माझी कविता

देव पाप्यांशी धार्जिणा
जैसी गाय कसाबाशी
पुण्यवान कष्टती जगी
दर्शन भासेही न पावती
रावणे राम पाहिला
शिशुपाले कृष्ण जैसा
कंस तो भाग्यवान
कालिया सहजी उद्धरला
संभ्रमात साधुजन
व्हावे पुण्यनिष्ठ की पापनिष्ठ ?
भेटे देव तामसियांशी
सर्वाआधी .....
सामान्य जन तीर्थाशी जाती
लक्ष्मिचा अपव्यय करिती
संसार व्यवहारी कष्टती
अकारण जन्मोजन्मी
गंगाधरसुत म्हणे प्राधान्य तिमिराशी जगी
मैत्री वाढवावी घट्ट तयाशी

जीर्ण-शीर्ण कातडी सर्प हा टाकतोच. त्यात शेषाने पृथ्वीला उचलून धरले आहे. जीर्ण कातडी टाकण्यासाठी पृथ्वीला समुद्रात बुडवावे लागेलच. माणसाच्या पाशवी कृत्यांमुळे पृथ्वीचा देह हि जीर्ण-शीर्ण झाला आहे. प्रलय पृथ्वीला पुन्हा नवीन चैतन्य मिळवून देणारा आहे...

जीर्ण-शीर्ण कातडी
शेषाने टाकली.

प्रलय अमृतात
धरती न्हाली.

हिरव्या शालूत
नववधू लाजली.

प्रीतीचे गाणे
नभी गुंजले.

अंकुर चैतन्याचे
पुन्हा प्रगटले.

ती मला आवडते

जेव्हा लाडिकपणे
अंगाशी झोंबते
तेव्हा ती मला खूप आवडते

जेव्हा किरकोळ गोष्टीला
खट्याळपणे Oh My God म्हणते
तेव्हा ती मला खूप आवडते

माझ्या टोमण्यांवर
गुद्द्यांचा प्रसाद देते
तेव्हा ती मला खूप आवडते

मी टकाटक आवरून बाहेर जाताना
हूं... करून नाक मुरडते
तेव्हा ती मला खूप आवडते

जेव्हा माझा पचका होतो
तिला कशी जिरली एकाची
असा लहान मुलासारखा आनंद होतो
तेव्हा ती मला खूप आवडते

कधी कधी माझ्या रागवण्यावर
भोळा भाबडा चेहरा करते
तेव्हा ती मला खूप आवडते

सर्व मिपाकरांना फ्रेंडशिप दिनाच्या हार्दिक शुभेच्छा.

अनोळखी

पलटून तुला पाहताना
मज अनोळखी तू वाटे,
ती नजर तुझ्या डोळ्यातील
का आपली ना भासे

क्षितिजातल्या धुक्यात
हरवून गेली वाट,
वाटे रिक्त जग सारे
सुनसान ही पायवाट

ते स्वप्न आपले
विरले कसे नि कुठे,
का वाढला हा अबोला
विश्वास का न उरला

चुकलो कुठे ग आपण
राहिली प्रीत का अधुरी,
स्वप्नातले ते सारे
भंगले कसे मनोरे

वळणावर मी तु़झ्या त्या
पाहे वाट अजूनी तुझी,
नि तू सोडुनी गेली अशी
जशी नव्हतीच कधी माझी

- रवि बदलापुरेकर

मला पाऊस आवडतो,
मला पाऊस आवडत नाही...

मी शांत आहे, संयमी आहे...
पण तो अंत बघतो माझा...
वाट बघायला लावतो...
आला नाही तो की बिथरत जाते मी..
माझ्याही नकळत..
अवचित येतो मग तो.. कोसळतो...

मी भानावर येईतो
कोसळून झालेलं असतं त्याचं...

निथळत राहतो मग तो, पागोळ्यांमधून..
आर्त बघतो...

मी तुटून जाते... हरवते धुक्यात..
आणि तो पुन्हा बरसतो, चिंब भिजवतो, कुशीत घेतो अलगद..

मी विरघळत राहते..
संयमाचं बोट सुटलेलं...

श्रावणसाद
~~~~~*~~~~~
वर्षभर सोसून,

उन्हाचे चटके,

अवनी होरपळून,

उष्मात निजते,

हस्त जोडून,

निसर्ग अभिषेक,

मुक्त करेल,

वेदना व्याकूळ,

स्वागत श्रावणाचे,

साद मखमली,

श्रावण पाळे,

साक्ष इंद्रधनू,

सृजन सोहळा,

वसंत नाचे,

कवी- स्वप्ना..

मावळतीच्या चंद्रकिनारी
श्रावणाची चिंब पहाट
उतरुन आला शुक्र
निळी निळी पाऊलवाट

सावळ्या तरुंच्या छायेत
पसरला धुक्यांचा फुलोरा
थरथरणाऱ्या पानांतून सांडला
शुभ्र कवडसा लाजरा

संथ उभ्या जळांत
मधुर ओले चांदणे
निशब्द ही लहर
गाते मंजुळ गाणे

वेलींवरचा धुंद गारवा
घेवून पंखांच्या कुशीत
एक थेंब जागलेला
गंध हिरवा वेचित

"ती सध्या कुठे सापडेल"
~~~~~~~~~~*****~~~~~~~~~~
ती अडथळ्यांमध्ये
मार्ग काढताना सापडेल,
ती परीक्षां
जोमाने देताना सापडेल,
ती प्रसंगांना
तोंड देताना सापडेल,
ती सगळ्यांसाठी
दाणापाणी मिळवताना सापडेल,
ती घरच्यांमध्ये
रमताना सापडेल,
ती निस्वार्थ
हसताना सापडेल,
ती मैत्री
निभवतांना सापडेल,
ती निसर्गचित्र
टिपताना सापडेल,
ती कला कौश्यल्यात

परीक्षेला बसवलं आहेस तू अशा देवा
किती पानं लिहितोय तरी वेळच संपत नाही
इतकी अवघड परीक्षा काय ही कामाची
हजारदा वाचला तरी तुझा प्रश्नच कळत नाही !

परीक्षेचं वेळापत्रक तरी आधी सांगायचं असतं
कोणालाही असं थेट पेपरला बसवायचं नसतं
अभ्यासक्रम वेगळा आणि हे प्रश्न भलतेच आहेत
गोंधळ झाला तरीही वर मार्क मिळवायचे आहेत ?

मागे एकदा दिला होता मी धैर्याचा एक पेपर
त्याचं काय झालं पुढे ते कळलंच नाही नंतर
आता चालू आहे सहनशक्तीची अफाट चाचणी
करतोस तरी कशी तू असल्या प्रश्नांची जुळवणी ?