प्रेरणा: ते दिवस निघून गेले
टेबलावर प्याले आपटून
आणखी-आणखी भरण्याचा हट्ट करून
धुंद धुंद होत रिचविण्याचे
ते दिवस निघून गेले.
मित्रांमध्ये पिऊन-पाजवून
विकांताला पार्ट्या करून
तरीही बुधवारी नाइन्टी मारण्याचे
ते दिवस निघून गेले.
थोडीशीच वोडका पिऊनसुद्धा
आपल्या घरी जाऊन
बायकोचा ओरडा खाण्याचे
ते दिवस निघून गेले.
पुरेसे खंबे आधीच आणून
बॅकअप बाटली तयार ठेऊन
तरीही एक क्वार्टर कमी पडण्याचे
ते दिवस निघून गेले.
जय रायरेश्वर
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
सकाळची प्रसन्न वेळ. रायरेश्वराचं अफाट पठार. पठारावरून ऊन हळूहळू खाली दरीत उतरत होतं. तर शिवाजीराजे किल्ल्यावर जात होते.
सारीकडे पिवळं पडलेलं गवत. त्यामुळे पठार सोनेरी भासत होतं. आणि तो सोन्याचाच दिवस नव्हता काय ?
आज राजे आणि त्यांचे सहकारी किल्ल्यावर चालले होते, ते रायरेश्वराच्या देवळात शपथ घ्यायला. साधीसुधी शपथ नाही, तर स्वराज्य स्थापनेची ! तो दिवस होता - २७ एप्रिल १६४५.
२५ मार्च २०२०
या दिवशी कोरोनामुळे लॉक डाउन करण्यात आले .
त्यानंतर अनेक लोकांनी त्या काळात सेवा किंवा समाजसेवा केली ,
पण त्यांच्यामध्ये असेही काही लोक होते की ज्यांनी विशेष कार्य केलं . प्रेरणादायी !अगदी हटके !
अशा २७ लोकांच्या कार्याची माहिती व्हावी म्हणून विवेक स्पार्क फाउंडेशन या संस्थेनं ,
एक पुस्तक निर्मितीचा उपक्रम हाती घेतला आणि तो आता पूर्ण झाला
देव पाहिलाय आम्ही
असं त्या पुस्तकाचं नाव आहे आणि ते कार्य कथा रूपात मांडण्यात आलंय .
त्याचं प्रकाशन आज संध्याकाळी होत आहे - २५ मार्च २०२४
६. ३० , न्यू इंग्लिश स्कुल टिळक रोड पुणे
मनी वसे ते
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
२७ फेब्रुवारीला मराठी भाषा गौरव दिन होता. त्यादिवशी रात्री शाळेत थांबायचं ठरलं. सर असं म्हणल्यावर त्या कल्पनेने वरुणला धमाल वाटली. त्याच्या दुसऱ्या दिवशी राष्ट्रीय विज्ञान दिन होता.त्याच्या तयारीसाठी मुलं काम करणार होती.
ही बाईपण भारी देवा
व्ही फॉर - भाग चार - अंतिम
--------------------------------
त्यांच्या गॅंगमध्ये एक उत्तमसिंग नावाचा पोरगा होता. मध्य प्रदेशातला. त्याच्या सहाय्याने तिकडून भारीभारी शस्त्रास्त्रं यायची . थातूरमातूर गुन्हेगारीपण आता काळाबरोबर बदलली होती .
दिप्या आणि आणखी चार पोरं पळाली . आधी नाशिक , गुजरात आणि मग तिथून मध्यप्रदेशांत एके ठिकाणी .
व्ही फॉर - भाग तीन
----------------------------
रियाला किडनॅप केल्याचं तिने आई-वडिलांना सांगितलं होतं . बापरे! साधी मध्यमवर्गीय माणसं ती . घाबरलीच . पोरीला किडनॅप केलं, त्यात तो नामचीन गुंडा ! पण पुढे त्यांच्या कानावर असं आलं की त्याच्यावर हल्ला झालाय . तो वाचेल याची शक्यता फारच कमी आहे. पण त्यांनी एक केलं . त्या क्षणापासून त्यांनी रियासाठी स्थळ बघायची सुरुवात केली.
पण दिप्या त्याच्यातून वाचला. तो वाचणारच होता . त्याची इच्छाशक्ती जबर होती आणि अंगातली रगही !
व्ही फॉर – भाग दोन
--------------------
मयत उरकून ते परत निघाले.
गाडीत खास पोरं होती ; पण सगळेच शांत होते . कारण दिप्या शांत होता. पोरांना वाटत होतं की भाई दुःखात आहे - मोठ्या भाईच्या . ते खरंही होतं; पण दिप्या या क्षणाला डबल दुःखात होता .
व्ही फॉर ... (भाग १)
-----------------
दिप्या एक गँगस्टर होता . मोठा भाईचा उजवा हात !
त्या दिवशीची सकाळ उजाडली तीच भयानक खबर घेऊन... मोठा भाई त्यांच्या गॅंगचा डॉन होता . त्याची हत्या करण्यात आली होती.
*हेंडगूळ*
