मुक्तक

नशीब...

जागोजागी फाटले नशीब
किती ठिगळे लावू विरणावर

काय काय भोगले हे न आठवे
नाही विश्वास आता स्मरणावर

आयुष्यभर रडत होतो
कोण रडेल माझ्या मरणावर

आजवर जळत राहिलो
तरी टाकिती सरणावर

राजेंद्र देवी

डोईवर माझ्या
नाही टोपी तरी
जगण्याची रीत
सोपी नाही ...
खांद्यावर माझ्या
नाही जरी झेंडा
कधीमधी दांडा
तिरडीचा...
हातामधी माझ्या
नाही तलवार
कसे झेलू वार
देव जाणे...
पायामधी माझ्या
उरले ना त्राण
आवरतो प्राण
कंठाशी खिळले...

मला नाही ठावे
काय माझी जात
तरी नाही जात
भूत ते भयाचे...

निसर्गाचं गाणं

ओला घाट, नागमोडी वाट
केवड्याचे रान, घनदाट

केवड्याचे रान, सळसळते नागीण
वारा वाजवी सुमधुर बीन

ओले रान, ओले पान
ओंजळ छोटीसी, निसर्गाचे दान

कडेकपारीतून वाहती निर्झरांचे पाट
रानातून हुंदडे वारा पिसाट

विसरुनी भान, तुडवितो रान
ओठावरती फक्त निसर्गाचं गाणं

राजेंद्र देवी

मन विचाराचे घर
मन कृतीचे आगर
मन अथांग सागर
मन मधुर साखर
मन आभाळीचा रंग
मन आत्मरंगी दंग
मन देहाचा आरसा
मन स्नेहाचा वारसा
मन मायेचे माहेर
मन देवाचा आहेर

मन चंचल चंचल
मन कधी अविचल
मन मोकाट मोकाट
मन कधीचे मुकाट
मन धावे सैरावैरा
मन माळावरला वारा
मन गरीब पामर
मन कधी अनावर

मन वेडेही भासते
मन मनात हासते...

माझे स्वप्न...

तुझी नाजुकता फुलात आहे
फुलाचा गंध तुझ्यात आहे

तुझी अवखळता पाण्यात आहे
पाण्याची झुळझुळता तुझ्यात आहे

तुझ्या रागाची धग आगीत आहे
आगीची तेजस्विता तुझ्यात आहे

तुझा अबोला वाऱ्यात आहे
वाऱ्याची दिशा तुझ्यात आहे

तुझे अस्तित्व स्वप्न आहे
माझे स्वप्न तुझ्यात आहे

राजेंद्र देवी

अंधारलेल्या निशा...

पाहून स्वप्ने उद्याची
सोकावली आहे निराशा
आता कोठे जागू लागल्यात
आठवणी जराश्या

का करीशी वणवण
या रखरखलेल्या वाळवंटात
आता कोठे विसावल्यात
उन्हात सावल्या जराश्या

आजूबाजूला कोलाहल किती
कोण ऐकेल माझे
वाचाळ झाली आता कोठे
माझी मौनाची भाषा

ना भिजते मन माझे
या कोसळत्या पावसात
राहतं नाही माझ्या
आठवणी पारोश्या

भरकटत जात आहे मी
दिशाहीन झाल्या या दिशा
दाविती उजेड मज
या अंधारलेल्या निशा

राजेंद्र देवी