मी ऑफिसमध्ये कामचुकार पणा का करतो..?

हा आपलाच ब्लॉग / लेखन आहे का?
कृपया स्पष्ट करावे.

कदाचीत ९०% चे मॅनेजर तसेच असावेत. हे त्यांच्या हाताखाली तयार झालेले म्हणून..

(हाफ ईयरली अ‍ॅप्रेजल अजून न झालेला) मोदक

सावकाश प्रतिक्रीया द्यायला लावणारा धागा....... :-)

>>मी ऑफिसमध्ये कामचुकार पणा का करतो..?
मी जर कामचुकार पणा न करता काम केले , तर हापिसात बाकीचे लोक काय करणार ?

तुम्हीच जर 'साधा माणूस' असाल तर.. तुमचा ब्लॉग फार सुंदर आहे. :) खूप आवडला हे तुम्हाला आवर्जून सांगावेसे वाटले.

अहो जमीर साहेब वरिल भाषांतर( मतितार्थ सोडून)हे जालावरिल फोर्वड ईमेलचे आहे हे तर नमूद करा की जरा....
त्यामूळे मतितार्थ देखिल तुम्ही लिहिला आहे याविषयी शंका येते आहे... कृपया प्रकाश टाकावा...
बाकि भाषांतर छान जमले आहे ...
धन्यवाद

अमृत...

काम चुकार पणाचे विश्लेषण आवाडले. हे बरेचसे आजुबाजुला पाहीले आहे. आमच्याच ऑफिस च्या एका फ्लोर वर खेळीमेळीचे आणि दुसर्‍या फ्लोर वर ताणलेले वातावरण असते.
हे जे ९०% लोक असतात ते बहुतांशी लायक नसतात मग स्वतःच्या सरव्हायव्हल साठी लॉबी करतात आणि लायक व्यक्तीना पुढे येउ देत नाहीत.

कामचुकार माणसे आपल्या कामचुकारपणाला एकाहुन एक सरस अशी समर्थनेही शोधून काढतात त्यातले हे सर्वात पापुलर. आपण कित्ती कष्टाळू नि आपले सारेच म्यानेजर असे दिसत असतील तर कदाचित आपल्या नजरेतही दोष असावा अशी शंका कर्मचार्‍याने (ई: सो डाउनमार्केट नो, एम्प्लॉई म्हणा की) का घेऊ नये?

(स्वतंत्र) रमताराम

जमीर, मिपावर स्वागत. ब्लॉग खासच आहे. विशेषतः छोकरीचा फोटो. :)

वरचा धागा आणि प्रतिक्रिया वाचून एक गोष्ट जाणवली, घरोघरी मातीच्या चुली. कामाचं ठिकाण सरकारी असो की निमसरकारी की गैरसरकारी, कामचुकार नेहमीच सुखात रहातात आणि मनापासून काम करणारे ओझ्याची गाढवं होतात.

खुपच चान्गला लेख आहे...आणि उदाहरण खुपच आवड्ले.....

A small story for all salaried Employee(For Fun)..:

A shopkeeper watching over his shop is really surprised when a dog coming inside the shop, he shoos him away. But later, the dog is back inside again. So he goes over to the dog and notices that it has a note in his mouth. He takes the note and it reads “Can I have 12 soaps and shampoo bottle, please. The money is with the dog.” The shopkeeper looks inside the dog’s mouth and to his surprise there is a 100 rupees note in his mouth. So he takes the money and puts the soap, shampoo and change in a bag, and then places it in the dog’s mouth.

The shopkeeper is so impressed, and since it is the closing time, he decides to follow the dog. The dog is walking down the street, when it comes to the zebra crossing; he waits till the signal turns green. He walks across the road till the bus stop. He waits on the stop and looks up the timetable for the bus. The shopkeeper is totally out of his mind as the dog gets into the bus and sits on the a vacant seat. The shopkeeper follows the dog. The dog waits for the conductor to come into his sheet. He gives the change to the conductor and shows him the neck belt to keep the ticket. The shopkeeper is almost fainting at this sight and so are the other people in the bus.

The dog then moves to the front exit of the door and waits for the bus to arrive, looking outside. As soon as the stop is in his sight he wags his tail to inform the driver to stop. Then not even waiting for the bus stop to arrive the dog jumps out and runs to the house nearby. It opens an big iron gate and rushes towards the door, he changes his mind and walks towards the garden. The dog walks up to the window and beats his head several times on the window. It then walk backs to the door and waits.

The shopkeeper maintaining his senses walks up to the door and watched a big guy open the door.

The guy starts beating, kicking and abusing the dog. The shopkeeper is surprised and runs to stop the guy. The shopkeeper questions the guy “what is the heaven are you doing.? The dog is genius he could be famous in life.” The guy responds “you call this clever? This is the 3rd time in this week that the dog has forgotten the door keys.”

The moral of the story::

You may continue to exceed onlookers expectations.... but will always fall short of the bosses expectation.

तुमचा ब्लॉग आवडला काही लेखन घरी जावून वाचेन.
आता लेखाबद्दल....
ऑफिस मध्ये जर मीच काम केले तर बाकीचे काय करतील.
म्हणून मी मधेमधे काचुपणा करत असतो.

"सुगारेत" वाचुन भार्तीय ट्चात दोले पान्वाले!