...आमच्या शेतकऱ्यांना सरकारचा इथला एखादा निर्णय अमान्य असेल तर आमचे शेतकरी आणि आमचे सरकार काय करायचे ते बघून घेतील. शेतकऱ्यांना अगदी एखादे सरकार पसंत नसेल तर त्यांना ते सरकार खाली खेचायचा देखील नैतिक अधिकार आहे. पण इथल्या शेतकरी आंदोलनामध्ये काड्या घालणारे, ते भडकाविणारे आपल्या देशा बाहेरचे खलनायक होते हे अलीकडे लक्षात आले :टुल किट गॅंग !
पार्थ म्हणे 'गा हृषीकेशी | या युद्धाची ऐशीतैशी
बेहत्तर आहे मेलो उपाशी | पण लढणार नाही !
- चालचलाऊ गीता, जयकृष्ण केशव उपाध्ये
विडंबन..
भाग १. https://www.misalpav.com/node/51032
भाग २ https://www.misalpav.com/node/51038
" अभ्या कुठे आहेस?"
" गावातच आहे, का रे?"
"विनितला पॅरेलेसिसचा अ‍ॅटॅक आलाय, रुबीला नेलंय. "
" निघतो लगेच. पंधरा मिनिटात पोचतो.'
एकेचाळीसाव्या वर्षी अ‍ॅटॅक यायला विनितची अनुवंशिक जाडी, त्याचे कामाचे स्वरुप, खाण्या पिण्याच्या सवयी, सगळेच कारणीभुत होते. कमी हालचाल, त्यात त्याला व्यायमाची फार आवड नव्हती.
पैशाचे झाड भाग : १. https://www.misalpav.com/node/51032
"हॅलो"
"बोल"
" कुठे आहेस?"
" घरी"
"किती वेळ लागेल?"
"का?"
"अरे, का म्हणजे? तू येतोएस ना? सगळे थांबले आहेत?"
"कोण थांबले आहेत? आणि कुठे?"
विनितला कळेचना की, हा असा का बोलतोय?
"अरे तू गृपवर मेसेज नाही पाहीले का?"
"नाही, माझा स्मार्ट फोन बंद आहे. काय झालं? "
"नित्याच्या घरी सगळे बसलोय ये लवकर.."
"स्टॉक आहे की घेऊन येऊ?"
"अरे तीन खंबे आहेत, सगळे आज लोळत नाहीतर झिम्मा खेळतच घरी जाणार आहेत. तू ये फक्त"
पंधरा मिनिटात येतो असे सांगून अभिने फोन कट केला.
मागच्या वर्षी वाचनालयात पुस्तक शोधत असताना माझ्या हाती किशोर शांताबाईं काळे यांचं कोल्हाट्याचं पोर नावाचं पुस्तक लागलं. पुस्तकाच्या मलपृष्टावरील ओळी वाचल्यानंतर दुःख झालं आणि किशोर काळे व त्यांच्या आईबद्दल मनात उत्सुकता निर्माण झाली. त्याच दिवशी हे पुस्तक मी घरी नेलं आणि एका बैठकीत मी ते वाचून काढलं होत.. काही दिवसांपूर्वी मी ते दुसऱ्यांदा वाचलं आणि त्याबद्दल लिहण्याचा मोह आवरला नाही…
