दोन भिकारी भीक मागती
पुलाखाली करिती वस्ती
नेहेमी नेहेमी करुन याचना
भुलवी फसवी पांथस्थांना
एके दिवशी सांज वेळी
अशीच होती रीती झोळी
कोसुनी त्या चंद्रमौळी
करिती याचना भरण्या झोळी
धूर प्रकटला, डोळे दिपले
शिवशंभोने दर्शन दिधले
दोघांसी तीन अंडे दिले
इच्छा धरुनी फोड तयासी
इप्सित मिळेल त्वरित तुम्हांसी
दोघेही ते खुश जाहले
परतीच्या प्रवासा निघाले
दोघांच्याही दोन वेगळ्या वाटा
जाण्यापूर्वी गळाभेटा
वर्षानंतर भेटू पुन्हा आपण
देऊ यथेच्छ एकमेका आलिंगन
तिच्या आवडीनिवडीसाठीच
मी मैत्रीलाच गहाण ठेवलं
ते बोलावयाचे नेहेमी मजला
यायला सांगायचे नाक्यावर
एकही धड वाटत नव्हता तिला
एकेकाचं हळूहळू शिरकाण करून टाकलं
शिकाऱ्यावानी माग काढत होती माझा
नजरेत असावं म्हणून समोरच मचाण बांधून टाकलं
त्यांना खबर पोहोचताच याची
सुटकेसाठी त्यांनी जीवाचं रान करून टाकलं
लग्नाआधीच तिच्याविरुद्ध माझं कान भरून टाकलं
चंडी रूप धारण करून मग तिनं
सर्वांचंच पायताण करून टाकलं
प्रत्येक चीअर्सबरोबर एकेक थेम्ब सर्वानी ओवाळून टाकला
मोबाईल स्क्रिनवर त्या छोट्या मुलीचा फोटो दाखवत मला सकाळी शेजारणीने विचारले,'असं करणार्यांना तुमच्या देशात काय करतात?'
'शिक्षा होते...'
'हातं छाटतात? दगडाने चेचतात?'
'नाही.'
'मग काय करतात?'
'सगळे कोर्टात जातात, परत बलात्कार बलात्कार नावाचा हलकट खेळ खेळतात.'
'........'
------
'आम्ही यंदाच्या सुट्टीत अल् हिंदला जाणारोत!' एक आडनीड्या वयातली शाळकरी पोर सांगत येते.एरवी अल् हिंद म्हटलं कि कोण आनंद होतो!पण काल झाला नाही.
'काय पाहणार हिंदमध्ये?'
नष्ट केलेल्या डोंगराचेही स्मारक व्हावे
तत्कालीन पक्षाचे नाव त्यावर असावे
उदघाटन सोहळ्याची गाथा लिहावे
डोंगर दर्या खोरे फक्त पुस्तकातच उरावे
असेही एकदा व्हावे
नदीजोड प्रकल्पात मस्त हात धुवून घ्यावे
नवीन काहीतरी समोर आणून जुन्यावाणीच हादडावे
स्वतःच्या कर्तृत्वाचेच फक्त ढोल बडवावे
लोकांना परत नव्याने चुना लावावे
असेही एकदा व्हावे
रस्ते पुन्हा नव्याने उखडावे
त्याच जोमाने परत बांधावे
काळ्या कंत्राटदारांना दुसऱ्या नगरात वसवावे
त्या नगरातही जोमाने हादडावे
ती जशी जशी जुनी होत गेली
हळूहळू माझी सोनी बनत गेली
वाईनवानी कडुशार होती
नंतर मधाचे पाणी बनत गेली
रंगढंग बघूनच तर जवळ गेलो होतो
खटके उडायचे अधूनमधून
पुढे नवीन कहाणी घडत गेली
या एकल्या जीवाची ती राणी बनत गेली
आधी जे मिळेल ते खायचो नि राहायचो
मग हवी होती कशाला बायको ?
