मुक्त कविता

काल दुपारी मी जेव्हा झाडाखाली बसलो होतो
एक शेंबड पोर गाढवाच्या शेपटाला डबडं बांधुन खेळत होतं

बिचारं गाढव कान हलवत नुसतचं ऊभं होतं
शेंबड पोर चड्डी वर खेचत डबड्याला काठीनं बडवत होतं

मी गाढवाकड बघत होतो, गाढव खाली बघत होतं
आणि ते शेबडं पोर डबड्याकड बघत होतं

कंटाळुन शेंबड्यानं डबड्यात पाणी वतलं
काठीच्या दोन धपक्यात डबडं एकाकी तुटलं

मग ते शेंबड पोर शेपटालाच बडवत बसलं
गाढव पण हळुहळु पुढे सरकत चाललं

जेव्हा एक फटका गाढवाच्या जिव्हारी बसला
तसा त्याचा एक पाय शेंबड्याच्या कपाळी गेला

शेंबड्याला दोन टाके पडले म्हणे...

आकाशगंगेत पसरलेल्या चांदण्यांच्या गराड्यात चाळणीतून चंद्र शोधणारी,
तू कशी दिसत होतीस गं ,
अताशा आठवायचा प्रयत्न करतोय ???

DDLJ मधल्या काजोल सारखी तर नक्कीच नाही...

आठवतोय फक्त एक अस्पष्टसा चेहरा.
कोकणकड्यावर बसुन नवलाइने डोळ्यात चंद्र सामावून घेणारा.

आतशा दोघांचेही चंद्र वेगवेगळे आहे म्हणा
फक्त तुझा उपवास 'करवाचौथ'चा असतो,
आणि
माझा 'संकष्टी चतुर्थी' चा.

जिप्सी

कविवर्य बोरकरांची मनापासून क्षमा मागून...

आ. बाकिबाबांची मुळ कविता : माझ्या गोव्याच्या भूमीत

माझ्या सोलापुरी मातीत
गड्या आभाळ कोरडे
वेशी-पेठांच्या मधुन
मराठी कन्नड़ चौघडे !!

माझ्या सोलापुरी मातीत
भाषा विविधेची रास
ओठी शिव्यांचे पाझर
मनी माणुसकीचा वास !!

सजलेेली लाट.. नटलेले पाणी...
तुझ्या आठवणीत गातो पुन्हा सुचलेली गाणी..
दुर उठलेल्या लाटेचे किनार्याशी गोड नाते..
ते पाणी खारट थोडे अमृताहुन ही गोड वाटे..

ओल्या सांजवेळी किरणे वाळुत शिंपडावी..
ध्यानी मनी नसताना तु किंचीत जवळ यावी...
मी बावरताना.. तुला लाज यावी...
विसरून जग सारे तु कुशीमधे शिरावी...
हा माझाच भास होता ..पण हळूच जाग आली..
परतीच्या लाटेसवे आस वाहून गेली..
मन माझे फुलते आहे पुन्हा नव्या कळ्यांनी
तुझ्या आठवणीत गातो पुन्हा सुचलेली गाणी..

अनंतवर्ती अनभिसंहित अनमोल माहिती
चकती वाचे अनापरीवर्तक अनालेखित पंक्ती

अनुज्ञापन अनुक्रिया अनुदेशन ही पद्धती
अनुनयी अनुमोदनात अनेकोत्तरी रीती

अन्योन्य धारिता क्षीणनकारी अन्वस्ती
अनेकोत्तरी अन्वस्तीय धागे तरी भीती

अपच्छेद अपरा अनुरूपता असे अवनति
अनुवाद असे अप्रारुपी शोधू तरी किती

अवरक्त विदा अवरोधितात का भिंती
अवश्लेष्मल तरी अवाढव्य असे माहिती

(पैसा ताईंनी आठवण करून दिली... त्यामुळे भोगा आय मिन वाचा! :) )

लंचटाईमला कळलं मला
डब्यात लाडू होता दिला
तिरीमिरीने झटक्यात उचलून
खिडकीबाहेर फेकून दिला
आठवड्यापूर्वी तरसलो होतो जेव्हा
भुकेने कासावीस झालो होतो जेव्हा
ए रासभग्रासा
तेव्हा तू कुठं होता?

घरी येता संध्याकाळला
टॉमी कुत्रा फार आनंदला
घातली कमरेत लाथ त्याच्या
शेपूट हलवत जेव्हा आला
लहान होतो मी जेव्हा
दोन कुत्री चावली जेव्हा
ए दगाबाज कुत्र्या
तेव्हा तू कुठं होता?

चारचा चहा touch screen असतो!
कपाच्या कानाला गुदगुल्या केल्या कि
आतल्याआत मस्तसे हसतो,
How's the day? म्हणून
मिश्कीलपणे विचारतो!

चारचा चहा screen saver असतो!
शरीराचा tab refresh करतो
मनाचे software update करतो,
What's on your mind? म्हणून
खोडीलपणे विचारतो!

चारचा चहा google map असतो !
मनाचा cursor global होतो
पण हातातला mouse local च राहतो
...... ............. ............ .......
............ हळूहळू चारचा चहा धूसर होतो
अरबी समुद्रापार दिसेनासा होतो......... !

रात्री रस्त्यावर चालताना
समुद्र माझ्या ओंजळीत लपला.
उथळ पाण्यात चंद्र ढगाआडून खोल हसला.
काळवंडलेली विवरं अनंतात रुतत गेली.
आकर्षकणाची साखळी सहस्त्रकांत गोल फिरली.

हलकेच तरंग उठले आणि चांदण्या बेभान झाल्या.
ऊधानलेल्या समुद्रात सहर्ष हेलकावत खिदळत राहिल्या.
कुठुनसा एक किरण लाजत लाजत चालुन आला
अविरक्त अवकाशात फाटत फरफटत पुढे गेला

हे नटराजा

तुझी सोडून मी कधीच दुसऱ्या कशाची  उपासना केली नाही..

पण माझ्या प्राक्तनात आले स्मशानवत बैरागी भोग आणि टाळ्या घेण्याच्या मस्तीची शकले उडून दूरवर जाऊन पडली..

भयावेगात मी जाळून टाकल्या उर्मी आविष्काराच्या आणि ती राख सावडत अश्रू ढाळत बसतो सध्या..

तुझ्या अधिष्ठानाबद्दल कधीच शंका नव्हती मनात माझ्या पण गलितगात्रतेच्या विचारांची धार फोडत गेली माझा निर्धार आणि मी थंडपणे बंद केल्या तुझ्या जाणिवांच्या आकर्षक वाटा

तुझ्यापेक्षा मोठे तुझे वेड-पण चौथ्या भिंतीपलिकडे बसलेल्या भेसूर दुःस्वप्नांना मी घाबरतो..

(गुलझार यांच्या एका मुक्ताकावरून भारावून काहीबाही सुचलेले..)

शाळेतून येताना चिंचोक्या सोबत लपवला होता आकाशाचा एक तुकडा..
निळा शुभ्र तुकडा एक.. ज्यात स्वप्नं लपवली होती माझी...

लाल हिरव्या तांबड्या लोलंकात हरावयाचा तो कधी.. कधी चोरकप्यात लपून बसायचा..
अंधारात चांदण्याचा प्रकाश शोधून देत असे मला.. माझा आकाशाचा तुकडा..
निळा शुभ्र तुकडा एक.. ज्यात स्वप्नं लपवली होती माझी...