['मनाचा एकांत' ही शृंखला इथे संपत आहे.
सगळ्या कवितांना मनापासून दाद देणाऱ्या,
त्यातल्या काहींचे विडंबन पाडणाऱ्या सर्व रसिकजनांचे दिल से आभार! :)]
पहाडातला जख्ख दद्दू
सरोवरात नाव सोडून
पलीकडे निघून गेला
तेव्हापासून,
नाव हलत नाही, डुलत नाही,
पण जराशीही कुजत नाही!
सरोवरात कुणाला येऊ देत नाही,
सरोवरातून कुणाला जाऊ देत नाही!
सरोवरभर तिचीच प्रतिबिंबे खोलवर....
भरल्या सरोवरातल्या रित्या नावेसाठी,
.
.
.
दुसरं काय असतो
एकांत म्हणजे तरी!
शिवकन्या
प्रतिक्रिया
26 Nov 2016 - 1:03 pm | चांदणे संदीप
ही कविता आवडली!
Sandy
26 Nov 2016 - 1:57 pm | यशोधरा
सुर्रेख! एकदम जमली आहे. :)
चित्र उभे राहिले डोळ्यांसमोर.
26 Nov 2016 - 3:33 pm | पद्मावति
सुरेख!
5 Dec 2016 - 4:56 pm | रातराणी
आवडले, नवीन कवितेच्या प्रतीक्षेत :)