लिवैनरिलेशनितेचे आईस पत्र

अम्मळ गंडलय .

थोडा ज्यादा हो गया :(

वाढदिवसाच्या हार्दिक शुभेच्छा!

-(शुभेच्छुक) सोकाजी

अगदी तुमच्या आयडीला साजेसे विडंबन..

हे राम .

लिविन्न्वालिच्या भावना छान उभ्या केल्यात विडंबन म्हणावे का प्रश्न पडतो?

झक्कास

:D मस्त.

मस्त जमलय.

विडंबना ऐवजी सुडंबन म्हणेन!!!
मला एक प्रश्न पडतो या लिव इन वाल्यांबद्दल. लग्न करायच नाही, बंधन नको आहे, कुणाची जोर जबरदस्तीसुद्धा नको आहे अन जबाबदारीही नको आहे. मग राहता राहिली भूक! मग त्यासाठी वन नाईट स्टँड का नाही स्विकारला जात? उगा लिव इन मध्ये चुकुन एखादा पार्टनर गुंतला भावनिकरित्या तर लोचा होतो तो तरी नाही व्हायचा!

मूळ धाग्यापेक्षा विडंबनच सरस ठरले आहे

खटासि खट

मझा आणलात तुम्ही

मोगँबो खुष हुआ.

छानच!

माझ्या पहाण्यात तरी कोणी अजुन लिवइन मधे नाहीये पण मला प्रश्ण असा पडतो की खरच लिविनची का गरज पडते यांना? बर लिविन आहत तर मग लग्नाला काय प्रॉब्लेम आहे? यातुन मुल झालच तर त्याच संगोपन कोणी करायचं?
आणि संस्कार काय आणि कोण करणार?
कदाचित काही लोकांना हे खुप बुरसटलेले विचार वाटु शकतात.

विडंबन??
(मूळ पत्राहून अधिक) विचार करायला लावणारं पत्र आहे खरं!

मीही अजुन कोणाला पाहिलेले नाहिये लिवइन मध्ये राहिलेल... पण मला हे पट्तच नाही. असे राहुन काय साध्य करायाचे आहे? जो आदर आपल्याला लग्न झाल्यावर मिळतो तो लिवइन मध्ये राहिल्यावर नाही मिळू शकत. उलट लोक म्हण्तात "हेच संस्कार केले का तुमच्या आई-वडील यांनी?" ह्या मध्ये फक्त आई-वडीलच बद्नाम होतात.

आता विषय चाललाच आहे तर बेसिक माहीती काही मिळेल का? कसा सुरु झाला हा लिव्ह इन चा ट्रेंड? त्याचे फायदे काय अन तोटे किती?
माझ निरिक्षण. आज ऑस्ट्रेलियात मुले १५-१६ची झाली की मातापित्यांना त्यांनी त्यांच्या घरात राहुन त्यांची कमाई खावी हे पटत नाही. त्यातच १६ वर्षापासून सरकार या मुलांना स्वतःचा भत्ता द्यायला सुरवात करते. तरुणवयातला उथळपणा, हातातले स्वतःच्या नावावर येणारे पैसे या मुळे ही तरुणाई पालकांनाही डोइजड होते. मग हे असे तरुण रक्त घराबाहेर पडुन चाचपडत जगायला सुरवात करते.
त्यातुनही काहीजण काम करत शिक्षण चालु ठेवतात यशस्वी होतात. पण त्यांची पालक त्यांच्या कोणत्याही निर्णयात सहभागी नसल्याने स्वतःचा स्वतः जोडीदार शोधुन तसेच राहीले जाते. त्यातही भांडणे, हेवेदावे असतातच. पण अश्यावेळी लग्न करुन सेटल होण्याचा जो एक महत्वाचा टप्पा असतो त्याचा निर्णय घेण्याची त्यांची मानसिक तयारी नसते. तरीहे येथे लग्ने होतात.
इकडे पालक हळुहळु वृद्ध होत जातात. शरीर साथ द्यायच बंद करत. लग्न झाल असेल ठिक नाहीतर मग एकट रहाव लागत. प्रॉपर्टी असेल तर ती विकुन वृद्धाश्रमात १००,००० पासून ३००,००० पर्यंत पैसे भरले जातात. मुलांना फक्त माहीत असत आई या ओल्डएज होम मध्ये आहे. मी भेट दिली आहे अश्या होम्सना. परत जायची इच्छा नाही. मदत करायलाही नाही, अन ते विदिर्ण करणार आयुष्य पहायलाही नाही.
काही दिवसांनी मग मुलांना कळवले जाते आई-बाप जो कोणी असेल तो सिरिअस. जमल तर मुल जातात नाहे तर "आज माझ्या आईच फ्युनरल आहे तिकडे लांब पण मी कामामुळे जाउ नाही शकत अस सहज बोलुन जातात". उसासा वगैरे टाकुन,"धिस इज लाईफ" वगैरे बोलल जात. आई बापान असेल ती प्रॉपर्टी विकुन कधीच बंध तोडलेले असतात, त्यामुळे यांच्याकडुन अपेक्षेलाही तोंड नसत. इनमिन १५ वर्षाचा सहवास काय गोडी लावणार? मुलांना स्वतःला आपणही याच मार्गाने जाणार हे दिसत असत. अन ते त्यांनी स्विकारलेलेही असते.
बोला रहायच आहे लिव इन मध्ये?

