो उठला आणि एकदम चालू लागला......

थोड्याच वेळात सविता आली. मी तिला काय घडले ते सांगितले.

सविता कोर्कू
मी कर्नल जगदाळे. कर्नल विजय जगदाळे. (निवृत्त) मूळ गाव जामखेड.
सध्या मु.पो. पुणे.

एक घडलेली गोष्ट सांगतो. मरण्याआधी ती मला कुणालातरी सांगितलीच पाहिजे. कथा आहे एका मुलीची... असे काही शक्य नाही... असे तुम्ही म्हणालही कदाचित, पण असे घडले म्हणून ही कथा जन्माला आली हे लक्षात घ्या. शिवाय तुमचा यावर विश्वास बसतोय की नाही याने मला काहीही फरक पडत नाही. मला ती कुणालातरी सांगायची आहे बस्सऽऽऽ !

पहिली भेट.

यावेळी माझी बदली पुण्याला झाली होती.

वाँर्मअप झाल्यावर मँचसाठी प्लानिंग करण्यासाठी आम्ही एकत्र गोळा झालो. आपापल्या प्लेस ठरवल्या, कोणी कशा रेड मारायच्या, साधारण पहिल्या ५ मिनिटांत काय करायचे, गेमचा स्पीड कसा कंट्रोल करायचा वैगरे ठरवून झाले. आता ग्राउंडच्या पाया पडून आम्ही उतरणार तेव्हढ्यात जागुने परत बोलावले आणि आत अजून एक टी-शर्ट घातला आहे ना विचारले. हे ऐकल्यावर गीताचं डोकच गरम झालं, " ऐ आक्का आता चल ना... का बाहेरच डोक पिकवतेस ?? ती पोर खेळायला आली आहे.. तुला मला घरी न्यायला नाही.." त्यावर जागुने जळजळीत नजरेने तिला उत्तर द्यायचा प्रयत्न केला पण गीताने नजरच वळवली.

परीक्षा जवळ आल्याने अक्षाने 'शिवेकाला' भेटायचे अन अमित चे फोन उचलायचे सोडून दिले ! तसाही काहीही फायदा नव्हता !
त्याच काळात 'MPSC' चा निकाल लागला होता . त्याच्याच जिल्ह्यातील त्याचा एक M.Tech करणारा सिनिअर - सचिन MPSC परिक्षा पहिल्याच प्रयत्नात पास झाला होता , वर्ग- २ ची 'पोस्ट' मिळाली तरी त्याचे काही वाईट वाटत नव्हते . त्याचबरोबर M.Sc चे विद्यार्थी ढिगाने पास झाले होते . काहीजण उपजिल्हाधिकारी ,काहीजण मुख्याधिकारी तर काहीजण जिल्हा पोलिस अधिक्षक !
M.Tech करणाऱ्या ११ पैकी ७ जन पहिल्याच प्रयत्नात यशस्वी झाले होते .

सकाळची बाजारातील लगबग चालली होती.सर्वजण आपापल्‍या कामात मग्‍न होते. कृष्‍णाही इतर बायकांसोबत आपल्‍या कामाला लागला. आज सर्वजण दुस-या एका वाडीत जाणार होती, भिक्षा मागायला. कृष्‍णा आपला पदर सांभाळून उठतो,आणि लगबगीने आपल्‍या टोळक्‍याकडे पोहोचतो. सर्वजण मिळून नंतर दुस-या वाडीत भिक्षा मागायला जातात.

धाप्प....
योग्याच्या पाठीत अप्पांचा दणकट हात पडला.. " काय गो बायं ... सकाळ सकाळ कशाला बेंबाटतसं..." आप्पांचा दणकट हात पाठीत पडल्यावर योग्याची चोच बंद झाली.. एकदम स्पिचलेस.. "काही नाही.. काही नाही सहजच आपलं ... " म्हणत मान सोडवून घेतली. आप्पांना काय समजायचे ते समजले होतं बहुतेक.. पण त्यांनी ते दाखवले नाही. सगळ्यांना वाँर्मअपला पिटाळले.