विडंबन

नमस्कार मंडळी,

आज परत फा......र दिवसांनी विडंबनाचा मूड जमून आलाय तो कितपत जमलाय हे तूम्हिच ठरवा. खालील विडंबनाचं मूळ श्री. वडापाव ह्यांच्या ह्या कवितेत आहे. सदर विडंबन श्री. वडापाव ह्यांची माफि मागुन.

प्रेमाचा त्रिकोण / एक फुल दो माली हि नेहमीच एखाद्यासाठि वेदनामय घटना. त्यातुन प्रेयसी आपल्या सख्ख्या मित्राची झाली तर अजूनच नैराश्य येतं. पण कालांतराने तीला मित्राच्या प्रेमातील फोलपणा जाणवतो आणि मग ती परत त्याच्याकडे येते........कायमचीच! आता पारड ह्याचं जड झालय!

आमचे लाडके लोककवी हभप श्री धनाजीराव यांच्या काव्यजीवनातील चरणकमलांचे तंतोतंत अनुकरण करण्याच्या आमच्या छोट्या प्रयत्नांचे हे पुढचे पाऊल.

चल परत नव्याने सुरू करू सारे या काव्यातून पेरणीचा मनोदय व्यक्त करणार्‍या धनाजीरावांनी नांगरणीवर काहीच भाष्य केले नसल्याने धनाजीरावांच्या गोधडीला ठिगळ लावण्याचा हा प्रयत्न गोड मानून घ्यावा..

***************************************************

चल परत नव्याने सुरू करू सारे
नांगरले नव्हते कधीच शेत असे पुन्हा नांगरु

पाटाला येईलच पाणी वरच्या
त्या पाण्या समेच आपलं बियाणं पेरुन टाकू

खुप केले आपण नियोजनाने पीक घेणे
त्या पल्ल्याड जाऊन फक्त पीकासाठी राबू

असेल अजूनही सळसळता जोम आपल्यातही
त्या रगेल पणाची थोडी चव चाखून पाहू

चल बरोबर मिळून राबू जरासे
भूगर्भातील अंकुरापर्यंत पर्यन्त असेच आपण पोहोचू

शेतात असणारच उंचसखल थोडेसे खोलगट
त्यातूनच आपल्या मेहनतीचा अर्थही नव्याने उमजू

पहिले ठिगळ मि.का. च्या कवितेला.
वरिगिनल कविता <a href="http://www.misalpav.com/node/17298" title="प्रलय">प्रलय</a>

शंख करत माझ्या नावाचा
बाप धावतो मागे मागे
गुणपत्रक ते बघता बघता
नेत्र तिसरा उघडु लागे

अकडा मोठा बॅकलॉगचा
तरी भटकतो मित्रांसंगे
लेक्चर बुडवुन कट्ट्या वरती
रात्रं दिन करीतसे दंगे

निर्लज्ज हात पुढे पसरतो
पॉकेटमनी संपताच तो
छळायस जन्मला कारटा
हताश बाबा करवदतो

मग

(काल काही मिपाकरांशी गप्पा मारता मारता 'नासा म्हणे' ची आठवण आली नि अचानक हे असं झालं.)

डावीकडे भारत,
उजवीकडे लंका
सेतू मधोमध
नासा म्हणे

गणकी श्रेष्ठ भाषा,
गीर्वाण ही थोर
जळो भूतकाळ
नासा म्हणे

किरणोत्सारी भेव
नाही मुळी वाव
गोमयाच्या आड
नासा म्हणे

जगी या शिक्षण
श्रेष्ठ एका स्थानी
हिंदुस्थानी आज
नासा म्हणे

भारती थोरियम
पडले हो विपुल
आणा ढापून
नासा म्हणे

ऐशा नासा नरे
ररा झाला त्रस्त
पोचे वॉशिंग्टनी
करे रुजवात

(चाल- किती सांगू मी सांगू कुणाला, आज आनंदी आनंद झाला -)

"किती अडवू मी अडवू कुणाला, आज सिग्नलहि का बंद झाला
द्या हो बाजू चला, रस्ता सोडा मला" - आला ओरडत पोलीस आला .....

पावसाळी खड्ड्यांत, रस्त्याच्या काठी, पोलीस अवतरले
नाही हसू गालात, नाचवती चिखलात, सर्वजण कुरकुरले
पोलीस दिसतो दुरून, शिट्ट्या झाल्या फुंकून, साऱ्या ट्र्याफिकचा गोंधळ झाला .....

पोर लहानमोठी ही, म्हातारी कोतारी, भ्यालेत सर्व किती
कुणी इथे गाड्या, कुणी तिथे गाड्या, पब्लिकला नाही भिती
दहा गाड्या धडकून, पाचमध्ये अडकून, तोंड भरूनी फेसच आला .......