दुस्री

आन्जी ब्याक!
>>म्हंजे आमी कितीबी आब्यास क्येला तरी हेच पुडं? ..... निरागस प्रश्न :)

:)

:))

आंन्जे ग कसं सांगायच तुला!

एकदम मस्त! आंजे ग आंजे! *dance4*

आन्जी भारीच्चे!

आवडली कथा.

खासंच आहे कथा. खूप आवडली.

या आंजीच्या व्यथाच वेगळ्या !

:D आंजी जिंदाबाद! :D

यकदम ब्येस्ट लिवलय बघा... :)

आंजीच्या पराब्लेम्वर माज्याकडं येक आयड्या हाय !

आंजी लई डोस्केबाज हाय. दुस्री-तिस्रि येका वर्सात करून तिला फुडच्या वर्शि यकदम तिस्रीत टाका की वो, अतिवास मॅडम. मंग आंजीला राम्या-मुक्या-सुर्कीला ठेंगा दाकवता यील :)

म्हंजे आमी कितीबी आब्यास क्येला तरी हेच पुडं?

आन्जे आन्जे.. अगं किती गं दुखः ते तुझं?
आतिवास ताईंच्या लेखणीतून उतरलेली आणखी एक सुंदर निरागस आन्जीकथा..

काय मस्त आहे ही पोरगी. आन्जी राॅक्स.

म्या तिस्रीत जाईल तवा हे चवथीत.
म्हंजे आमी कितीबी आब्यास क्येला तरी हेच पुडं?

त्या लहान मुलीचं सोडून द्या हो. पण यालाच प्राक्तन म्हणतात. मी पैलीतून दुस्त्रीत गेलो हयाचा आनंद न मानता तो तिस्त्रीत गेला म्हणून दु:खी होणार्‍यांची संख्या जगात कमी नाहीये.

म्या धावत घरी. वराडले, “म्या दुस्रीत ग्येली.”
आयनं हसून श्येंगदानं दिलं.
आज्जीनं गूळ दिला हातात.
आण्णा पेन देनार हायेत.

आमच्याकडून आंजीला फूल...

सकाळीच वाचलं. आजचा दिवस मस्त जाणार!

:)

आंजी द ग्रेट =))

आंजी फास झाली !! ब्येस झालं.ते फुडं गेल्याले नाफास झालं की तुझ्याच बरोबर गं !

हाहाहा.मस्तच. सुरुवातीला शतशब्दकथा एक फ्याड वाटले होते. पण सगळ्या कथा एक नंबर भारी आहेत. याचे एक पुस्तक आलेच पाहिजे.

हा हा हा .. सहीये .. साधा सरळ विचार, आंजीस्टाईलने धमाल आणली :)

आंजी भारीच आहे...सुरेख..

एक्दम हल्क फुल्क... खुपच छाण ...

>>म्या तिस्रीत जाईल तवा हे चवथीत.
म्हंजे आमी कितीबी आब्यास क्येला तरी हेच पुडं?

हे मस्त !!

=))

ऐला!

खासच.
बाकी 'शरेत' सोत्ताशीच लाव म्हना आन्जीला.

आवडली आंजीचा निरागसपणा.
"त्येबी आमच्यावानी साळंला येत्येत; पाडं म्हन्त्येत; गुर्जींची कामं करत्येत; मारबी खात्येत.पन सोताला शाने समजत्येत जादा."

आमच्यावानी कधी कधी साळंला बुट्टी पण मारते. :-)

त्येबी आमच्यावानी साळंला येत्येत; पाडं म्हन्त्येत; गुर्जींची कामं करत्येत; मारबी खात्येत.
पन सोताला शाने समजत्येत जादा.

म्या म्हन्ली, “लई शानपना नका दावू. म्याबी दुस्रीत हाये आजपासून!”
राम्या जीब दावत बोल्ला, “आन्जी दुस्रीत, आमी तिस्रीत!”

म्या तिस्रीत जाईल तवा हे चवथीत.
म्हंजे आमी कितीबी आब्यास क्येला तरी हेच पुडं?

हे बाकी शाश्वत सत्य बोलली बघा.. कितीही ठरवलं तरी तिस्रीतल्या लोकांकडे दुर्लक्ष करता येत नाही. आपण केलं तरी ते आपल्याकडे करतील असं सांगता येत नाही. थोडक्यात हा प्रश्न सहजासहजी सुटत नाही..

शी यार... मला पण हेच दु:ख व्हायचं दरवर्षी. दादा कायम १ वर्ष पुढे! :( ;)

आंजीला म्हणावं, धीर सोडू नगस. त्येंच्या मागं हायेस ते फकस्त आधी जलमले म्हनून. राम्या, मुक्या, सुर्कीपेक्षाबी लय जोर मारून अभ्यास केलास तर ते ज्यवा त्येंच्या आयला 'मॉं मै बीए पास होगया' म्हनून पेढं देऊन कायतरी न्वाकरी करायला लागतील, त्यवा तू तुजं कायतरी वेगळं चालू ठ्यव. नक्की फु़डं जाशील बग. कारण तेच्यानंतर बी लय अंतर बाकी आस्तं.

किती गोड आहे आंजीचा निरागसपणा. मस्तच.

आन्जे पोट्टे नुस्त पास होऊन कसं जमनार?
म्हन त्या शाईन्या पोट्टे लोकाईले का ह्या टायामाले म्या फक्त पास झाली,
पुढच्या टायमाले वरपास होउन दाखवीन तवाच नावाची आन्जी!
कसं?

मस्त,
अंजी रॉक्स

चिंटू प्रमाणेआन्जींसुद्धा आता मूर्त रूप घेऊ लागली आहे.

झक्कास...

आंजी लई ग्वाड हाये; पन तिच्या वरच्या यत्तेत नापासगड्डे पोरं नायत जनू.

ही कथा पण नेहेमीप्रमाणेच आवडली.
पु.क.प्र.
:)

आवडला अंजीचा निरागसपणा !

-दिलीप बिरुटे

:)

ही आन्जी मस्त डोक्यात भरून राहिलीय. एरवी धुरळा उडवत स्कोर सेटल करण्यात धन्यता मानणार्‍या लेखांच्या गदारोळात असं काही पुनःपुन्हा वाचावंसं वाटणारं आंतरजालावर कमीच भेटतं. वाचनखूण लावली आहेच. अजून येऊद्यात. सोबत एखादं धमाल व्यंगचित्र असेल तर अजूनच गंमत वाढेल. :-)

सुंदर शब्दचित्र. आन्जीचा निरागसपणा मनाला भिडतो.

लय भारी.
आम्ही पयलीत गेलो कि बाई रागवताना म्हणायच्या लहान आहात का बालवाडीतल्या मुलांसारख करताय ते .. दुसरीत गेलो कि म्हणायच्या पहिलीत आहात का? तिसरीत गेलो कि म्हणायच्या अक्कल नाही का पहिली दुसरीच्या पोरांसारखा वागताय ... :-(
अतिवास तुमच्या अजून कविता आहेत का? सगळ्या एकत्र कुठे मिळतील ?

ही वाचायची राहून गेली होती बहुतेक.

झकास ! आन्जी लय भारी बघा :)