परमानंद म्हणजे काय असतॊ ?
खरचं तो असतॊ का नसतॊ ?
का उगाचं व्याख्यान देतो आपण त्यावरी ?
त्याचे झाले असे
परामानंदाचे गुपित कळले , एका भक्ताला
रोज तो जाई साधूकडे
परमानंदाची महती ऐकायला
दासी पटक्या सेवेकरी असती तेथे राबायला
साधू बोले अन भक्त डोले
चाले रात्रन्दिवसा
दुखरी पीडा कधीपण गाठे
नाही त्याचा भरवसा
दिवसागणिक काळ लोटला
परमानंद नाही सापडला
भक्त निघाला थकुनि घरासी
मनोमनी स्वतःला कोसी
जाता जाता चमत्कार घडला
पोटात जणूकाही अणुबॉम्ब फुटला
आज शिवजयंतीच्या निमित्ताने शिवरायांच्या चरणी मी हे काव्य विनम्र भावाने अर्पण करतो...
पुलवामा निषेधे कॅन्डल लावून आलो | “उरी” पाहताना, “जय हिंद” म्हणालो ||
पण, बलोपासनेची, महती विसरलो | असे षंढ आम्ही कैसे निपजलो ||
सायंकाळी हवी आम्हा दारूची बाटली | संडे टू संडे खातो मटणाची ताटली ||
पोहणे धावणे नव्हे, चालाणेही विसरलो | असे षंढ आम्ही कैसे निपजलो ||
स्वराज्य गुढी रोविली, शिवबाने | स्फुलिंग जे चेतले, जिजाउने ||
स्मार्टफोन लेकरांच्या, हाती देऊन बसलो | असे षंढ आम्ही कैसे निपजलो ||
*मोबाईलची शेजआरती*
उत्तररात्र रात्र झाली तुम्ही झोपावे आता
थकलो मी दिसभराचा व्हावे आता त्राता || धृ||
दया दाखवा मज पामरासी केले मनोरंजन
तुम्हासी दिला आनंद केला माझा नाश
बॅटरी उतरवली दोन वेळा ||१||
घरी लपविले आई बापापासून मला
ऑफीसात केले कामाच्यावेळी खेळ
असा टाईमपास किती करावा? ||२||
असतात महत्वाची कामे घरी हापीसात
न वापरावे कधी कितीही व्हाटसअप
जरी आता मिळे फ्री डेटा ||३||
वर्षभरातच मज वापरून टाकूनी देसी
नवे मॉडेल मोबाईलचे घेवूनी येसी
जरी मी असे चांगला ||४||
सर्वच संतांच्या चरणी नतमस्तक होऊन; एक लहान प्रयत्न केला आहे....
मागे पाहता वळून
वाट गेली हो पुसून
भविष्यापासून
सोडवि कोण आता
मग विचार कशापरी
चालत रहा परोपरि
विश्वचक्र तो फिरवि
तू फ़क्त एक धागा
गुंफ़त राहावे स्वतःला
फुला-पाना-माणसांना
निसर्गाच्या देणगीचा
अवमान कैसा करा
तुझी वेळ खरी येता
तो करेल उद्धारा
तोवर चरणी माथा
त्याच्या टेकवावा
"हॅलो"
"तुझे posts फार होताहेत, ते गाणं ग्रुपवरुन delit कर"
"बर,लगेच करतो"
आम्ही तात्काळ ग्रुप्स exit व WA forced stop केले"
मौनातच संयमीत उद्रेक झाला...
