कविता

अपुर्ण

का कोरतेस, काजळ तु कुरंग नयनात,

नसेल बघणार मी, तर श्रुंगार व्यर्थ आहे

*

का लिहितिस त्या भावपुर्ण कविता

नसेल गाणार मी, तर ते शुष्क शब्द आहेत

*

जरी माळला ,सुगंधित मोगरा तु कुंतलात

स्पर्षाविना माझ्या, तो साजणे, गंधहिन आहे

*

लावलेस जरी अस्मानि सुर तु गळ्यातुनि

माझ्या साथि विना ति मैफित अधुरी आहे

*

जरी जगात प्रेम आहे, हे पुर्ण सत्य आहे

तरी माज्या विणा साजणे, मात्र सारे मिथ्य आहे

*

का रेखाटतेस हट्टाने ,सुख चित्र भविष्याचे

भरु देत रंग मजला, अन्यथा ते बेरंगी आहे

*

तुला बापू म्हणू की बाप्या ?
स्वतःच्याच
स्खलनशीलतेने
असुरक्षीत
ईतरांनाही
असुरक्षीतता वाटणारा
तुला बापू म्हणू की बाप्या ?

जीवातला शिव
भुकेला प्रणयाच्या लीलेला
निसर्ग सुंदर प्रकृती
मायेच्या प्रितीला

दुधाळ चांदव्यात,
प्रखर तेजाळते
एक चांदणी माझ्या,
घरात डोकावते

मी बसतो दडून,
तिच्यापासून
ती हलत नाही,
टक लावते

माझा मी लिहितो,
हळुवार गुणगुणतो
ही, मी लिहिलेले,
गावाला ऐकवते

चालत राहते रात्र,
ही चांदणी मात्र
अमीट असल्याच्या,
थाटात वावरते

उशीरा कधीतरी,
फिरते माघारी
ती गेल्यावर तिची,
टिमटिम आठवते

रात्रभर छळते,
मला जागवते
पहाटे निमूट माझ्या,
कवितेत उतरते

- संदीप चांदणे

आज मराठीचा दिन
ठोकू घोषणा भर्पूर !
करू फॉरवर्डं मेसेज
घेऊ बडवून ऊर !!
माये मराठी पहा गं
प्रेमा आला महापूर !
सोनियाचा दिनू आता
नाही राहिला गं दूर !!
पोरे पाठवू आमची
इंग्रजि माध्यमामध्ये!
शिल्लक जागा राहतील
मराठीच्या शाळांमध्ये !!
याला म्हणतात त्याग
खळबळ मनी माजे!
मराठी बांधवांसाठी
इत्के केलेची पाहिजे!!
मेसेजेस इंग्रजीत
इंग्रजीत बोर्ड सारे!
वाचवण्या मराठीला
काहीतरी करूया रे !!
शिकू इंग्रजीमधून
इंग्रजीमधून बोलू!
वाट इंग्रजीची धरू
वाट मराठीची लावू !!

"असुं"या च्या जिद्दीने
व्यवहार सिद्ध होतो
असूया घर करते
सुंदर सत्यास कडवट मानत
खुले विनाअट प्रेम पारखे होते

कल्पना आणि विचार करा..

एकपत्नी व्रताचे बंधन तोडून
राधेकडे पाहिल्या बद्दल ..

सीता रामाची
अग्नी परीक्षा घेते
रेणुका जमदग्नीचा
प्राण मागते
अहल्या गौतमास
पत्थर होण्याचा
शाप देते

मित्रा, आपण भेटलो परत
पन्नास वर्षांनी या स्नेहमेळाव्यात…
आणि आठवणींच्या चित्रांचे रंग
परत एकदा ओले झाले...
आठवला भाजी-भाकरीचा डबा,
आईनं पहाटेच उठून तयार केलेला
अन्नपूर्णेच्या मायेनं
एसटीने आपल्यापर्यंत पोहोचवलेला ...
आठवला बिनाका गीतमालाच्या
सरताज गीतांचा कल्ला ..
कित्येक बुडवून लेक्चर्स ,
गेलो मॅटिनी शो पाहायला ..
आपण सर्वच कुणबीकीचा
वसा आठवत लढत होतो ...
अडचणींचा गोवर्धन
जिद्दीच्या काठ्यांनी तोलत होतो ...
आयुष्याच्या संध्याकाळी
कृतार्थतेच्या सात्विक भावांनी

नका ग चांदण्यांनो
नका येऊ खिडकीत
तिच्या मनाचा ठाव
सांगा येऊन पडवीत

सांगा तिच्या गाण्यात
का, आहे नाव माझे?
माझ्याविन विरहाचे
का, सोसते ती ओझे?

ठावे तिलाही आहे
का, रात्री कवितांचे
येती जथ्थे, जाती
स्वप्न गाऊन उद्याचे?

आतूर प्रीत आत
रोज झुरते उरात
सांगा तिला हे सारे
चमचमत्या सुरात

तिचे चालणे बोलणे
भास होऊन छळते
लय श्वासांची तेव्हा
आठवांशी अडखळते

सारे आठव आठव
युगांच्या जणू फेऱ्या
रेखू पाहती नशीबाला
तळहातावर कोऱ्या

(नंब्र सूचना: कृपया कवितेचे रसग्रहण आपापल्या मनातच करावे. कवीकडे स्पष्टीकरण मागू नये. कवी मिपावरून हद्दपार होऊ इच्छित नाही. तसेही समझनेवाले अगोदरच कवितेचा अर्थ समझ गये है!)

बाई अगदी बावनकशी
शिनेमावाणी दिसते जशी
काका नेतो तिला डेटवर
पिळत पिळत आपुली मिशी

कॉफी, गजला, पुस्तकचर्चा
काका जाणी जुने बहाणे
"वाड्यावरती येइल का ही?"
मनात मांडे गुपचुप खाणे

बाई परंतू त्यास सवाई
ऐकुन हसते चावट कविता
फिरुनी सांगे, "सहा वाजले,
कन्या थकली वाट पहाता"

लयीत एका झुलवीत
--------------------------------
लयीत एका झुलवीत
केसांची महिरप काळी
गुलाब पांघरुन अंगावरती
जाशी कुठे गं सकाळी ?

तारुण्याने नव्या तुझ्या
झालीस तू बावरी
किती जपावं तुला कळेना
झाली नजरही भिरभिरी

तुझ्या कटाक्षांनी आम्हा
वेड लागायची गं पाळी

पाहताना तू आमच्याकडे
करू नको अनमान
तुझ्या नजरेसाठी आम्ही
जीव करू कुर्बान

गोड अति रूप तुझं
फुलांनी भरली डहाळी

तुला जायचं तर जा
जशी तुझी मर्जी
तुझ्या कोमल पायांपाशी
आमची एक अर्जी

अगणित आकाशगंगा
अगणित सूर्य गगनी
अगणित असती धरणी
त्यातून कोण कुठली रोहिणी?

काय तिचे सुख
नि काय तिचे दुःख
विश्वाच्या उलाढालीपुढे
आहे ते नगण्य

काय तिचे हेवे
नि काय तिचे दावे
एवढ्या भव्य संसारापुढे
क्षुद्र ते ठरावे

काय तिचे ज्ञान
काय तिचे विज्ञान
चराचराच्या गूढापुढे
नाही त्याला स्थान

म्हणूनच नम्र रहावे तिने
गर्व नको तिच्या मनी
अगणित मानवांमधून एक आहे
कोण कुठली रोहिणी

- सौ. रोहिणी विक्रम मनसुख