डोळे सताड उघडे असायचे, राव
या डोळ्यांचीच जणू पापणी बनत गेली
कधी आत हृदयात बसली ते समजलंच नाही
आत सळसळणाऱ्या रक्ताची वाहिनी बनत गेली
बायको आधी नकोशी वाटत होती यार
इंडो-अमेरिकन डेव्हलोपमेंट कौन्सिल मधील काही मित्र खालील इव्हेंट घडवून आणत आहेत. प्रा. भरत गुप्त ह्यांना मी भारतात असताना ओळखत होते. ते चांगले वक्ते असून शैक्षणिक धोरण ह्या विषयावर त्यांनी खूप काम केले आहे. मिपा वरील मंडळी जर बे एरिया मध्ये असेल तर त्यांनी ऐकायला जायला हरकत नाही.
लग्नाआधी लिटमसची चाचणी करून घ्यावी
निर्व्यसनी असाल तर वाईट सवय लावून घ्यावी
व्यसनांनुसार टाकावा एकेक थेम्ब लाळेचा
लिटमस पेपरवरी
जर सामू आला सात
लग्नास नसावी काही बात
त्यामध्ये असेल चढउतार
घ्यावी सरळ माघार , लग्नकार्यातूनी
सवयीनुसार सामूची वर्गवारी
तंबाखू असे तीनवरी
सुपारीसहित तोच बैसे पाचावरी
सोडामिश्रित आठवरी तर
ऑन दि रॉक्स ती दहावरी
देशीसाठी नसे चाचणी
देशी असे जनावरी
लक्षात ठेवा नवरोबानो
अर्धांगिनी पण लिटमस परी
सुटणार नाहीत नाद कुणाचे
(शेती व्यतिरिक्त अनेक कारक आहे, ज्याच्या परिणाम शेती व शेतकर्यांंवर होतो. यावर प्रकाश टाकण्यासाठी हा उपद्व्याप).
सामाजिक उपक्रमाचे हे आपले नववे वर्ष. हा उपक्रम आता मिपाला नवा नाही. मायबोलीकरांच्या साथीने गेली ८ वर्षे स्वयंसेवक हा उपक्रम यशस्वीपणे पार पाडत आले आहेत. मिपाकरांनीही गेल्या वर्षी भरभरून साथ दिली. समाजासाठी कार्य करणार्‍या संस्थांना सामाजिक उपक्रमाद्वारे मदत मिळवून देण्यास आपण प्राधान्य देतो. या उपक्रमात दरवर्षी ज्यांना सरकारकडून फारशी मदत मिळत नाही (वा मिळतच नाही) किंवा संस्था मुख्यत्वे फक्त देणगीदारांवर चालते अशा गरजू संस्थांना प्रामुख्याने वस्तुरुपात मदत करण्यावर आपला भर असतो.
पुतळा म्हणजे कधी गडकरी, सावरकर तर कधी तो लेनीन,
नाव बदलता मते बदलती, पुतळा त्या वृत्तीचे दर्शन.
पुतळा म्हणजे अंध धुंद निर्बंध कधी सत्तेचा दर्पण.
पु्तळा म्हणजे वांझोट्याशा अहंपणाचे कधी प्रदर्शन.
पुतळा म्हणजे मूर्ती नाही, धर्म रुढींचे ना त्या बंधन.
पुतळा म्हणजे दगड नी धातू, तरीही देई कुणास चेतन.
पुतळा म्हणजे "कधीतरी" अन् "कुणीतरी"ची फक्त आठवण.
पुतळा म्हणजे गतकाळाचे अशक्य भावूक पुनरुज्जीवन.
पुतळा म्हणजे चुकार कुठल्या पक्ष्याचे हक्काचे घरपण..
पुतळा म्हणजे हरवून गेल्या पत्रावरली पत्त्याची खूण..
