कविता

तुझी आठवण
भुइचाफा जो
आत लपवता
कंद मृण्मयी
पहिली सर अन्
रुजून येई.

तुझी आठवण
हिरवा चाफा
मोहवणारा
खुणावणारा
दृष्टीला परि
नच दिसणारा.

तुझी आठवण
पिवळा चाफा
मधुगंधाने
दरवळणारा
सुकला तरिही
जाणवणारा.

तुझी आठवण
कवठी चाफा
तिन्हिसांजेला
हळू उमलतो
रात्रि सुगंधी
सोबत करतो.

तुझी आठवण
खुरचाफ्यासम
अपर्ण होउन
मूक फुलांनी
भरून अंगण
तुलाच अर्पण.

परवाच्या होळीला मला आठवल्या त्या राजपूत स्त्रियांनी केलेल्या जोहारच्या होळ्या पृथ्वीराज, संभाजी महाराज, राजा दाहीर यांनी केलेल्या सर्वस्वाच्या होळ्या, नंतर इंग्रजांबरोबर स्वातंत्र्ययुद्धात अनेक वीरांनी केलेल्या आपल्या संसाराच्या होळ्या.

जन आला दिन होळीचा, उधळीत विविध हे रंग
आसेतु-हिमाचल राष्ट्र, होलिका स्वागता दंग !

उत्साह खरोखर मोठा, पक्वान्ने घर घर बनती
पण मज या हर्षोल्हासी, वेगळ्या होलिका स्मरती!

भूपाल सिंध प्रांताचा, आठवतो मज दाहीर
ज्याने पहिला या देशी, झेलला यावनी वार!

आज जागतिक चहा दिनानिमित्त हे स्फुरले. गोड मानून घ्या. आवडले/न आवडले तरी कळवा.

जुना विषय काढण्यासाठी, विचारले मी चहा घेणार?
तोच विषय टाळण्यासाठी, विचारते ती चहा घेणार?

नको वाटले छप्पर आणि नको वाटले काही काही,
खरे छान वाटले जेव्हा म्हणालास तू, चहा घेणार?

फिके पडावे अत्तर ऐसा गंध हे पेय धारण करते,
उकळीन ह्याला आले घालूनी, तू थोडा चहा घेणार?

कारण नसता भेटीसाठी, कशास उगाचच भेटायाचे ,
तरी कुठूनसा येईन मी बघ, विचार फक्त चहा घेणार?

चर्चांसाठी, वादासाठी किंवा आणखी कशाहीसाठी,
निमित्तमात्र एक बुलावा, ऐक ना रे चहा घेणार?

तू म्हणालास, पाऊस मला मुळी सुद्धा आवडत नाही.
चिखल ओला सगळीकडे, एक काम होत नाही.

ऐकून इकडे माझ्या डोळ्यात काळे ढग जमून आले.
बरसणार होतेच पण मी निग्रहाने घालवून दिले.

पाऊस म्हणजे वेडेपणा, खूप मस्ती तुझ्या कुशीत,
पाऊस म्हणजे कटींग चहा अर्धा कप अर्धा बशीत.

पाऊस म्हणजे चिंब मी, थोडी धीट थोडी भित्री.
पाऊस म्हणजे आशिकीच्या पोस्टरवरची मोठ्ठी छत्री

पण तुझ्यासारखं असं कुणी पावसावरती रुसतं का?
भिजणं बिजणं सोडून कोरडं पावसात घरी बसतं का?

पॉझिटिव्ह - निगेटिव्ह

पॉझिटिव्ह निगेटिव्हचा खेळ,
जणु फुली अन् गोळा,
सर्वांच्याच स्वप्नांचा,
करतोय चोळामोळा...

कोणीही आता कोणाकडे,
जराही नाही फिरकत,
प्रत्येकाच्या मनात लपलीय,
मृत्यूची मोठी दहशत...

पशुपक्ष्यांची भरते शाळा,
ते करती सारे मजा,
बंदिवान झालीत माणसं,
भोगतात घरी सजा...

कधी सारं संपेल,
घेईन मोकळा श्वास,
मानवाच्या अंतरीची,
ही एकच आस...

ह्या नियतीची क्रूर परीक्षा,
पुरे झाली आता,
देवा लवकर धाव घे,
तूच आमचा त्राता.....!!

जयगंधा..
१७-५-२०२१.

सांग कधी कळणार तुला भाव माझ्या मनातला?
रंग कधी दिसणार तुला लाजणाऱ्या फुलातला?
सांग कधी कळणार तुला भाव माझ्या मनातला? /१/

गंधित नाजुक पानांमधुनी, सूर छेडिते अलगद कुणी
अर्थ कधी कळणार तुला धुंदणाऱ्या सुरातला
सांग कधी कळणार तुला भाव माझ्या मनातला?/२/

निळसर चंचल पाण्यावरती, लयीत एका तरंग उठती
छंद कधी कळणार तुला नाचणाऱ्या जलातला
सांग कधी कळणार तुला भाव माझ्या मनातला?/३/

मधाळलेल्या कुण्या मिठीची
चव लाघवी पीठीसाखरी,
झळा भोवती वैशाखी तरी
गोड सावली आम्र पाखरी.

एकच पुरतो कटाक्ष तिरका
नजर अशी की तिख्खी मिर्ची,
पेटवते मग रंध्रांध्रातून
अन्वर ज्वाला आसक्तीची.

दातांचा तो चिमणी चावा
करकरीत जणु कैरी कच्ची,
शिरशिर अंगी हवीहवीशी
कशी लपावी नाजूक नक्षी?

स्पर्श असा की शामक अमला
तनामनाचा दाह उतारी,
कषाय जणू तो प्याल्यामधला
क्षणात देतो कशी उभारी.

खट्ट्या मिठ्ठ्या श्वासांमध्ये
शब्द बिचारे हरवून जाती.
नमकीन काही घडून जाते
अर्थ उगाचच शोधत बसती..

चंद्रधगीने रातराणी
उत्फुल्लपणे-
परिमळेल तेव्हा

व्याधविद्ध मृगशीर्ष जरासे
मावळतीवर-
ढळेल तेव्हा

केतकीत नागीण निळी
टाकून कात-
सळसळेल तेव्हा

नि:शब्दांची धून खोलवर
रुजून ओठी-
रुळेल तेव्हा

वास्तवतळिचे अस्फुट अद्भुत
कणाकणाने-
कळेल तेव्हा...

....वीज शिरी
कोसळली तरीही,
सावरेन मी

अद्भुत अवघे विरून, वास्तव
क्षणोक्षणी मग-
छळेल तेव्हा...

....आज जरी
निष्पर्ण तरी
बहरेन उद्या मी

काही बोलायाचे आहे, पण बोलणार नाही
देवळाच्या दारामध्ये, भक्ती तोलणार नाही

हाय का डेरिंग बोलायचं? डेरिंगच नाय तर कसा बोलशील. अन डेरिंग करुन बोललाच तर फुकाट जोड खाशीन याच भ्याव हाये ना. आन नको तोलु देवळाच्या दारात भक्ती. भक्तीत खोट निघाली तर चारचौघात खोटा पडशीन!

माझ्या अंतरात गंध कल्प कुसुमांचा दाटे
पण पाकळी तयाची, कधी फुलणार नाही