श्रीगणेश लेखमाला २०२० - आठवणीतला सापमार गरुड
ऑक्टोबर, २०१८.
Soap Opera
जमेल तसे जास्तीत जास्त स्वत:ला विकायला शीक
दळभद्री असल्या तरी मालिका तू पहायला शीक
सगळ्या मालिका सारख्या
त्यात दळली फक्त कणी
पाझरती सा-या वाहिन्या
जसे गटारातील पाणी
निर्बुद्धपणा कळसाला
सारे कैकयीचे वंशज
कमरेचे अजून कमरेला
तेही सुटेल लवकरच
रोज त्याच घाणीमध्ये डुकरासारखं लोळायला शीक
दळभद्री असल्या तरी मालिका तू पहायला शीक
Food - Kitchen Affairs - २. शिरा
उशिरा का होईना, आमचा किचन मध्ये एकदाचा प्रवेश झाला. लग्नानंतर बायकोला, मी आधी स्वयपाक करत होतो असे सांगण्याची risk घेतली होती खरी, पण १-२ दा चहाच (ऑफकोर्स ती करते त्या पेक्षा भारीच) काय तो मी तिला करुन दिला बाकी किचन मध्ये मी शक्यतो कधी लुडबुडलो नाहीच.
तशी बायकांपेक्षा पुरुषांच्या हाताला चव जास्त असते, असे माझे ठाम मत आहे.
Night Out...! Part-2 (Last Part)
पाटीलने गाडी रस्त्याच्या कडेला थांबवली. तिथे आधी पासूनच दोन कॉन्स्टेबल उभे होते. "काय रे, कश्याला हात तर नाही लावला ना?" घोरपडे ने गाडीत बसूनच विचारले. "नाय sir" कॉन्स्टेबल ने उत्तर दिले. पाटील आणि घोरपडे गाडीतून उतरले. "कुठेय?" घोरपडे ने रस्त्याच्या कडेला थुंकत विचारले. "त्या झाडाकडे..." कॉन्स्टेबल ने झाडाकडे खुणावत सांगितले. "पाटील, बघा जरा जाऊन" पाटील, रस्त्या शेजारील झुडपे ओलांडत झाडाकडे जाऊ लागला. "अजुन काय काय सापडलं?" घोरपडे विचारपूस करू लागला. "ही एक अॅक्टिवा आणि purse. हे लायसेन्स आणि आधार कार्ड मिळालं त्यातून" एका कॉन्स्टेबल ने लायसेन्स आणि आधार कार्ड घोरपडे ला दिलं.
ताजमहाल, कार्बन १४ कसोटी आणि प्रो. मार्विन मिल्स
ताजमहाल, कार्बन १४ कसोटी आणि प्रो. मार्विन मिल्स

मार्विनमिल्स यांची ओळख ३७ मिनिटांच्या चित्रफितीतून अशी होते.
Link for Lecture by Prof Marvin Mills
मित्र हो,
ताजमहालाच्या संदर्भात लेखमाला सादर केली जात आहे. त्या संदर्भात विविध पैलूंवर प्रकाश टाकला जावा म्हणून लेखन केले आहे. यामधील एक महत्वपूर्ण दुवा ताजमहालाच्या बनावटीचा काल निर्णय करता येईल का? हा मानला जातो.
श्रीगणेश लेखमाला २०२० - बालपणाच्या स्मृती
बालपण म्हटले की खूप साऱ्या सुखद आठवणी ताज्या होतात.. हो ना? मनात विचार येऊन जातो, खरेच किती छान दिवस होते ते... कसले दुःख नाही, कसली जबाबदारी नाही वा कुठल्या गोष्टीचा विचार नाही की कशाचे दडपण नाही. अगदी स्वछंद, निर्मळ, निरागस आणि आता हवेहवेसे वाटणारे ते दिवस. प्रत्येकाच्या आयुष्यात येतात हे सोनेरी क्षण आणि उरतात फक्त आठवणी...
श्रीगणेश लेखमाला २०२० - जीवनातील पहिले महायुद्ध
लंचटाईम
२०१७ साली शिक्षणासाठी मी पुण्यात आलो.शहर अनोळखी नव्हतं पण नवीन होत,त्यात पहिल्या वीस दिवसात मी माझ्या खोलीत एकटाच होतो,त्यामुळे खूप विचित्र वाटायच,रडायला यायचं.त्यात मला कोणाशी मैत्री करायला जरा जास्तच वेळ लागतो,म्हणून घराची आणि मित्रांची सारखी आठवण यायची.
पण हळूहळू मी त्या वातावरणात रुळू लागलो,मित्रही बनत गेले,पण शेवटी हाॅस्टेल आणि घर यांच्यात फरक तर असणारच ना.त्यात मला भूक सहन करणे म्हणजे अशक्य.तसा मी हाॅटेल मॅनेजमेंटच्या काॅलेजात असल्यामुळे दुपारच्या जेवणाची व्यवस्था काॅलेजमधचयेच असायची.१२:५० ला आम्ही डायनिंग हाॅलकडे जायचो,तिथे रांगेतून ताट घेऊन टेबलवर जाऊन बसायच.
आजकाल
कोलाहलात गर्दीच्या
एकांत मी कवळतो
अंधारून येता मीच
अंतर्बाह्य झळाळतो
रिक्ततेच्या डोहामध्ये
सदा सचैल डुंबतो
शून्य असूनही थेट
अनंताशी झोंबी घेतो
आठवता आठवता
पुन्हा त्याला विसरतो
दशदिशा कोंदून जो
दहा अंगुळे उरतो