विरंगुळा

मिसळपाववर शतशब्द कथांची स्पर्धा चालू आहे . कथांचा पाऊस पडतोय नुसता .वाचकांचा आणि लेखकांचाही कल्लोळ चाललाय नुसता . आपणही घ्यावा का भाग ? आपल्याला बऱ्यापैकी जमतं कि कथा लिहायला . तो विचार करत होता . लिहूनच टाकू . अगदी पहिला नाही तर तिसरा तरी नंबर येईल अश्या दृष्टीने बराच वेळ विचार करून त्याने एक शशक कथा लिहिली आणि डकवली.

१० मिनट दुसर्या कामात गुंतला . आत्तापर्यंत किती प्रतिसाद आले असतील ? किती जणानी +१ दिला असेल कितींनी -१ हे बघायला अधिरतेने त्याने मी .पा चं पान रिफ्रेश केलं अन ती महान अक्षरं झळकली

'The website encountered an unexpected error. Please try again later.'

तो - हे बघ मिपावर शशक स्पर्धा सुरु आहे.तु पण त्यात भाग घे.
ती- छे आप्ल्याला नाही जमणार हे कथा बिथा लिहीने.तुच लिहीत बस.
तो - मी सध्या सन्यास घेतला आहे,नाहीतर लिहीली असती.
ती - प्ण हे लीहिने काय सोप नसत.
तो - अग सोप असत काहीतरी प्रसंग डोक्यात ठेवायचा आणी त्याभोवती शब्द रचत जायचे.हे बघ इथेच पन्नास एक शब्द झाले.आता इकडुन तिकडुन हुकडुन अजुन एक पन्नास शब्द जमा करायचे आणी घुसडवायचे .झाली शशक तयार हाकानाका.
ती - पण नंतर त्याचा सिक्वल ही लिहावा लागेल ना ?
तो - ते नंतर पुढच्या फेरीत गेलतर बघुया.
ती - शिर्षक काय द्यायच कथेला ?

चंद्रा . नावाप्रमाणेच चंद्रासारखा मुखडा . का त्या मुख्ड्यावरूनच नाव ठेवलं गेलं होतं कुणास ठावूक .गव्हाळ रंग . टपोरे बोलके डोळे आणि लांब केस तिच्या सौंदर्यात भर घालत होते . तेवढ्याच भांडवलावर तिला पहिल्यांदा पाहताच राजीव ने आपली संमती कळवून टाकली . राजीव हि चांगला देखणा होताच . बाकी कुठल्याच गोष्टीत दोघांच्यात साम्य नवतं . चंद्रा उत्साहित , बडबडी, थोडीशी बालिश तर राजीव अबोल . कामापुरतं बोलणारा . एखाद्या दिवशी हसला तर आज सुर्य कुनिकड उगवला असा प्रश्न पडायचा सावित्रीला . थोडासा तिरसटच . राजीव च्या घरची परिस्थिती चांगली होती .तर चंद्रा गरीब .

* संपूर्णपणे काल्पनिक
** कमकुवत मनाच्या लोकांनी आवश्यक ती काळजी घ्यावी.
*** आमची प्रेर्ना

मागिल भाग..
आणि हे सुशिक्षित महाराज प्रकरण म्हणजे खरच पुन्हा त्या अज्ञाता'ची (सुरवातीच्या हो! ) आठवण करवून देत होतं. मी मनात म्हटलं..'मरे ना का त्याचा ड्रेस कसाही असला तरी..आपल्याला थोडच त्याचं अनुग्रहीत व्हायचय..आणि वैजूही आज ह्याचं ऐकेल सगळं..पण ती ही कुणाची अनुग्रहीत होणार्‍यातली नव्हेच..त्यामुळे भ्या कशाला?'
पुढे चालू...
====================

आणि तो सुरु जाहला.

तो:- हम्म्म.. हात जोडा.

आंम्ही:- __/\__ (नमस्कारावस्थेत गेलो.. म्हटलं बघू तरी काय घडतय!)

