नऊला दहा कमी
नऊला दहा कमी
नऊला दहा कमी
मित्रहो,
ज्या मिसळपावने मला अनेक वाचक दिले. माझ्या लेखनाचा आस्वाद घेतला. त्या संस्थळाला माझे अभिवादन आणि धन्यवाद.
१००वे ईबुक प्रकाशित करण्याचा कार्यक्रम आयोजित केला आहे.
निमंत्रण आणि कार्यक्रम पत्रिका सोबत देत आहे. ज्यांना शक्य असेल त्यांनी आवर्जून उपस्थित रहा ही आग्रहाची विनंती.
ह्या पुस्तिका रुपातील सादरीकरणात ९० टक्के पुस्तकातील विषय मिपावून आधीच सादर झाले आहेत. अनेक धागे पुन्हा संपादित करून सादर केले आहेत.
ज्यांना या कार्यक्रमाला उपस्थित रहायचे असेल त्यांनी ९८८१९९१९४९ वर कळवल्यास आनंद होईल
थोडं उत्तेजक पण तरीही सवंग नसलेले , किंचीत कलात्मक, जरा वेगळं आपल्याला लिहीता येतं का याचा शोध घेतोय,कृपया हलके घेणे.
मागे एक दोन बालकथा लिहील्या, त्या मलाच आवडल्या, त्यानंतर मोठ्यांनी काय घोडं मारलयं, त्यांच्यासाठी कथा नको का ? असा विचार केला....एक प्रयत्न...
-----------------------------------------------------------------------
समोरची दारात रांगोळी काढत होती,
दोन्ही हातात रंग घेऊन तो गेला.
"ओह रंग....नको म्हणून" ती वळली,
"असं कसं... आज लावायचाच"
पहिला दिवस अविस्मरणीय असतो मग तो कॉलेज मधला,नोकरीतला किवा आणखीन कुठलाही.तशीच माझी या नवीन शहरातली पहिली भ्रमंती.जमकर रॅगिंग झाली.आता वातावरणाची सवय झाली (Acclimatize).भ्रमणध्वनी पण मिळाला व घरातून NOC त्यामुळे भटकंतीचा उत्साह द्विगुणित झाला.
भारतातून ओमान देशात येतो तेव्हा सर्वप्रथम नजरेत भरतात ते येथील सुबक आणि गुळगुळीत रस्ते. आपल्याइथे
एका किलोमीटरमध्ये शेकडो खड्डे असताना इकडे शेकडो किलोमीटर एकही खड्डा नाही. अर्थात कमी वाहने आणि
पाऊस जवळजवळ नाही; ह्यामुळे देखील रस्ते पटकन खराब होत नसावेत. कुठेही जा, फोटो काढावेत इतके सुरेख
रस्ते. काही वर्षांपूर्वी मस्कतमधील 'अमेरात' ह्या उंच डोंगरावर असलेल्या गावात जाण्यासाठी छान नागमोडी घाट
बांधला. घाट चढून वर गेल्यावर खालचे शहर फार सुंदर दिसते. विमानातून दिसतात तशी छोटी घरे आणि
*लता मंगेशकर यांचे शेवटचे शब्द*
(खरं तर असे सेम टू सेम शब्द मायकल जॅक्सन आणी त्याच्या नंतर देवाघरी गेलेल्यांचेही होते)
*मृत्यूपेक्षा या जगात खरे दुसरे काहीही नाही.*
*जगातील सर्वात महागडी ब्रँडेड कार माझ्या गॅरेजमध्ये उभी आहे.*
*पण मला व्हीलचेअरवर बसवले जाते!*
*या जगात सर्व प्रकारच्या डिझाईन आणि रंग, महागडे कपडे, महागडे बूट, महागडे सामान हे सर्व माझ्या घरात आहे.*
*पण मी हॉस्पिटलने दिलेल्या शॉर्ट गाऊनमध्ये आहे!*
*माझ्या बँक खात्यात खूप पैसे आहेत पण त्याचा मला काही उपयोग नाही.*
पहाटे म्हणा किंवा सकाळी म्हणा सहा वाजले की तात्याचा मोबाइल तात्याला विसाव्या शतकातील गोड गोड गाणी ऐकवून जागा करतो. तुम्ही काहीही म्हणा पण तात्याला स्वतःला विसाव्या शतकातील गाणी फार आवडतात. त्या वेळी कोणी लता मंगेशकर नावाच्या एक गायिका होत्या त्यांचा गळा गोड होता. त्यांनी गायिलेल्या बऱ्याच गाण्यांचा संग्रह तात्याकडे आहे. हा गाण्यांचा संग्रह तात्याला कसा मिळाला? सगळं सांगत बसलो तर वेळ लागेल. पुन्हा केव्हातरी.
रंग पाण्यास ना, हे तसे चेहरे
थांग लागेच ना मन किती गहिरे
व्देष माडापरी, प्रेम झाले थिटे
चेहर्यावर इथे मुखवटे... मुखवटे.
पुण्य गेले कुठे, पाप शिरजोर हे
सभ्य वेषात या नांदती चोर हे
दान देण्या निघे अन जगाला लुटे
चेहर्यावर इथे मुखवटे... मुखवटे.
शब्द फुलापरी मनी निखारा जळे
वेष संतापरी हृदयी विषारी तळे
लुच्चे फिरती इथे साव गेले कुठे
चेहर्यावर इथे मुखवटे... मुखवटे.
आता पुरण्पोळीची कसली आलीय कृती. म्हणजे त्यात काय नवीन.
पण , कणीकेची सुद्धा तलम , मऊ अशी पोळी होते हेच ह्या विडिऑतून दाखवलेय.
शास्त्रीय दृष्ट्या ह्याला, ऑटोलाईझ म्हणतात. ह्यात कणीक ज्यास्त काळ भिजळ्याने, तिचा दाणा न दाणा भिजतो व त्यातील ग्लुटन वाढते. व हेच पोळीला मौ बनवते.
तर ह्या वर्षी, कणीक अश्या रीतीने भिजवून पुरणाची पोळी करून पहा.
मी कृती देत नाहीये तर तुम्ही विडिओ पहाच.
हा माझा विडिओ पुरणपोळीचा,
कटाक्ष:
भाषा- हिंदी (मूळ बंगाली)
लेखक- शरच्चंद्र चट्टोपाध्याय
प्रकाशन- डायमंड बुक्स
प्रथमावृत्ती- १९३१
पृष्ठसंख्या- २०८
किंमत- ₹१५०
ISBN : 978-81-7182-917-1