ती शिंकं…
साधारणपणे १९८९-९० ची गोष्ट. खरे कुटुंबीयांकडे राहायचो मी बोरिवलीत. राहत्या घराजवळून ३ बिल्डींग्सच्या अंतरावर. सकाळी काका अमोल (माझा वर्ग मित्र) त्याचा मोठा भाऊ, खरे काका, सर्वांची घाई आपापल्या कामाला बाहेर पडायची.
माझ्या तोंडात ब्रश… बेसिन जवळ उभा, त्यात पोटात जरा आवाज येऊ लागला, ‘हुरडा’ पडण्याची वेळ झाली होती माझ्या लक्षात आले!
ओ_ओ असा काही चेहरा झालेला माझा
पण आत आधीच अमोल गेलेला…मनात म्हणालो… हम्म अजून ५मिनट तरी तग धरावा लागेलच!