अमावस्येची रात्र होती . रात्रीचे ८ वाजले होते . 'काल्या' बाबा राजीव सोबत आपलं सगळं समान घेवून आला .गुढघ्यापर्यंत काळी कफनी , खाली काळी लुंगी , कमरेला कमरपट्ट्या सारखं लाल कापड बांधलेलं . खांद्याला काळ्याच कापडाची झोळी. कपाळावर काळा टिळा. डोक्याला काळं फडकं गुंडाळलेल. ह्या सगळ्याला म्याचींग असा शरीराचा रंगहि काळाच . पण डोळे मात्र कमरपट्ट्याला म्याचींग असे लाल आणि बटबटीत .त्याच्या ह्याच अवतारामुळे ज्यांना तो माहित होता ते त्याला काल्या बाबा म्हणायचे . काल्या एक तांत्रिक होता . काळ्या शक्तींची उपासना करायचा तो . काही काळ्या शक्ती आणि सिद्धी वश होत्या त्याला .

प्रेरणा: बाहुबली बघा व्यवस्थापन नीती शिका

मिसळपाव हे संस्थळ, तिथले लेख, कविता, काथ्याकुट आपण सर्वानी वाचलेच असणारच, पण ते फक्त वाचन आणि मनोरंजन म्हणून न बघता एक बोधप्रद संस्थळ म्हणून बघितले तर कसे होईल ह्यासाठी हा खटाटोप.

मिसळपाव वर ह्या गोष्टी शिकण्यासारख्या आहेत.

(कथा वाचण्यापूर्वी एक निवेदन - ही कथा मी पूर्वी लिहिलेल्या शिकारी रात्र या कथेची सुधारीत आवृत्ती आहे. कथा कशी वाटली याबद्दल आपल्या प्रतिक्रिया कळवा फक्त प्रतिक्रिया पूर्वग्रहदूषित नसाव्या ही माफक अपेक्षा!)
***
मध्यरात्र उलटून गेलेली असते.
वातावरणात खूप थंडी असते.
एक बैलगाडी गावाबाहेरच्या निर्मनुष्य मैदानातून चंद्राच्या उजेडात गावाकडे जात असते.
अचानक दोन्ही बैलाच्या मधोमध एक भयप्रद कुत्रा येतो आणि गाडीच्या खाली सरकतो आणि दोन्ही चाकांच्या मधोमध चालायला लागतो.

भामाक्का बाजाराच्या टेम्पोमधून खाली उतरली तेव्हा उन्हं उतरायला होती. घराजवळ पोहोचल्यावर ओट्यावर बसलेल्या धाकट्या लेकी उराशी बिलगल्या, तसं लेकींना कवटाळू धरताना, भामीचं लेकुरवाळं आभाळ आणखीनच भरून आलं. "गोमू कुटं दिसंनांग पोरींनो ? ". " मगाचंधरनं ती शोध्तीय्या पाडीला अन तिच्या पाडसाला". …… "पाडी लई द्वाड, हायवेच्याकडच्या फाट्याकड बघायला जात्येगं पोरींनो ". असं बोलून भामी तिथून निघालीसुद्धा.

३ वर्षे खच्चून पर्फोर्मंस दिल्यावर शेखरअण्णाने तीला सोलो पाठवायचं ठरवलं. घरवालीशी बोलून झालं, नगरसेवक काचीचं नाव निघालं. घरवालीला केवढा आनंद झाला, काचीबरोबरची रात्रीची "बैठक" छान झाली.
"१८ वर्षांपेक्षा मोठी दिसायला लागली आता तु" असं काचीकडून उत्तर मिळाल्यावर खुश झाली.

टोपाझची रात्र जवळ येवू लागली, खरेदी वैगेरे झाली. शेखरअण्णाने पारदर्शक डीपकट घालायला लावलं तीला.
"कष्टमरको खुश रखेगी…. इदर जैसे डान्स किया, उससे अच्छा उदर करेगी" असं ऐकल्यावर त्याचं टेन्शन कमी झालं.