हसू

अण्णा म्हणतात डोक्याला भोक आहे एक

काहीही ऐकलेलं / सांगितलेलं/ समजावलेलं डोक्यात राहत नाही . .
त्या भोकातून बाहेर जातं . .

(एका वाक्यात . . अक्कल नाही )

आता ते भोक बंद करायला काही तरी प्याच वर्क केलं पैजे ना .

मग वरून एक फडकं बांधेन म्हणतीये ती मुलगी .
म्हणजे भोक बंद होईल

काहीही ऐकलेलं / सांगितलेलं / समजावलेलं त्या भोकातून बाहेर पडणार नाही

(एका वाक्यात . काही विसरणार नाही )

हुश्श . . .
बहुदा समजेल एवढ्याने .
नाही . तर तुम्ही पण एक फडकं बांधून घ्या

=)) =)) =))

बाकी कथा मस्त जमलीये हेवेसांनल. या प्रकारावर लेखिकेची पकड मस्तच बसलीय!

माणुसघाणे काका म्हणुन तर मुलींच्या शाळा निघाल्या :)
हे असे ।हसतात म्हणुनच वेगळे विभाग हवेत :-/

अगदी अगदी
आधी हे वाचले होते, पुन्हा वाचले, पुन्हा आवडले..

+१

आठ-दहा दिवसांपूर्वी चप्प तेल लावून घातलेल्या दोन वेण्या नि त्यांना बांधलेल्या लाल रिबीन्स. त्या देखील आता मळलेल्या. सकाळी खोपटात पाणी नसल्यानं आंघोळ न करता तशीच तोंड धुवून. केसात गवताच्या एक दोन बारीक काड्या.गारठ्यामुळं थोडं नाक वाहतंय. सुरसुर करत वर ओढायचा अयशस्वी प्रयत्न.

मोठ्या भावाचा मापाला मोठाच होणारा कधीतरी पांढरा असलेला,ज्याचा खिसा अर्धवट फाटलेला, दोन बटनं तुटलेली नि कुठंतरी मधेच फाटलेला शर्ट. अर्धवट खोवलाय डार्क निळ्या (नेव्ही ब्ल्यू) स्कर्टमध्ये... हा तर एक दोन महिने धुतलाच नाहीये. दोन हुकांच्या ह्या स्कर्टला एक बक्कल लाल नि दुसरं पांढर्‍या दोर्‍यात शिवलेलं.

पायावर मळ साठलेला. 'शिल्पर' पर्वाच तुटली म्हणून तशीच अनवाणी आलेली.
कानाखाली बसल्यानं झिणझिण्या आलेल्या एक हात गालाशी नि दुसरा स्कर्टाच्या टोकाशी चाळा करत, पायाच्या अंगठ्यानं वर्गातली जमीन उकरत, डोळ्यात पाणी आलेलं नि तोंडानं ओशाळवाणं हसणारी यत्ता ४-५ वी तली मुलगी.

+१११११११११११११११११.

असे काही दारुडे अन मारकुटे शिक्षक पाहिल्याने सहमत आहे.

खरंच वाईट वाटतं..
पण हे सगळं असं १०० शब्दात बसवणं फारच कठीण आहे. छानच लिहिताय तुम्ही.