लोकं खरच सुखी झाली लिविनमुळे? स्वातंत्र्य आणि स्वैराचार यामधला फरक कळायला पाहिजे.

जर का आप्ल्याला कोणतीच जबाब्दारी नको आणी स्वतन्त्र जगायच असेल तर, एकट किन्वा मित्र-मैत्रिनीन सोबत राह्ता येत. लीव-इन चि गरज काय? आणी जर फक्त वासना शमविण्याचा प्रश्न असेल (शब्द जरा वाईटच आहे पण...तेच खर पण आहे. ) तर मग वन-नाईट-स्टयाण्ड आहेतच...त्यात तर काहिच रेस्पोन्सीबिलिटी नसते. एका जागी राहायचि पण नाहि...

पहिली गोष्ट, लिव-इनमधे राहाणार की विवाह करणार हा व्यक्तिगत प्रश्न आहे आणि तो सध्याच्या अविवाहितांच्या दृष्टीनं विचाराधिन आहे. त्यांना या चर्चेचा काही उपयोग होईल अशी आशा आहे. विवाहितांच्या लिव-इनच्या कल्पना आणि इतरांचे दाखले निरुपयोगी आहेत. तस्मात :

अमृता प्रीतम बद्दल वाचलं नाही का? आणि आमच्या गावातल्या घरासमोर एक लिव इन जोडपे राहते.

याला अर्थ नाही. विषयाला धरुन फक्त तुमचे मुद्दे मांडा.

मग यच्चयावत लग्न झालेले पुरुषही बायकोचं तारुण्य ओसरल्यावर मनातून केवळ अन्य तरुणींचा विचार करत राहतात का?

विचार करणं आणि कृत्य यात कमालीची तफावत आहे. शिवाय लग्न हा लिव-इनसारखा निव्वळ आकर्षणाचा भाग नाही त्याला अनेक पैलू आहेत.

तारुण्य ओसरल्यावर "रिलेशन" संपत असेल तर विवाह संस्था देखील काही करू शकत नाही

हा विचार लिव-इन संदर्भात आहे. त्याचा साधा आणि सरळ अर्थ असा की नॉर्मल स्त्री चाळीशी उलटल्यावर कुठपर्यंत आणि किती जणांशी कोणत्या आधारावर लिव-इनमधे राहू शकेल.

थोडक्यात जे विवाहाच्या बाजूनं आहेत त्यांनी त्यांची बाजू मांडली आणि जे लिव-इनमधे राहू इच्छितात किंवा आहेत त्यांनी त्यांचे मुद्दे मांडले तर चर्चा विधायक होईल.

चला चर्चा करून कुणीतरी का होईना कुठल्यातरी निष्कर्षाला आलं. मी वेडी, चर्चेला घाबरून पळाले, नुकसानच झालं नाई ?

कुनाचा कुनाला पायपोस नाय, कोन कुनाला काय बोल्तय ते कळंना...
जे ह्या बाजूचे हैत, त्यांनी ह्या बाजूचे फायदे सांगा..(दुसर्‍या बाजुच्या तोट्यांविषयी न बोलता..)
जे त्या बाजूचे हैत, त्यांनी त्या बाजूचे फायदे सांगा..(दुसर्‍या बाजुच्या तोट्यांविषयी न बोलता..)

जे तटस्थ हैत, त्यांनी शंका इचारा...