जर विशालची तरही तर आमची जरही
(जरही) या दिशेला एकदाही यायचे नव्हते मला
मोकळे हापिसात् कधिही, व्हायचे नव्हते मला
या दिशेला एकदाही यायचे नव्हते मला,
कळ उठता पोटातूनी, दाबूनी ठेउ किती?
दर्प जहरी इतरे जनांना, द्यायचे नव्हते मला
आज गडबड जाहली पोटामधे माझ्या कशी?
करपट ढेकर द्यायची, मिटींग मधे नव्हती मला
वेळ नाही काळ नाही, ना कुणाची लाजही,
पाचवी वाटी बासुंदीची , प्यायची नव्हती मला,
खुरपणी
संयम संपला संतापाने, फुलला माझा श्वास
लागलात जर मागे माझ्या, घेइन मिपा संन्यास ||१ ||
इक्षुदंडी कविता लिहिता, धावत येती टवाळ
प्रतिसादांच्या उतरंडीने, मन होते किती घायाळ ||२ ||
पान खाऊन येती दाजीबा पिंकाच्या टाकीत चुळा,
चार शब्दही कौतुकाचे लिहीले न माझ्या भाळा ||३ ||
एकएक प्रतिसाद वाचून माझे अंगअंग शहारले
श्वास होतो विग्दद, हे माझे विश्वची न उरले |||४ ||
पेरणा सांगायलाच पाहिजे का दर वेळी?
चालः- गे मायभू तुझे मी
नोटा
नोटा कितीक असती
हजार पाचशेच्या
नाही कुणास मुल्य
कागद वाटती साऱ्या
दूरस्थ आयकर विभाग
ठाऊक पाहतो मजला
डोळ्यांत् कॅशियरच्या
अनुकंप दाटलेला
झालो विवश परंतु
बोलणार काही नाही
निःशब्द भावनांना
होळीच साक्षी राही
अत्यंत भित्रे
08112016
पैजारबुवा,
बंद जाहला वाजून वाजून, गजराचे चुकले
कठीण दिलीसे नेमून कसरत, ट्रेनरचे चुकले
मध्ये उपटला कुठून जन्मदिन, पेस्ट्रीचे चुकले
वामकुक्षीला विसावला त्या, खाटेचे चुकले
बुडून गेला दुलईमध्ये, झोपेचे चुकले
शर्ट दाटला पोटाला अन टेलरचे चुकले
तडफडला पण गेला नाही, ट्रेकिंगचे चुकले
रांजणापरी उदरी ढकले, माशाचे तिखले...
(गजब)
Foolपाखरा
खोकल्याची उबळ यावी
तशी आज मला काळाची उबळ आलीए,
तरुणाई तर म्हणते ती सगळ सर करत चालली
पण त्यांचे सर तर मला खाली दिसतात आणि पाय हवेत !
खोकल्याची उबळ यावी
तशी आज मला काळाची उबळ आलीए,
जेव्हा माणूस विचार करावयास शिकला
तेव्हा पासून मला कलीयुगच दिसत
तो माकड होता तेव्हा सुखी होता कदाचित
ते सुख मला वापस हवय स्वछंद माझ्या स्वप्नातल्या सारखं
पण त्यांच्या स्वप्नातल्यासारख नसलेल.
आज अंगारकी चतुर्थी निमित्त मी केलेली कविता....
टिप :- ही कविता कोणाची टिंगल टवाळी किंवा भावना दुखावण्यासाठी लिहिलेली नसून "अंगारकीच्या या पवित्र दिनी" माझ्या मनःपटलावर उमटलेले तरंग आहेत. तोच शुध्द सात्विक भाव कवितेतून वाचकांपर्यंत पोचवण्याचा मी प्रामाणीक प्रयत्न केला आहे. या मधून कोणताही इतर अर्थ जर कोणत्या वाचकास दिसला तर तो केवळ माझ्या प्रतिभेचा दोष समजून वाचकांनी उदार मनाने मला क्षमा करावी. गजाननाची आसिम कृपा सर्वांवर सदैव राहो...
श्री गणेशायनमः
आज अंगारकीच्या सणा
चापून खाउ साबुदाणा
घंटा बडवू घणाघणा
स्पिकर लावूया ठणाणा
पेरणा
कद्रू एके तुझा बाप कद्रू दुणे बहिणी दोन
कद्रू त्रिक भाउ तुझा , हरामखोर चिंधी चोर
कद्रू चोक वेणीत सुतळी, कद्रू पाचा अनवाणी चाल,
कद्रू सक साडीवर ठिगळ, साता कद्रू हसू ओशाळ
मंडई मधे फेकलेली भाजी कद्रू आठा पिशवित टाकू
वडापावचा कागद सुध्दा नव्वे कद्रू रद्दीत विकू
जटाळलेले केस आणि कळकटलेले कृष्णवदन
अधन मधन दातांनाही कद्रू दाहे कर मंजन
सर्वाना होळीच्या अगाउ शुभेच्छा!
पालथागडू
ह्याच्यातून त्याच्यात
त्याच्यातून ह्याच्यात
शब्दातून क्रीडेत
क्रीडेतून शब्दात
व्यासातून आसात
आसातून व्यासात
शब्दांच्या मनोय्रात
मनोय्रांच्या शब्दात
अर्थ नाही आशयात
आशय नाही अर्थात
रिकाम्या कुंथनात
कुंथनातून रिकाम्यात..
शब्दकृतींच्या प्र-हारात
भासं~कृतींच्या पूर्ण-विरामात! ;)
कवी- अपना
(महाग्रु)
पेरणा क्र १ आणि पेरणा क्र २
सूर्य मी अन काजवे ते, जाणूनी होतो जरी
राहतो धूंदीत माझ्या, पाठ माझी खाजरी
आत्ममग्न उष्टपक्षी, म्हणती मला पाठीवरी
मीच घडवले, मीच केले, ग्रेट माझी शायरी
भेट जर झालीच आपुली, सोडेन ना तूजला घरी
माझिया माझेच कौतुक, ऐकूनी तू दमला जरी
समूळ पिळून्-बोरकर
अज्ञ पामरांच्या माहिती साठी - उष्टपक्षी = शहामृग्
