कविता

प्रेर्णा - http://www.misalpav.com/node/41514

अनंत यात्री - प्रथम तुमची क्षमा मागतो. आज विडंबनाचा मूड आहे. या नादान बालकाला क्षमा करून तुमच्या अनंत यात्रेमध्ये सर्वांसोबत मलाही सामावून घ्याल अशी अपेक्षा करतो.

बघ जरा पोळीत माझ्या काय आहे….

भू नकाशा लांघणारे चित्र आहे
टोचण्याला चांगलेची शस्त्र आहे
तप्तसूर्याने जळाले सर्वत्र आहे
सक्तीच्या खाण्यात गलीत गात्र आहे
कवळी शाबीत गळती नेत्र आहे
शत्रूला कापेल ऐसे अस्त्र आहे
अंत ना आदि असे अजस्त्र आहे
प्राण लवकर घोटणारा मंत्र आहे

आज असे हा वार गुरु
महिना चालू डिसेम्बरू
सप्त तारीख कॅलेंडरू
लेखणी माझी झाली सुरु

कित्ती विशेष हा असे दिनु
सहा वर्षांतूनी आगमनु
पहा अचंबूनी जाई मनू
कवीस पुरेसे हे कारणु

टाकुनी मागे त्या 'बुधि'या
धाव धावतो हा जरीया
धाव संपवी तो 'शुक्रि'या
शब्द वाकवी मी लीलया

एकेक दिन हा महामेरू
वाटे कविता त्याची करू
बसलो घेऊन मी बोरू
हवा कागदा स्पॉन्सरु

अरे ,
उधार माग ,
देतो ना चार करकरीत नोटा
कधी देणार परत असं न पुटपुटता ...
अरे,
हिशोब माग ,
देतो मुकाट सगळ्या सोळभोगाचा इत्थंभूत ,
पण उंबरठ्यावर अडकण घालून ,
एक गाणं दे ,
एक गाणं दे
असा, धोशा लावणाऱ्या दिवसाला
कसं माघारी पाठवायचं ??

मिपा ने सर्व साहित्यिकांसाठी खुला मंच उभा करून या युगातील एक महत्कार्य केले आहे. खुला मंच, फुकटात प्रकाशन आणि फुकटात श्रोते. हे म्हणजे नवकवींच्या हाती लेखणी दिल्यासारखेच झाले. आम्ही या सर्व नवकवींचे खंदे समर्थक आहोत. ज्याप्रमाणे केशवसुतांनी "नवा शिपाई" या कवितेतुन नव्या पिढीचे मनोगत व्यक्त केले होते, त्याचप्रमाणे आम्ही या कवितेतून अशा सर्व नवकवींचे मनोगत व्यक्त करत आहोत

नवा कवी

नव्या कवितील नवकाव्याचा क्रूर कवी मी आहे
कोण मला वठणीवर आणू शकतो ते मी पाहे
गणहि नाही, छंदहि नाही, न मी जाणी वृत्ताला
ठेचे मीटर मी जे आडवती उगाच काव्याला

अचानक आलेल्या चक्रीवादळामुळे खूप पाऊस पडतो आहे. अवकाळी पावसाचा पिकांवर वाईट परिणाम होईन खूप नुकसान होते आहे. बळीराजाच्या मनातील व्यथा मी शब्दबद्ध केली आहे...

नको नको रे पावसा घालू अवेळी धिंगाणा
नको हिरावून नेऊ माझा मोतियाचा दाणा

कष्ट करुनि शनिवारी येते मातीतून पीक
थांब थांब रे पावसा माझी हाक तू ऐक

छोटी छोटी माझी पिल्ले उभी भुकेली माझ्या दारी
पोट भरीन मी त्यांचे दाणे विकून बाजारी

वर्ष भर मी राबून सोने शेतात उगले
तुझ्या अवेळी येण्याने कोळसे त्याचे झाले

काल झालेल्या दत्त जयंती साठी मी लिहिलेला अभंग

||दत्त स्तुती ||
अनसूयानंदन ब्रह्मा विष्णू महेश्वर
अवतरले भूवरी दत्त दिगंबर ||धृ ||

