गपचिप

अगदी असंच एक पात्र पाहिलं होतं ...
कथा आवडलीच !

कथा आवडली हाय .

लै भारी ! ही पोर लै चॅप्टर हाय. राजकारनात नाव काडंल. ग्येला बाजार जिल्ला परिशदेची उपाद्यक्श श्येकडा शंबर टक्के ! :)

कथा आवडली.

पोर लय गुणाची :))

आवडेश!

काय ट्याक्ट तरी =))

बेरकी हाये पोरगी एकदम ;)

झ्याक हाये लेख... वाचून मलाबी च्या ची तल्लफ आली बगा…. वाइच घोटबर च्या घेउन्शान येतु!!

मस्त लिहिलंय!

आवडली गोष्ट

गपचिप. टाळी घ्या!!

लै भारी!!!

झक्कास...

=))

आंजी थोडी मोटी जाली की सोताच्या सोता च्या बनवील, आदुगरच उलिसा च्या पिईल, मंग पावण्याना दील! ;)

"च्या" साठी काय पण (तुमच्या साठी काय पन च्या चालीवर)

मस्त कथा आहे ..

एवढी छोटि का कथा अजुन जरा लिहा ना वाचताना मज्जा येतेय.

:)

=))

ओके माहितच न्हवत मला असाही साहित्यप्रकार असतो ते.

भारीच!
अनवट प्रसंग आणि लहान मुलांची इन्जेन्युइटी दाखवणार्‍या या शतशब्दकथा फारच आवडतात.
लिहीत राहा.

नाद खुळा..

वाटलं नव्ह्तं वं पोट्टे तुह्या कडं बगून इतकि इचक असशील त्ये!!!

छोट्या मुलीची छोटी कथा मस्त.

फुर्र...
आमची मैत्री येकदम घट्ट
भेटल्याशिवाय चैन नाही
सगळे दुसऱ्यांदा चा पितात. आमाला मात्र नाही.
आण्णा म्हन्त्यात, “काम धंदा कर चहा नको ढोसू उगा.”
त्यादिशी सासरा आल्ता. बायको च्या दिऊन बोलत बसली तितचं.
मला म्हन्ली, “जरा साखर दुध घेऊनशान या बाबाला परत चा पायजे.”
आता सासरे व्हते; तेंच्यासमोर बायकोचं ऐकाया पायजे ना!
सासऱ्यानी कपात उलिसा च्या तसाच ठुला व्हता.
म्या पिऊन टाकावा म्हटल तो गपचिप.
एकदम बाद आयडिया....
तवापासून आले पावणे, की पड बाहेर् ...
पारावर जा.....
पावणे नाय आले तर?
पांड्या म्हनत होता आंजीच्या घरावरुन जा
आंजी बोलावतिया
“आई-आण्णा बोलावत्येत” म्हनूनशान.
तिची आय करतेच च्या.
म्याबी पितो.
फुर्र फुर्र....
दुसऱ्यांदा....तिसऱ्यांदा.

अर्थात तुमच्या एवढे काही जमलेले नाही आणि ते शक्यही नाही. आन्जीच्या निरागस बनेलपणाची कमाल बाप्यांमधे कुठली यायला ? :-)

नेहमीप्रमाणे...आवडली

आंजीला नवीन वर्षात कप भरून च्या मिळो !

शतशब्दकथा आवडली. न मिळणार्‍या गोष्टीचे जास्त आकर्षण असते लहान मनांत, हे अगदी स्वानुभवावरुन पटले.

आण्णा म्हन्त्यात, “चहा नको पिऊ; काळी होशील.”

असे लहान मुलांना काहीबाही सांगून, त्यांचा हिरेमोड करणारेही लहानपणी खूप बघितलेत.
तसेच,मुंजीत उगाचच, आता तुझी मांडी कापून त्यांत बेडुक भरतील हाँ! असले घिसेपिटे विनोद करणारे काका लोकही बघितलेत.

या मुलीला निरागस म्हणावे की बिलंदर? खरे तर मुलांवर असा एकाच गुणाचा छाप मारता यायचा नाही. मुले एकसुरी नसतातच शिवाय मोहकपणे चंचल असतात. क्षणात एक स्वभाव तर क्षणात दुसरा. त्यांच्यावर एकाच स्वभावाचा शिक्का अजून बसायचा असतो.
सर्व कथा आवडत आहेतच.

'गोंडस' कथा! आवल्डी :)

आवडेश!

गमतीदार आहे कथा. आवडली.

आंजीकथा न्हेमीप्रमाणे झक्कास! जयंत कुलकर्णींची पूरक कथा पण मस्त झालीय. एक सुरुवातीचे कथासूत्र घेऊन अशा शतशब्दकथा बाकीच्यांनी एका धाग्यात लिहीत जायच्या असा काही प्रयोग करा बघू!

च्या लै भारी व्ह्ता.....उलिसा माला भी दे ना.

लै मंजे लईच भारी राव.

येक डाव शेरातले पावणे आल्ते.
त्ये म्हण्ले आमी च्या पीत नाय, कापी पितो.
आता कापी म्हंजे काय, आमास्नी कुनालाबी ठऊक न्हायी.
आई म्हन्ली की जा गं, शेजारच्या बामण वैनीस्नी इच्यारून ये.
बामण वैनी म्हन्लि, अगो कापी नव्हे कॉफी म्हणतात कॉफी.
शिष्टच हाय वैनी.
पन मंग तिनं गरमागरम कापी करून बी दिली.
मलाबी प्याला दिली सुंदर काचेच्या कपात.
शेराचे पावणे तर लई खुस झाले कापी पिऊन.
तवापास्नं कुनी पावणे आले, की मीच आधी इच्यारते,
काय घ्येनार, च्या की कापी?
कापी पिनार म्हनाले की धुम धावत सुटते वैनीकडे.

चित्रगुप्तजी आणी जयंत काकाचा कथा विस्तार आवडला .

असं वागणं बरं नव्हे, हे पोरीला सांगायला हवं .
लगीन झाल्यावर सासरे म्हणतील .. पोरीला नीट वळण नाही लावलं :(

तिला रोज रोज , हवा तसा चहा मिळो ही सदिच्छा ! :)