विरंगुळा

आज चार दिवस झाले ही मुलगी दुसरं काही बोलतंच नाहीय. नुसती अधून-मधून रडतेय आणि "बाबा सांगा ना; बाबा सांगा ना"चा धोशा लावला आहे. आमची मुक्ता हो! मला वाटलं होतं, होईल एक-दोन दिवसांत नीट; पण चार दिवस झाले तरी हिचं लक्षण ठीक दिसेना.
झालेलं काहीही नाहीय. म्हणजे, अगदी विशेष असं काही फार झालं नाहीय. आमच्या घरात तर नाहीच. हिने मात्र ती गोष्ट फार मनावर घेतली आहे.
सांगतो.

(ह्या कथेत इंटरनेटच्या एका वेगळ्याच जगाची ओळख करून दिली आहे. ही कथा वाचत राहा, तिचा आनंद घ्या पण चुकूनही ह्या जगाची ओळख स्वत: करून घ्यायचा प्रयत्न करू नका हीच कळकळीची विनंती.)
****************************************************************************

रात्र झाली होती.
विसपुते मेन्शन सुद्धा निद्रादेवीच्या आधीन झाला होता.
मात्र एका रूम मधील लाइट अजूनही चालू होती.
"मार्क झोपा आता" अल्डेर म्हणाला.
"अल्डेर १३ वर्षे झाली आता, नाही झोप येत."
"येत नसेल तरीही झोप, कारण विसपुते मेन्शन जागा राहणं जगाला परवडणार नाही."
"विसपूते मेन्शन जागा राहणं जगाला चालेल पण मार्क विसपूते नाही."
"मार्क विसपुतेने जग जिंकलं पण स्वत:ला नाही, अल्डेर."
मार्कचा आवाज कंप पावत होता.
"मला एका व्यक्तीने सांगितलं होतं, जग जिंकणं सोपं असतं, पण "स्वतःला जिंकणं अवघड असतं."
कोण ? सिकंदर ?"

गेले पाचेक महिने घरा मागच्या हिरवाईत पोपट वगळता सामसूम होती. उरली ती कावळ्यांची कावकाव. नतदृष्ट कावळ्यांनी आसपासच्या झाडात तीन चार घरटी बांधली आणि त्यांच्या उपद्रवाला कंटाळुन खंड्या, हळ्द्या, दयाळ, बुलबुल, कोतवाल, तांबट, नर्तक, सनबर्डस वगैरे मंडळी दूर गेली. पोपट मात्र कावळ्यांना पुरून उरत होते आणि धिटाईनं वावरत होते.

कालच एका विलक्षण जोगायोगाला सामोरा गेलो.

हो हो जोगा योगाचा अर्थ सांगतो जुळवलेला योग आणि नंतर आपोआप आलेला योगायोग.

साप्ताहीकी अर्थात ज(व्)ळून दुरदर्शन
निळ्या रंगातील साप्ताहीकी स्थानीक मिपा वाहीनीसाठी तर लाल रंगातील आम, खास आणि अर्थात मिपासहीत सर्वांसाठी

दिवस पहिला:
कलर मराठी वाहिनी

तू माझा सांगाती

वारे पाहून पक्ष्यांतर करण्यारा महाभागांचे भक्तीगीत कार्यक्रम सहभागी :
गावीत कन्या, लक्ष्मण जगताप, ,राम कदम आणि तमाम किमान तीन चार पक्ष फिरलेले आजी माजी आमदार.
कार्यक्रमाची सांगता हम होंगे कामयाब एक दिन या समूह गायनाने होईल. कंटाळी प्रेक्षकांनी तो पर्यंत आपापल्या फराळावर ताव मारावा

पाश - कथा - भाग १ --भाग १
पाश - कथा - भाग २
----------------------------
-- सदुला यायला अजुन निदान दीड तास तरी लागेल हे ऐकुन राजाभाउंना चांगलाच घाम फुटला .---

प्रिय मिपाकरांनो,

कळवण्यास अत्यंत आनंद होत आहे की, दिनांक २२-११-२०१५ रोजी, टिळक-स्मारक-मंदिर,टिळक रोड, सदाशिव पेठ, पुणे, इथे ओरिगामी कट्टा आयोजीत केला आहे.

वेळ सकाळी ११-३० ते दुपारी ४-१५.

काही अपरिहार्य कारणामुळे मी येवू शकत नाही.

प्रथे प्रमाणे, पुण्यातल्या कट्ट्याबाबत ३-३ धागे काढावे, असे वाटत नसल्याने, वेळ, तारीख आणि ठिकाण सांगीतलेले आहेच.

*ढिस्क्लेमर*
१. अस्मादिक टिव्ही नेहेमी पाहात नाही.
२. ऐन दिवाळीच्या कधी नव्हे ते सलग दोन दिवस आणि एक विकांत असणार्या सुट्टीमधे दोन दिवस भेसेणेलने माती खाल्ल्यामुळे ब्रॉडबँड बंद असल्याने सोफ्यावर निर्विकारपणे बसलेलो असताना हा दुरचित्रवाणीय मानसिक अत्याचार आमच्यावर करण्यात आलेला आहे. तस्मात तु टी.व्ही. बघतोस का असा कुत्सित स्वरात विचारलेला प्रश्ण फाट्यावर मारण्यात येईल. (असे प्रश्ण टपालाने पाठवायचा पत्ता: पौड फाटा: ड्रॉपबॉक्स क्रमांक ४२० (अ)(प)ल्याडची पुण्यनगरी).

हुश्शार छोकरी
[म्हटले तर छोट्यांची; म्हटले तर मोठयांची गोष्ट! कथेतल्या छोकरीचे एकदम लग्न होते. ती राणीही होते..... सर्बियन लोककथेचा हा स्वैर अनुवाद , बालदिना निमित्त! शैशव जपलेल्या, जपू पाहणाऱ्या सर्वांना शुभेच्छा.]