तीन शिरे सहा हात रूप तुझे
हाती कमंडलू भगवी वस्त्रे साजे ||१||

अनसूया माता पतीचरणी लीन
चरणजल स्पर्शिता बालके तीन ||२||

त्रिशूल डमरू शंख चक्र गदा हाती
मागे उभी कामधेनू श्वान पुढे वसती ||३||

भूत पिशाच्चे तुजला पाहुनिया पळती
जो ध्यातो भक्तीने हृदयी त्या वसती ||४||

श्रीपाद वल्लभ नृसिंह सरस्वती
पीठापूर कुवरपूर गाणगापूरी राहती ||५||

नमस्कार मिपाकर! मी मिपाचा नवीन सदस्य. तुमच्यासाठी एक रचना घेऊन आलो आहे. तुमच्या प्रतिक्रियेची अपेक्षा आहे.
अगदी परखडपणे तुमच्या प्रतिक्रिया मांडा. मग त्या सकारात्मक असोत, नकारात्मक असोत, तटस्थ असोत वा सल्ले/उपदेश असोत. स्वयंसुधारणेसाठी मला त्याचा नक्कीच उपयोग होईल.

( कवीला व्यासपीठ मिळणं, श्रोते मिळणं, हि पर्वणीच आहे. आणि कोणा कवीला जर श्रोते स्वतःहुन म्हणत असतील कि आम्ही तुमच्या नवनवीन कविता ऐकण्यासाठी आतुर झालो आहोत, तर ते त्या कवीचं अहोभाग्यच. असं भाग्य एका नवकवीच्या वाट्याला आलं. त्याची हि कविता. कवितेचं नाव आहे "कविराज" )

गंध उधळला इकडुन तिकडे, वाऱ्याचे चुकले
निखळुन पडला वरून खाली, ताऱ्याचे चुकले
दूर जाउनी परतुन आली, वाटेचे चुकले
किनाऱ्यावरी विसावली अन लाटेचे चुकले
घाव लागला वर्मी, होते बाणाचे चुकले
तडफडला पण गेला नाही, प्राणाचे चुकले
बुडून गेली वस्ती सगळी, प्रलयाचे चुकले
इतके कुणास अपुले म्हटले, हृदयाचे चुकले...

हुच्चभ्रूंचे कैसे बोलणे | हुच्चभ्रूंचे कैसे चालणे
समानांशीच सलगी करणे | कैसे असे ।।

दुर्बोध वाङमयाचे आधारू | क्लिष्ट व्होकॅबचे भांडारू।
चोखंदळांचे महामेरू | चिवित्रान्न भोगी ||

उठपटांग ज्ञानराशी | उदंड असती जयांपाशी |
गुगलपरिपुष्ट आयक्यूशी । तुळणा कैची ।।

यांसी गमे जे रोचक | त्यावरी कमेंटती टंग-इन-चीक
शष्प न कळोनि निचभ्रू लोक | वाचनमात्र राहती ||

हुच्चभ्रू तितुके मिळवावे । नीचभ्रू अवघे इग्नोरावे ।
समतोलत्वाचे देखावे | परी करावे चातुर्ये ।।

संपूर्ण जगाला जीवनाचे तत्त्वज्ञान सांगणार्या गीतेतील अठरा अध्यायांचे सार अठरा ओव्यांमध्ये मांडण्याचा मी प्रयत्न केला आहे. ज्या श्रीकृष्ण भगवंतांनी माझ्याकडून हा गीताबोध लिहून घेतला त्यांच्या चरणी नतमस्तक होण्यासाठी मी १९ वी ओवी लिहिली आहे.
||अर्जुनविषादयोग||

कुरुक्षेत्री धर्मयुद्ध होतसे
संजय सांगे धृतराष्ट्रासी
आप्तेष्टा पाहूनी विषाद होई
अर्जुन टाकी धनुष्यासी ||१ ||

||सांख्ययोग ||

आत्मा शाश्वत देह नश्वर
जाणून घे तू अंतरी
हर्ष शोक त्यजूनी निर्विकार हो
ज्ञानी जनांसम आचरी ||२||

||कर्मयोग ||