मुक्तक

आपला देश आपली संस्कृती, आपला समाज याबद्दल आपल्याला इतक्यांदा अभिमानाचे डोस पाजलेले असतात किंवा ते आपल्या अंगात इतके भिनवलेले असतात की आपण 15 ऑगस्ट किंवा 26 जानेवारीला त्याबद्दलचा अभिमान दाखवायचा पुरेपूर प्रयत्न करतोच.

खर तर आपला देश म्हणजे एक "खुली किताब" आहे ज्याबद्दल सर्वच व्यक्तींना सर्व काही माहीत आहे. असाच विचार करून मी newspaper वाचायला घेतला. त्याच त्याच टिपिकल राजकारणाच्या बातम्या...!! एक दोन अपघात, बलात्कार ,खून किंवा भ्रष्टाचार यापलिकडे नवीन अस काही नसतच हल्ली..!!

जसं जस वय वाढत जात तसा शरीरावर मनाचा अंकुश वाढत जातो.
मन शारीरिक क्रियांच दमन करू लागलंय.विशीतलं हस्तमैथुन आता मात्र उगाचंच अपराधी भाव मनात निर्माण करत.निव्वळ शारीरिक असलेली कामप्रेरणा नैतिकतेच्या बाता मारू लागते तेव्हा स्वतःलाच आश्चर्य वाटू लागतं स्वतःचच...एफ टीव्ही वरच्या मॉडेल बघण्याचा काळ होता एक...मॉडेलशी दूर दूरवर संबंध नसताना देखील काम प्रेरणा चाळवत होत्या. तिथून सुरू झालेला तो मनाचा खेळ आज इथवर येऊन ठेपलाय... आज

निष्काळजीपणा

१) एक २३ वर्षाची मुलगी आली होती. पोटात दुखतंय म्हणून. हि माझी जुनीच रुग्ण आहे. तिला गेली काही वर्षे मुतखडा होण्याचा त्रास आहे. एकदा दुर्बिणीतून शल्यक्रिया करून झाली आहे. तिला अनेक वेळेस सांगून झाले आहे कि तुझे पाण्याचे प्रमाण कमी झाले तर लघवी जास्त संतृप्त (घट्ट) झाल्यामुळे त्यात मुतखडा होतो आहे तेंव्हा दिवसात किमान ३ लिटर पाणी पिणे आवश्यक आहे. कितीही कळकळीने सांगितले तरी हि मुलगी पाणी पीतच नाही.आई म्हणते कि कितीही सांगितले तरी मुलगी ऐकतच नाही.

रविवारी संध्याकाळी आम्ही बाहेर पडलो तर घरासमोर जी शाळा आहे तिच्या पटांगणावर मांडव घालायचं काम सुरु होतं. अर्थातच कन्यारत्नाकडून प्रश्न विचारला गेला की कश्यासाठी मांडव बांधला जात आहे. अर्थातच माझ्याकडे उत्तर नव्हतं. (जेव्हा पासून तिला गणित आणि शास्त्र शिकवत आहे तेव्हा पासून तिला असे वाटते की तिने कुठलाही प्रश्न विचारला तर त्याचे उत्तर माझ्याकडे असते.) विचार केला की असेल शाळेचा काहीतरी कार्यक्रम. कालचा दिवस पण तसाच गेला. खिडकीतून पाहीले तर मांडव अजून दिसत होता आणि कार्यक्रम झाल्याचा काही आवाजही आला नव्हता. म्हणजे कालपर्यंत काही कार्यक्रम झाला नव्हता.

अरे संसार संसार, जसा तवा चुल्ह्यावर
आधी हाताला चटके, तव्हा मिळते भाकर

बहिणाबाईंची ही शाळेत शिकलेली कविता. आज आठवण यायचं कारण काय? तर झालं असं की आज कित्येक दिवसांनी एकावेळी बऱ्याच भाकरी केल्या. त्या करत असताना मला माझा भाकरी करायला कशी शिकले तो प्रवास आठवला.

समर्थ म्हणूनच गेले आहेत की देशाटन केल्याने ज्ञानात वृद्धी होते. त्यांच्यासारख्या अवतारी पुरुषाच्या अफाट ज्ञानात प्रवासामुळे मिळालेल्या ज्ञानाचा भाग मोठा आहे. पण आपण पडलो पामर, त्यामुळे आपण प्रवासाला निघतो तेव्हा ज्ञानप्राप्ती कितपत होते ही शंकाच आहे पण गंमती, मनोरंजन, मनस्ताप आणि डोकेदुखी यांची प्राप्ती नक्कीच होते हे मी सांगू शकतो. आपल्या सगळ्यांचा सतत काही ना काही कारणाने प्रवास होत असतो. आजकाल आपण सगळं नियोजनाने करतो पण एक गोष्ट शेवटच्या क्षणांपर्यंत अनाभिज्ञ असते ती म्हणजे आपले सहप्रवासी! ह्यांच्या बाबतीत काही लय भारी किस्से आहेत आपल्याकडे. सगळ्यात भारी म्हणजे बसच्या प्रवासातील.

सकाळच्या थंडगार वार्यासोबत तुझा “दहा वाजता भेट “ मेसेज वाचुन नाजुकसं हसु आलं ( नेहेमीप्रमाणे) सवयीनेच , तेच ठिकाण
वाट बघणं आलं .

कपाळावर आठ्या पाडत विचाराधीन होणहि झालं .भेटतोय यासारखं सुख कोणतं ?बघितली थोडी वाट , तर कुठे बिघडलं डोळ्यासमोर राहिल थोडावेळ ,ओंजळीत असतिल क्षण अधिकार गाजवु थोडा , थोडा हट्ट पूरवुन घेऊ .

त्याला नाहि आवडत माझं रुसणं.हसणं आवडतं.हसतानाच मला चोरुन पहाणंहि आवडतं . त्याच्यासाठी आज रेड कुर्ता घालु व्हाईट रंगाचा पायजमा न व्हाइटच स्कार्फ घेऊ . गाडीवरुन जाताना , थोडी बोलण्याची उजळनी करु. नेहेमीप्रमाणेच असेल सगळं .हो ! माहित आहे मला.. तरिहि .

वजनाचा काटा --भाग १०झटपट चरबी कमी करण्याचे लोकप्रिय उपाय

आता पर्यंतच्या एकंदर चर्चेवरून बऱ्याच जणांना एक गोष्ट लक्षात आलेली आहे कि वजन कमी करणे हि अतिशय सोपी गोष्ट आहे आणि बऱ्याच लोकांनी आपले वजन अनेक वेळेस कमी केलेले आहे.

दुर्दैवाने ते काही महिन्यात परत येतेच यामुळे काटा हलेना काटा चालेना (अशी कुणाची तरी सुंदर कविता मिपावर प्रसिद्ध झाली होती) हि स्थिती येते.