व्हाॅट्स अॅप संन्यास
बरे झाले देवा,
WA सोडविला,
पाश तोडविला,
आंतर्जाल ।
अपुलेच सांगती
पोस्ट तुझे फार,
त्यांना होतो भार,
नेटपॅक।
कसे हे आले,
आम्हावरी बंधन
म्हणे करा लंघन,
थोडा वेळ।
आम्हावरी सेंसाॅर,
इतकेच खोकणे,
तितकेच पादणे
ते नै होणे
आम्हा चिये।
( News:10 लाख वारकऱ्यांच्या सुरेक्षेला प्राधान्य, मी विठ्ठल पूजेसाठी पंढरपूरात जाणार नाही'--मुख्यमंत्री)
विठूबंदी
धाडा रे कुणीतरी,
विठूला सांगावा,
आरक्षणाचा कांगावा,
फार झाला।
मागे होते एकदा
मराठा मंत्री सोळा,
आरक्षणाचा गोळा,
तेव्हाका नाही।
मुख्यमंत्र्यांना यंदा,
नाही महापूजा,
कारण बलभूजा,
जातीभेद।
संत सांगो गेले,
वारकरी एकता धर्म
भेदाभेद अमंगळ जर्म
जळो जळो।
नावडतीचे तुम्हा,
जरी अळणी मीठ,
निषेधाचे व्यासपीठ,
इथे नव्हे।
(* कविता जेंडर न्यूट्रल वाचावी)
कमिटेड टू हूम
कमिटेड टू व्हॉट
पुरोगामी पुरोगामी
कितीसा पुरोगामी आहेस ?
तुझ्यासाठी
आपले कुणीच नाही
तूला तू त्यांचा आहेस असे वाटते
तेही फसवे नसते का ?
आपल्यातल्या आपल्यांचा
होऊ शकला नाहीस
त्यांचाही होऊन रहाणे
खरेच जमेल का तूला ?
आणि तूही कुणाचाच नाहीस
हेच खरे नसते का ?
त्यागी आहेस
हे बरे आहे एका अर्थाने
आपल्या अंगच्या वस्त्रांचाही
त्यागकरुन त्या तपस्वी मुनींप्रमाणे
जंगलात जाऊन कायमचा
एकांतवास अनुभवून पहाशील का ?
तुमच्यासुद्धा मनामध्ये एक रेखा असते ना?
उच्चार नसाल करत भले, पण एक रेखा असते ना?
भले तुमची बायको सुशील सुंदर सुगरण,
द्रुष्ट लागावी असं सुखी संसारीक जीवन.
पण कधीतरी कुठ्ठतरी आठवण ही येतेच ना?
सिलसिला बघताना मन गिरकी घेतेच ना?
तुमच्यासुद्धा मनामध्ये एक रेखा असते ना?
नसाल तुम्ही अमिताभ पण म्हणून काय झालं?
साले उप्परवालेने भी असलं हार्ट दिलं.
संस्कार बिस्कार,पाप-पुण्य,समाज काय म्हणेल?
इमोशनल लोच्यामध्ये भिजत घोंगडे पडते ना?
तुमच्यासुद्धा मनामध्ये एक रेखा असते ना?
सध्याच्या नवप्रथे प्रमाणे .....
© चामुंडराय, मिसळपाव.
(कृपया नशापाणी न करता, वारुणीला साथीला न घेता हे काव्य वाचू नये.
अतिबाल्य आणि अतिसंवेदनशील तसेच हे कंबख्त मैं पीता नही अश्या व्यक्तींनी हे काव्य वाचू नये.
विसू: Drink responsibly, Drive sober)
.
.
वदनि पेग घेता
चव घ्या चखण्याची ।
सहज किक बसते
मिळता पिण्या फुकाची ।
सातत्ये करि मैफिल
दारू हि झिंगब्रह्म ।
सुरापान नोहे
जाणिजे नशाकर्म ॥१॥
पेगवर पेग घेता
नाम घ्या साकियाचे |
पिताना स्मरण ठेवा
आम्हा बांधवांचे |
काही करण्या उरले नसता । आपली पाटी कोरी असता ।
काही बकांची ध्यानस्थ स्तब्धता । मत्स्यमारीकारणे ।।
दिसता कोणीही नवखा । लबाड साधिती मोका ।
त्याची बुडवती नौका । लागलीच ।।
पाडावी भोके यथेच्छ । भाषा तरी वापरावी स्वच्छ ।
भासवावे तयाते तुच्छ । आत्मक्लेशे ।।
कवीचे उडवावे शिरस्त्राण । मागाहुनि करावे शिरकाण ।
मनसोक्त मारावे पादत्राण । कवितेवरी ।।
आपण गाडिले कुठे झेंडे । आपल्या कापसा किती बोंडे ।
सगळे विसरून फेकती अंडे । अशावेळी ।।
अशाने होते तरी काय । कवी हतोत्साही होऊन जाय ।
परि अंतरी लागते हाय । कायमची ।।
