धोरण

पुतळा म्हणजे कधी गडकरी, सावरकर तर कधी तो लेनीन,
नाव बदलता मते बदलती, पुतळा त्या वृत्तीचे दर्शन.

पुतळा म्हणजे अंध धुंद निर्बंध कधी सत्तेचा दर्पण.
पु्तळा म्हणजे वांझोट्याशा अहंपणाचे कधी प्रदर्शन.

पुतळा म्हणजे मूर्ती नाही, धर्म रुढींचे ना त्या बंधन.
पुतळा म्हणजे दगड नी धातू, तरीही देई कुणास चेतन.

पुतळा म्हणजे "कधीतरी" अन् "कुणीतरी"ची फक्त आठवण.
पुतळा म्हणजे गतकाळाचे अशक्य भावूक पुनरुज्जीवन.

पुतळा म्हणजे चुकार कुठल्या पक्ष्याचे हक्काचे घरपण..
पुतळा म्हणजे हरवून गेल्या पत्रावरली पत्त्याची खूण..

पाऊल टाकता घरात , उघडावे ते कपाट ,

बदलावे सारे कपडे , राहुनी गप मुकाट

चहा झाला तरीही , प्यावासा वाटला तरीही

कप गुमान धुवून घ्यावा , देईल तेव्हढाच प्यावा

इथे तिथे बघावे नंतर , ठेवुनी एक माफक अंतर

हळूच जेवणाबद्दल पुसावे

येता आवाज तो करडा , होईल तेव्हाच खावे

चालेल थोडे कमी असले मीठ , चालेल थोडा असला कमी मसाला

आवाज ना करता गप्प उठावे , हलकेच टाकावे बेसिनला

काडीची चव नसली , तरीही गोडवे खुशाल गावे

हलकेच आठवूनी जेवण ऑफिसातले , दात कोरत बसावे

येता भांड्याचा आवाज फार , हळूच बंद करावे दार , बेडरूमचे

अगं असशील गं तू लोकांसाठी नावारूपाला आलेली बाई

पण माझी तू फक्त आई आहेस

मी लहान असताना तू किती प्रेम करायचीस

हवं नको ते सारं बघायचीस

मी कर्तासवरता झालो

नि तू दूर दूर गेलीस

इतकी कि आज तुला माझी हाकही ऐकू येत नाही

मी ओरडतो, घशाला कोरड पडते

बेचैन होतो , आतून बाहेरून फक्त एकच आवाज असतो " आई, आई नि फक्त आई "

तू प्रगतीची शिखरे पादाक्रांत करत गेलीस

एकावर एक पुरस्कार मिळवत गेलीस

प्रत्येक पुरस्कारासाठी वेळ देत गेलीस

पण मी तुला मनापासून दिलेले पुरस्कार विसरलीस

देवाची बरोबरी फक्त तूच करू शकतेस

तू
काना, मात्रा,
विलांटी, शिरोरेखा
घेऊन
माझ्या वहीत
हळूहळू लिहित जातोस,
तेव्हा
मी तुझे
राजस हात
लोभस डोळे
पहात राहते.

तुझ्यात इतका जीव का गुंतावा?

तू माझ्या हातांचे
देवनागरी चुंबन
घेऊन म्हणावे,
मातृभाषा कि काय
तिच्यातच जीव अडकतो बघ,
आई गंssss म्हटल्याशिवाय
प्राणसुद्धा जात नाही....

शाईचे बोट धरुन
तू परत रात्रीच्या
शांतप्रहरी
काना, मात्रा,
विलांटी, शिरोरेखा
घेऊन
माझ्या वहीत
तुझेमाझे हितगुज
हळूहळू लिहित राहतोस...

तुटक्या फुटक्या गळक्या एसटीत
वायफायवर सिनेमा पहायचा
सदा लेट ट्रेनची वाट बघत
फुकट नेटचा आनंद लुटायचा

शेती, व्यवसाय, नोकरीची
चिंता नाही करायची
साऱ्याच दुःखांवरती
फोर-जीची फुंकर घालायची

सारे पैसे बँकेत ठेवून
कॅशलेस व्यवहार करायचा
व्याजाहून महाग सेवांचा
मनसोक्त लाभ घ्यायचा

तुम्ही आणि जीएसटी
एकाच ताटात जेवायचे
उपाशी मरायचे नसेल तर
आधारला सारेकाही जोडायचे

वाव आहे , अजूनही कमवायला वाव आहे

कोण म्हणतं , आता काही शक्य नाही

अरे , मोदी हे फक्त आडनाव आहे

खोऱ्याने ओढत जा तुम्ही , जोपर्यंत हातात टिकाव आहे

वाव आहे , अजूनही सुधारायला ( स्वतःला ) वाव आहे

धंद्याला लावणाऱ्यांचा देशाबाहेर एक गाव आहे

पळून जाण्यासाठी पैलतीरी , सरकारी नाव आहे

ललित गेला , विजय गेला , निरव शांतता झाली

येतील हळूहळू बिळातून बाहेर एकेक

साल्यांच्या मनातच काळे डाव आहेत

सर्व साले एकजात बरबटलेले

म्हणूनच सुधारायला वाव आहे

वाव आहे , अजूनही कमवायला वाव आहे

तोबरे भरुनी निघाले सारे

स्वराज्याचे शिलेदार

शिवशाहीचा घोष दुमदुमे

मांडला झेंड्यांचा बाजार

भगवे निघाले , नभी फडफडले

उद्या निघतील हिरवे न लाल

धर्मावरून पेटतो इथे

जहालांसंगे मवाल

जर द्याल इजाजत

करतो इथे मी, तुम्हांसी एक सवाल

धर्म वेगळे मान्य मलापण

रक्त का साऱ्यांचे लाल ?

भगवा मनात माझ्या

भगवा तनात माझ्या

सोनेरी तेज जो देई

तो सूर्यही भगवा माझा

सिद्धेश्वर विलास पाटणकर C