*****************
अजून एका स्वांतञ्यासाठी....!!
*************************
मातीची महती
गात.
तुक्याचे अभंग घोकत.
रक्ताचं पाणी करतं
नुसता घाम गाळत राहूनचं
रान हिरवं गार करायचं
पण
मातीचं तरी मोल
असत का आमच्या जिण्याला
तुमच्या बंगल्यातल्या कुत्र्या इतकं ही
नशिबवानअाणि महत्वाचं अाम्ही असू
नाही
तरी या देशाचा शेतकरीराजा
अाहे असं समजून
हा देश क्रषीप्रधान अाहे
म्हणून नुसत्या टिरी बडवून
का घ्यायच्या?
मावळतीच्या डोहात पेटली केशरी लाली
क्षितीजाची पाऊले सोनरंगात न्हाली
वाऱ्यावर लहरतो पाखरांचा झुला
सोनेरी पंखांचा होतो स्वर ओला
सावळ्या आभाळी चढल्या ढगांच्या रांगा
कोवळ्या पानांत उठल्या पिवळ्या रेघा
हिरव्या डोंगरी पसरली धूसर काजळी
कलत्या ऊन्हात उतरली सांज निळी
सर्वसामान्य जनता भावूक असते
राजकारण्यांना ती मुभा नसते..
समोर होणारा अपघात बघूनही
चाकरमानी पळतात..
लेटमार्कच्या भिती पुढे हृदय गहाण ठेवतात!
त्यांच्या असहाय्यतेचे कौतुक होते...
राजकारण्यांच्या उशीराचे वाभाडे निघते...
हृदयशून्य... भावनाहीन...
राजकारणी असतात...
जणूकाही त्यांच्याकडे मनं नसतात!
निवडून दिलंय तुम्हाला...
तुमच्या प्रत्येक क्षणावर हक्क...
कराच तुम्ही चूक...
अपमानाचा चाबूक तुमच्यावर!
डू-आयडीज् खूप दिसतात इथे
परतुनी येती "नाना"विध रूपे
स्कोअर सेटल होतात इथे
ट्रोलिंग जणू हक्कच असे
कंपू करून पीडतात इथे
पिंक टाकणे हेच ध्येय असे
अजेंडा घेऊन येतात इथे
काडी सारून नामानिराळे कसे
विवादास्पद विषय प्रिय असे
धागा पेटवून मजा बघती कसे
अनेकानेक आयडीज् तयार असे
एक उडाला तरी चिंता नसे
मतामतांचा गलबला इथे
मज जैसे सज्जन थोडेच असे
चारोळी
चंद्रप्रकाश चोहीकडे
चंचल चांदणे,
चंद्रकोर चित्तचोरते
चंद्रमा चमचमते..
कवी - स्वप्ना
वृत्त - तोटक
अदमास पुन्हा चुकतात इथे
वनवास नवे मिळतात इथे
अवघे जगणे जगणे बनते
मिथके सगळी जुळतात इथे
रुसणे स्मरता हसणे स्फुरते
अलवार सुखे कळतात इथे
वळणे कळता सरती वलये
नवखेच सखे फसतात इथे
हलकेच पुन्हा जवळीक नवी
सुमने कवळी फुलतात इथे
विरहास नवे सहवास हवे
हळवे क्षण ते स्मरतात इथे
भुतकाळ जरा विसरू म्हणता
इतिहास नवे रचतात इथे
© विशाल वि. कुलकर्णी
एका अनावर कैफात लिहिली होती
ती कविता
नंतर वाटलं, इतके भाषालंकार कशाला ह्या कवितेत?
मग काढून टाकले सर्व - अनुप्रास, यमकं, उपमा
साधे सुधे शब्द घेऊन पुन्हा लिहिली
तेव्हा
थोडी भुंडी पण
थोडी खरीही वाटली
ती कविता
नंतर वाटलं - इतके शब्द कशाला ह्या कवितेत?
मग कापलं सपासप -
वायफळ शब्दतण
तेव्हा
जास्त ओकीबोकी पण मघापेक्षा
जास्तच खरी वाटली
ती कविता
नोटा
(चाल : गे मायभू तुझे मी)
नोटा अनेक असती
येती तुझ्याकडे त्या
मी नोट शोधतो माझी
परक्याच भासती साऱ्या
दूरस्थ योजना* त्या
खुणवी सदा मनाला
मी गुंतवित जाता
बुडतात घेऊनि मजला
मागावयास जाता
देती कुणी न काही
नोटांनी भरले पाकिट
मी स्वप्नी रोज ते पाही
* योजना - बँका, पतपेढ्या इ. आणतात त्या नवनवीन "स्कीम"
हा ।। गुरु महिमा ।। चाच पुढील विस्तार आहे. ( बऱ्याच जणांच्या म्हणण्यानुसार विडंबन हि स्वतंत्र कविता आहे व ते स्वतंत्र धाग्यावर असावे म्हणून हा स्वतंत्र धागा. )
प्रेर्णा - http://www.misalpav.com/node/41514
अनंत यात्री - प्रथम तुमची क्षमा मागतो. आज विडंबनाचा मूड आहे. या नादान बालकाला क्षमा करून तुमच्या अनंत यात्रेमध्ये सर्वांसोबत मलाही सामावून घ्याल अशी अपेक्षा करतो.
बघ जरा पोळीत माझ्या काय आहे….
भू नकाशा लांघणारे चित्र आहे
टोचण्याला चांगलेची शस्त्र आहे
तप्तसूर्याने जळाले सर्वत्र आहे
सक्तीच्या खाण्यात गलीत गात्र आहे
कवळी शाबीत गळती नेत्र आहे
शत्रूला कापेल ऐसे अस्त्र आहे
अंत ना आदि असे अजस्त्र आहे
प्राण लवकर घोटणारा मंत्र आहे
