माझे अपहरण

माझे अपहरण ...

मी पोते, सुतळी, दाभण घेऊन तयार आहे..
मी वाट पहात, दबा धरून बसलेय.
मला माझेच अपहरण करायचे आहे..

कुत्रा माग काढणार नाही,
भिकारी चुकून माझी एखादी खुण लक्षात ठेवणार नाही,
गाड्यावरचा भाजीवाला ओळख दाखवणार नाही,
शाळेत जाणारे पोर मला बघून हसणार नाही,
नाक्यावरचा फुटकळ तरुण मला बघून, न बघितल्यासारखा करणार नाही,
कुणी रिक्षावाला माझ्या अगदी जवळून रिक्षा नेणार नाही,
....... असे सगळे जुळून आले कि ,
मी माझेच अपहरण करेन ....

स्वतःतून बाहेर पडून मी
निर्धास्तपणे चालू लागले कि,
झडप घालून मी माझ्यावर पोते टाकेन
माझी झटापट झटापट होईल,
पोत्याचे तोंड करकचून आवळले कि
मी आपोआप गुदमरेन,
हळूहळू माझी धडपड मंद होईल,
मग मी मलाच उचलून
खांद्यावर टाकेन.....

मग मी मला लपवून ठेवेन.
स्वतः कडेच खंडणी मागेन....
खंडणी दिली तर माझी सुटका करीन
नाही केली तर जीवानिशी मारीन.....
धमक्या देईन, वाट पाहीन.

खंडणी देण्याची ऐपत नाही,
पोत्यात बंदिस्त राहण्याची शक्ती नाही,
असे एकंदर दिवस आले कि ,
माझी उलघाल होईल, डोके फुटून जाईल,
हे पण अपहरण फसले असे वाटून उदास होईन,
थोडे दिवस मी सगळ्यांना दोष देईन,
माझ्या अपहरणात काय चूक राहिली?
शोध घेईन.....

पुढच्या वेळेस मी काळ्या काचेची कार, मास्क, पिस्तुल घेऊन तयारीत राहीन,
मी बाहेर पडले कि
पुन्हा नव्याने माझे अपहरण करेन...
यंदा तरी माझे अपहरण यशस्वी होवो
आणि
मला माझ्यातली खंडणी मिळो.

-शिवकन्या